Ik zal eerlijk zijn, toen Avicii in 2011 ‘Levels’ uitbracht, had ik absoluut geen hoge pet op van de aspirant-house producer. Ook in de daaropvolgende jaren was ik niet echt gecharmeerd van de 23-jarige Zweed. Gezien de gigantische opkomst voor zijn concerten lijkt het er echter op dat niet iedereen mijn mening deelt. Ik ging dan ook eens youtube op om te kijken hoe het zat met zijn liedjes, en ik was toch blij verrast.
Zoals de titel al zegt, ik ben wel een beetje een muziek-snob. Ik hou van muziekstijlen wiens namen mensen met rollende ogen aanhoren, en fusion- en crossover stijlen met een doelgroep waar ik een eeuw te laat voor ben. Maar toch ook veel andere, populairdere muziekstijlen en artiesten spreken me aan. Avicii was daar echter nooit een van.
In 2013 echter kwam Avicii’s album ‘True’ uit, met daarop toch wel wat verassend goede muziek. Vooral ‘Hey Brother’ en ‘You Make Me’ zijn natuurlijk gewoon kwalitatief best goede liedjes. Met invloeden van muziekstijlen die je niet direct aan house-muziek zou verbinden is het geheel toch redelijk interessant.
Avicii lijkt bijna exact te doen wat veel mensen op het moment gaaf vinden, en dat is elektronische muziek met zachte, maar duidelijke tonen, en instrumentale invloeden. Het is dan dus ook geen verassing dat hij veel volging heeft, met 1,25 miljoen twitter-volgers en meer dan 4,5 miljoen op zijn youtube-kanaal.
Jammer is nog wel dat alles van Avicii nog steeds voor een groot deel hetzelfde klinkt. Vind ik dan. Het is allemaal toch dezelfde stijl en techniek, en dat is jammer. Veel andere artiesten ontwikkelen zich en gebruiken meerdere verschillende muziekstijlen per album. Voorbeelden hiervan zijn Benn Jordan, voornamelijk bekend als The Flashbulb, en Wintergatan. Beide voorbeelden van artiesten die een hartstikke gevariëerde discografie hebben, iets wat Avicii toch echt mist.
Ook kreeg ik tijdens het schrijven een artikeltje opgestuurd van Grieke over Avicii’s concert met een toch wat negatieve kanttekening. Het lijkt allemaal namelijk nep te zijn. Niet alleen waren de zanger(s)(eressen) van zijn liedjes niet aanwezig, zelf deed hij schijnt ook helemaal niets. Is me dat even jammer. Zeker als je een dergelijk belachelijk hoog bedrag durft te vragen. Maar liefst 250,000 euro voor een avondje springen en met je hand bewegen, dat lijkt mij ook wel wat.
