Op het Amsterdamse Museumplein werd gisteren gedemonstreerd voor de Palestijnen en tegen Israël. Velen vragen zich af of dit een antisemitische of pro-Hamas demonstratie was. Daar is sinds de demonstratie in Den Haag van 12 juli alle reden toe. Hoe zat dit bij de demonstratie in Amsterdam? Het is zowel voor de demonstranten als voor het grote publiek belangrijk hier antwoord op te krijgen.
Het is niet duidelijk wie de demonstratie van gisteren organiseerde. Youth For Palestine noemt zichzelf de organisator, maar is niet professioneel genoeg om een echte website te hebben. Contactgegevens buiten e-mail, Facebook en Twitter zijn er niet. Het is al helemaal onduidelijk welke personen achter de organisatie schuilgaan. Laat staan dat we hun motieven kennen.
Ter plekke blijkt dit echter geen demonstratie van alleen Youth For Palestine, maar een coproductie met de Internationale Socialisten. Een vrijwilliger vertelt dat de demonstratie door een groep organisaties is georganiseerd. Maar welke dit zijn, weet hij niet. Rood, de jongerenorganisatie van de SP, is aanwezig maar ontkent in alle toonaarden dat ze medeorganisator is. Samenvattend: niemand kan uitleggen wat men exact voorstaat.
Volgens een demonstrant is de organisatie onervaren en is het een wonder dat de demonstratie in drie dagen georganiseerd kon worden. Het amateurisme is inderdaad zichtbaar: de mensen van de ordedienst worden een half uur voor de demonstratie publiekelijk aan elkaar voorgesteld, er zijn geluidsproblemen, er is vooraf geen programma en de speeches zijn vaak nauwelijks te verstaan.
Er is onder het publiek een extreme spreiding aan visies aanwezig. Sommigen vinden dat Israël de grenzen van 1967 moet respecteren, maar anderen willen de Joden sowieso grotendeels weg hebben omdat ze oorspronkelijk niet massaal in het huidige Israël woonden. Of de organisatoren deze ideeën ondersteunen is een raadsel. Laat staan of ze ze acceptabel vinden.
De slecht verstaanbare speeches geven weinig duidelijkheid over de overkoepelende boodschap. Opvallend is dat de CIDI-bijeenkomst op de Dam duidelijk onderscheid maakte tussen de Palestijnen en Hamas. Men vond daar Hamas het probleem. Bij de Palestinademonstratie valt dit onderscheid echter weg. Dit suggereert minstens dat men dit onderscheid niet belangrijk vindt. Dat leidt onherroepelijk tot vragen over de analyse die de demonstranten van het conflict maken.
Er komt twee keer een lawaaierige groep mannen aanlopen met veel vlaggen en leuzen. Ik kan u niet vertellen wat die leuzen waren, want ik spreek geen Arabisch. Verschillende spandoeken en leuzen zijn daardoor niet te ontcijferen. Slechts eentje is bekend: Allahoe Akbar. Vreemd deze leus honderden keren te horen, want de bijeenkomst was volgens de organisatoren niet religieus. Echt vredelievende associaties levert het niet op.
Een man met een groene vlag met Arabische tekens vertelt me uitgebreid dat die vlag zegt dat we in vrede met elkaar moeten leven. Ik heb geen idee wat er staat. De politiemensen lachen dat hun Arabisch ook niet goed is, maar dat collega’s wel Arabisch spreken. Uiteindelijk worden sommige vlaggen afgevoerd, maar deze niet.
Ook het spandoek ‘Stop doing what Hitler did to you’ mag blijven. Ik mag die van een agressief kijkende man echter niet fotograferen. Waarom niet blijft onduidelijk. Er waren wat opstootjes, er liepen mensen met T-shirts met ‘Global Intifada’ erop en een aantal jongens droeg sjaals voor hun gezicht alsof ze een bank gingen overvallen.
Moet je je hier zorgen over maken? Zijn deze demonstranten antisemiet en pro-Hamas? Ik kan het u op basis van mijn eigen observaties gewoon niet zeggen. En u komt er zelf ook niet achter, tenzij u zelf Arabisch spreekt. Anders bent u afhankelijk van commentatoren die Arabisch spreken, maar echt neutraal zijn die meestal niet.
Een ding weten we wel. Bij deze demonstratie wordt moedwillig vaag gedaan over alles. Arabische teksten, geen duidelijke organisatoren, geen duidelijke criteria voor spandoeken en een uiterst diffuse boodschap. Nergens wordt een poging gedaan duidelijk te maken namens wie men demonstreert, voor welke Palestijnen en vanuit welke analyse. Anything goes.
De demonstranten willen ook de Nederlandse politiek aanspreken. Als ze publieke steun willen voor hun standpunten, zullen ze dat in het Nederlands moeten doen. Dat zou duidelijker maken hoeveel zorgen we ons moeten maken over zaken als antisemitisme en steun aan terreur. Het zou helderheid verschaffen over de intenties van de demonstranten en het zou leiden tot meer inhoudelijke discussie voor hun pleidooi. Winst voor iedereen, lijkt me zo.
Als de demonstranten daar niet toe bereid zijn, zou het weleens kunnen dat het grote publiek denkt dat ze wat te verbergen hebben.
Chris Aalberts is auteur van Achter de PVV: waarom burgers op Geert Wilders stemmen.
