De vernieuwde BMW X5 fungeert als Mozes’s staf bij de Rode Zee: alles en iedereen gaat wonderwel voor je aan de kant. Deze Beamer is de alpha op de apenrots.
Natuurlijk, de BMW X5 is een gezonde hetero, maar als ie gay was, dan was het Gordon. Dit is namelijk een auto die keihard lacht om zijn eigen grappen. Dit is de bolide die houdt van ongelimiteerde aantallen spareribs tijdens all you can eat-avonden. Dit is de auto die nog nooit een boek heeft gelezen. En daar zeer trots op is.
Dit is een wagen die bepaalde vrouwelijke aanwezigen op een verjaardagsfeestje iets te innig op de mond feliciteert en tevens iets te zuidelijk betast. Dit is de bak die je – in een doorzeefde versie – soms in de krant ziet met de geliquideerde bestuurder en zijn flinke bloedneus op het stuur. Neuh, het zal u dan ook niet verbazen dat deze X5 in de VS wordt geassembleerd. Dus waarom heeft ThePostOnline er in een week in euforische toestand in getoerd?
Ten eerste omdat BMW het model sinds de introductie stevig heeft opgevoed. De X5 eet nu met mes en vork, en niet alleen met de handen cq lepel. Het huidige model heeft zich ontwikkeld tot het laatste poppetje in Darwin’s evolutie-optocht en is niet meer die op knokkels lopende primaat achterin. Want ja, de eerste editie (de E53) was natuurlijk een lelijke plompe schuur, eigenlijk een ordinaire XTC-bak.
‘Iemand als Leon de Winter zou prima met deze BMW X5 weg komen. Kluun ook, maar da’s helaas weer geen literator’
De sequel, gelanceerd in 2007, was al stukken beter en die lijnen zijn sinds de meeste recente en derde editie weer doorgetrokken en meer geperfectioneerd. De grille met de perfect gedoseerde chroomlijstjes is nu fijnzinniger, bijna coupé-achtig. Bovendien, de kleur waar TPO mee rondreed, Sparkling Brown Metallic, is niets minder dan hip & cool. Het verleent deze SUV enige grandeur en – geloof het of niet – een zekere bescheidenheid. Akkoord, je zegt nog steeds niet snel: “Hey, daar komt Jean Pierre Rawie aanrijden in zijn nieuwe BMW X5”. Maar iemand als Leon de Winter zou er prima mee weg komen. Kluun ook, maar da’s helaas weer geen literator.
‘Het transparante iDrive-systeem heeft nu bijna meer functies dan D66 Eerste Kamerlid Thom de Graaf’
Verder zet BMW bij dit model extra in op luxe in het interieur en aangezien je je auto toch het meeste van binnen bekijkt is dat ook winst. De knoppen zijn kordaat, de lichtjes 747-achtig imposant en het is allemaal met prachtig gestikt leer en glimmend hout in elkaar gezet. Ook scroll je vanaf de middenconsole inmiddels blind door het transparante iDrive-systeem, dat nu bijna meer functies heeft dan D66 Eerste Kamerlid Thom de Graaf.
Zo kun je er voor kiezen om een digitaal afdrukje te maken van het bovenaanzicht (via het satellietbeeld, dat spreekt) van de auto. Dat perspectief vond ik bijvoorbeeld ideaal om dit monster door een krap (ja, uitgezonderd de verbrede A2 is alles krap voor de kloeke X5) uitritje bij een bekende Rijswijkse wasstraat met funest hoge trottoirbanden te loodsen. Scheelt weer wat tergende schade aan die 19inch spaakvelgen van 1000 piek. Trouwens, tijdens de wasbeurt begon het alarm te loeien, omdat het BMW-gevaarte noodgedwongen te dicht op de borstels stond. Ach, First World-problems. Op het robuuste 10inch multimediascherm boven op het dashboard kun je daarnaast ouderwets lineair tv-kijken.
Niet als je rijdt natuurlijk, dan hebben alleen de achterpassagiers (á 2669 euro voor het entertainmentsysteem achterin) via riante achterschermen live beeld. Zoals mijn vierjarige dochter, die op weg naar school tijdens Het Zandkasteel op Zappelin pardoes een kotsaanval kreeg. Maar dat zal er aan gelegen hebben dat ik de meer softe Amerikaanse rij-instellingen (de VS is een cruciale markt voor de X5) naar meer assertieve Europese waarden had geshuttled.
‘Onvermijdelijk helt de beamer bij bochtenschermutselingen over, maar de banden graven zich als treinwielen in het asfalt’
Hetgeen merkbaar was op de talrijke rotonde’s richting school. In deze wat straffere setting blijkt bepaald weer hoe uitgekiend het rijgedrag en wegligging van de X5 is en waarom BMW in dit SUV-segment (zelf zeggen ze liever ‘SAV’, met de ‘A’ van ‘Activity’) ongenaakbaar marktleider is. Ondanks zijn mastodontische formaat laten de 2115 kilo’s van de X5 zich namelijk scherp en op de millimeter verplaatsen. Voor het betere smijt –en gooiwerk is ie niet benauwd. Onvermijdelijk helt de beamer bij bochtenschermutselingen over, maar de banden graven zich als treinwielen in het asfalt. Knap. Het helpt ook dat het hier een X-drive-versie betreft, die het vermogen over de wielen regisseert.
Die power heb je trouwens al plenty in de door ons geteste 2.5d-uitvoering met z’n viercilinder (ja, het blijft wennen, een BMW zonder die zespitters in lijn) tweeliter-dieselmotor. De 218 PK en het koppel van 450 Nm in de 2.5d zijn atletisch genoeg om de sportieve looks van de X5 waar te maken, ook in (tussen) sprintjes. Van 0 naar 100 ga je ruim onder de tien seconden.
‘De X5 fungeert als Mozes’s staf bij de Rode Zee: alles en iedereen gaat wonderwel voor je aan de kant. Niet altijd van harte overigens, maar da’s onversneden jaloezie’
De bijbehorende brul is die van een alpha-mannetje. Met de X5 laat je om de hectometer een geurvlag los. Die uitstraling heeft ie overal. De roadpresence is enorm: op de snelweg, op de parkeerplaats bij de supermarkt en bij ons in de straat (waar we de buren gek maakten door de achterklep vanuit huis steeds pesterig automatisch open en dicht te doen).
De vernieuwde BMW X5 fungeert als Mozes’s staf bij de Rode Zee: alles en iedereen gaat wonderwel voor je aan de kant. Niet altijd van harte overigens, maar da’s onversneden jaloezie. Met een instapprijs van zo’n 70 mille is ie nauwelijks bereikbaar voor mensen met reguliere beroepen. Die van ons – loaded, uiteraard – kostte iets van 112-duizend euro. Hij heeft zoveel opties dat de handleiding meer weg had van een voltijdsstudie dan een klassiek instructieboekje.
Wat bijvoorbeeld te denken van de nummerbordherkenningsfunctie? Klinkt handig. Maar net zoals de gemiddelde BMW-eigenaar bracht het systeem daar helaas weinig van terecht. De auto gaf binnen de bebouwde kom soms snelheidsadviezen die beter pasten bij een ramkraak dan netjes defensief rijgedrag. Wel superveilig blijven de twee cameraatjes op de voortrein die via het scherm om het hoekje kunnen kijken als het zicht links en rechts bij het opdraaien van een weg belemmerd is. Dat blijft een superfijne BMW-optie.
Ook de door BMW opgegeven verbruikscijfers (1 0p 16) matchen niet met de realiteit. Denk meer iets van 1 op 13 bij normaal dagelijks gebruik, overigens nog steeds keurig gezien het gewicht en goesting van de auto. Bovendien, de mensen die deze auto uit de kontzak kunnen betalen besprenkelen ook hun gazon vermoedelijk met Spa blauw, en die malen niet om zoiets arbitrairs als brandstofconsumptie.
Wij vonden het in elk geval een groot voorrecht om een weekje in deze zwaargewicht bokser met z’n balletmoves te mogen toeren. Al was het maar om dat ene onverhoopte bezoekje met de familie aan die macrobiotische en op marxistische leest geschoeide kinderboerderij, waar deze draak van het grootkapitaal het door bakfietsbrommers gedomineerde (parkeer)terrein in z’n ééntje opeiste.
Da’s genieten, zo minzaam vanaf de apenrots.
