Peter R. de Vries heeft vorig jaar in Nepal een meisje van 8 jaar oud gekocht als slaafje. Na wat onderhandelen met de moeder kreeg de misdaadverslaggever het kind voor een bedrag van omgerekend 50 euro mee. De Vries kwam tot de transactie voor zijn nieuwe tv-programma Peter R. over de grens, waarvoor hij voor de AvroTros de hele wereld over reist om schendingen van kinderrechten aan de kaak te stellen. Uiteindelijk zag de verslaggever toch van de aanschaf af. Tot zijn eigen opluchting.
Het emotioneert hem nog steeds als de programmamaker vertelt over het ogenschijnlijke gemak waarmee ouders in het Aziatische land, gedwongen door armoede, hun kinderen afstaan aan gefortuneerde vreemden. In Nepal wordt op grote schaal gehandeld in jonge meisjes die bij hun nieuwe ‘eigenaar’ als slaaf aan het werk moeten en vaak ook seksueel worden misbruikt.
“Toen ik voor het eerst van deze praktijken hoorde, kon ik het bijna niet geloven”, vertelt De Vries. “Ik wilde wel eens met eigen ogen zien hoe dat nou gaat.” Via een tussenpersoon belandde hij bij een gezin dat bereid was een 8-jarige dochter van de hand te doen. “Toen ik daar aankwam stond de moeder al klaar met het meisje. Zonder dat ze wist wie ik was, waar ik haar kind mee naartoe nam en wat ik met haar ging doen, kon ik haar zo meenemen. Dat vond ik zó schokkend.”
De doorgewinterde misdaadverslaggever voelde zich daar in dat Nepalese dorp, gewapend met een verborgen camera, bijzonder ongemakkelijk bij de hele situatie. “Ik probeerde er nog onderuit te komen met een smoes. Ik vertelde de moeder dat ik haar kind die dag niet kon meenemen, maar de volgende ochtend zou terugkomen.” Terwijl hij zijn tranen probeert weg te slikken: “Maar de moeder bleef erop aandringen dat ik haar kind meteen zou meenemen.”
‘’Dat raakte me enorm. Ik ben zelf vader en dacht: Hoe bestaat dit? Wat een triestheid dat je je kind verkoopt aan een wildvreemde man die haar meeneemt naar de andere kant van de wereld, en dan niet eens de kans grijpt om nog één nacht met haar door te brengen. Ik hoopte echt dat de moeder zich zou bedenken en zou zeggen: Lazer op, je krijgt mijn kind niet. Al bied je een miljoen. Maar de volgende dag stond het meisje klaar met een groezelig rugzakje met daarin alleen een afgedankt T-shirtje en een gescheurde broek. Dat was alles wat ze bezat.”
Uiteindelijk was het nooit de bedoeling van De Vries het kind daadwerkelijk mee te nemen, maar er was hem wel veel aangelegen de Nederlandse tv-kijker de harde werkelijkheid tonen. Het meisje en haar familie worden inmiddels ondersteund door Stichting KidsRights die zorgt voor geld en scholing, in de hoop dat de ouders zich niet meer gedwongen zien een van hun kinderen te verkopen aan een rijke slavendrijver.
“Ik realiseer me ook wel dat dit slechts één geval is dat wij hebben gered en dat er ondertussen misschien een dochter van de buurvrouw wordt verkocht. Maar voor dit gezin is de noodzaak nu weg. Het is allemaal op te lossen met geld. Ik hoop dat mensen hierdoor met andere ogen gaan kijken en zich niet laten leiden door dat Wilders-gebral van draai de geldkraan maar dicht. Stel nou eens dat het jou kind was?”