Facebook kent alles van je. Maar autofabrikanten kunnen er ook wat van. Op subliminale wijze weet de gloednieuwe Mazda 2 toekomstige berijders te lokken.
Quizvraagje: welk zintuig geeft de doorslag bij de aankoop van een (nieuwe) auto? De ogen? Wellicht. Op het web heeft u natuurlijk uren zitten turen naar tal van modellen, maar dan is de beslissing nog niet définitief gemaakt. Het gehoor, bij een proefrit bijvoorbeeld? Zou kunnen. Vooral als de rij -en motorgeluiden rauw en luidruchtig aanwezig zijn. Maar doorgaans zijn auto’s met hun moderne krachtbronnen net zo stilletjes als Mark Rutte over het MH17-dossier. Daar zit het unique selling point ook niet. De reuk dan? Tja, die raadselachtige geur van succes en voorspoed, die in alle auto’s hangt, dat kan je een euforisch gevoel bezorgen. Geef echter toe: ze ruiken allemaal hetzelfde.
Inderdaad: dan hebben we er nog één over: de tastzin. Dát zintuig geeft ons het laatste zetje tot aankoop. Heus. Ga maar na: in de showroom heeft u een peinzend rondje om het voertuig gelopen, misschien heeft u ook even tegen de banden getrapt (onzin overigens), of onder de motorkap gekoekeloerd (alsof u er verstand van heeft), maar dit blijven droge ervaringen. Echt intiem wordt het pas als u instapt. Het eerste wat u doet, is het stuur lekker stevig vastpakken. Dan sjort u aan het pookje en met uw vingertoppen streelt u langs de bekleding van de passagiersstoel en glijdt u met uw hand over het dashboard. Als dat niet acuut, in een seconde, aangenaam voelt, koopt u hem niet.
Weten ze ook bij Mazda. Het Japanse merk gaf ThePostOnline recent een creatief inkijkje in hoe ze la condition humaine en de dynamiek van de 21ste eeuw hebben vertaald in hun nieuwe model, de Mazda 2. Hele afdelingen zijn in het Europese hoofdkantoor van Mazda in Leverkussen namelijk bezig met de look & feel van het voornoemde interieur. Er is een dame – heus – die zich dagelijks bezighoudt met hoe het fraaie houtfineer aanvoelt. Dus als u straks misschien de Mazda 2 in de TS-uitvoering – die net iets boven de instapper is gepositioneerd – gaat bekijken en u ziet binnenin die pianozwarte basiskleur, die bekleding in navy blue, de zilverkleurige details en hoogglans sierpanelen, dan is daar diep over nagedácht door hoogopgeleide mensen afkomstig van bijvoorbeeld de kunstacademie. U wist het zelf wellicht nog niet, maar Mazda wel: dit zijn dé trendkleuren, die u nu onbewust overal in de maatschappij terugziet.
Bent u wat sportiever en testosteronrijker, dan kiest u voor de Mazda 2 GT-M, waarbij Mazda na enige coolhunting van de hippe twintigers in hun HQ heeft vastgesteld dat u halfleren stoelen in off-white met rode strepen en sierstiksels chique vindt, zeker in combinatie met die interieurdetails in zijdeglans chroom. Geloof mij. Aan wie ze de auto párticulier willen verkopen, weten ze ook al bij Mazda. Zelf noemden ze het tijdens hun creatieve seminar ‘The Silver Generation’, maar wij kennen ze beter als babyboomers en andere 55-plussers, die natuurlijk ook graag naar plekken willen rijden, waar ze nog meer van hun riante pensioenen en puissante wachtgelden kunnen uitgeven. Deze Herman Pleij-generatie vindt zichzelf uiteraard nog steeds ‘jong & vitaal’ dus deze ABP-jackpot-winnaars (7 x de inleg!), willen niet gestigmatiseerd worden door zoiets als een ‘hoge instap’. Dan kun je net zo goed een 45KM bordje achterop schroeven. Ook hier is Mazda haar klanten – letterlijk –een stap voor.
Bij sommige compacte auto’s moet je bijna de configuratie hebben van de T-1000-cyborg uit Terminator II: Judgement Day, om je er uiteindelijk in die vloeibare zilveren vorm in te wurmen. Zo niet bij de 2. De constructie van de portieren is zo soepeltjes geoptimaliseerd, dat deze rekening houdt met het (instap)trajectje dat uw voeten moeten afleggen van de openbare weg naar de pedalen en uiteraard vice versa. Je stoot nergens tegen aan, er zit niets in de weg. Slim, zeker ook in krappe parkeervakken. Zelfs Stephen Hawking zou – zelfstandig – deze nieuwe Mazda 2 kunnen enteren, dus iemand als über-boomer Johan Derksen moet het ook zeker lukken.
Toch werd voor deze semi-geriatrische (mijn woorden, JHZ) niets opgeofferd aan de strakke bijna coupé-achtige look, zo met z’n lage daklijn en (visueel) verlaagde A-stijlen. De 2 is dan ook alweer het vierde Mazda-model – na de 3, 6 en CX5 – waar de gedurfde Kodo-designtaal op is losgelaten. Kodo is Japans voor – niet vrij vertaald – ‘Ziel van beweging’ en yep, het 2-ontwerp heeft soul. Alsof het in één bravoure-rijke pennenstreek op papier is gezet. Kordaat, krachtig en kunstzinnig.
Voor het leger jonge (lease)rijders straks, is de 2 via het MZD Connect-systeem volgehangen met connectiviteit, waarbij telepathie nog net niet als optie leverbaar is. Ook in Leverkussen hangen vanzelfsprekend de schema’s, moodboards en matrixen, waaruit blijkt dat het sociale leven van de gemiddelde veertig-minner zich in bits & bytes afspeelt. Via MZD connect kan je nu met je smartphone (via USB of bluetooth) mobiele content naar binnen hengelen, zoals Facebook en Twitter. Maar de Mazda 2-rijder wordt gelukkig niet het type dat tijdens de ochtendspits in een slip raakt en de A9 bij Badhoevedorp blokkeert, omdat ie op z’n FB-schermpje (‘Life is good’) zat te loeren. Bij 120 km/u werkt het systeem puur met audiofeeds. Reageren of liken kan dan via de zogeheten shout-functie. Wel zo veilig. Een Eagles-CD-tje afspelen (Hoi babyboomers) kan echter nog steeds. Blijft er nog één detail over.
Hoe rijdt ie? Dat is bij Mazda nóóit een pijnpunt geweest. TPO mocht de 2 in de 1.5 benzineversie met 90 PK meteen loslaten in de hectische avondspits van Barcelona. En dit blokje, ook weer voorzien van de beproefde SKYACTIV-technologie (hogere compressie, enz) is net je hond: hij heeft óveral zin in. Pittig in z’n drie Mont Juic op slalommen, statig vierbaans meecruisen op de boulevards, hysterisch sprinten voor groen, acuut remmen voor scooters en haaks een steeg in; de 2 vindt het allemaal best. Oké, dit is een B-segmenter, dus niet al te fors, maar van een Calimero-complex is totaal geen sprake.
Door de ruimte van binnen en de Kodo-lijnen van buiten, die de auto optisch een slag groter doen lijken, durf je gemakkelijk de strijd aan met een gelede stadsbus. En Mazda is daarbij nog steeds niet gecapituleerd voor de moordende trend (nee, deze even niet) in de auto-industrie om krachtbronnetjes met het slagvolume van een half pak hopjesvla te pimpen met turbo’s. Deze 1.5 (naast de 90 PK, tevens leverbaar als 75 en 115 PK) is nog lekker old-school met z’n ongeblazen viercilinder. Waarvoor driewerf hulde, want hij is vrijwel net zo zuinig als die concurrerende driepitters, al is lui autorijden (40 in z’n vier) hier geen optie. Je moet de motor met je 6 versnellingen blijven aanmoedigen.
De prijslijst van de 2 begint bij 14.490 euro (de SKYACTIV-G S-versie met 75 PK) en eindigt bij de 115 PK GT-M-versie, die 20.990 kost. Voor hetzelfde bedrag is overigens een automaat GT-M met 90 PK beschikbaar. Deze auto’s – de diesel wordt deze zomer verwacht – staan vanaf maart bij de dealer. Te vrezen valt dat de 2 gepromoot zal worden in een walm van duurzaamheid en milieubewustzijn (want trendy), maar vergeet dat gerust, dit is gewoon een óuderwets lekkere auto.
Trouwens, als onverwoestbare Japanner (gebouwd in de Hofu Fabriek nr. 1) gaat ie straks zo twintig jaar (en vermoedelijk meer) storingsvrij mee. Da’s pas duurzaam.
