Queridos amigos e amigas! Vandaag is het Dia Mundial da Liberdade de Prensa en als u dit koeterwaals niet kunt ontcijferen, surft u maar naar Google translate. Gisteravond was er een passende avond in de Balie, de laatste tempel van het vrije woord waar baas Yoeri Albrecht soeverein de scepter zwaait en schijt heeft aan het eeuwige gehuil en geklaag van boze mohammedanen en hun roomblanke knuffelaars. Ik zag een twietkiek van Yoeri voorbijkomen, van een broze en kwetsbare Westergaard, met krukken op de trappen van de Balie. Nou moet ik zeggen dat Westergaard niet echt zijn best doet om niet op te vallen, want hij was verkleed als vliegenzwam.
Kurt Westergaard op weg naar de zaal @DeBalie en achter t spreekgestoelte. #VrijeWooord pic.twitter.com/USWglcgthT
— Yoeri Albrecht (@YoeriAlbrecht) May 2, 2015
Ik vond het lief van Westergaard dat hij begrip toonde voor de debiele, steuntrekkende Somaliër die als dank voor het bed, brood en bad dat Denemarken hem schonk, een stokoude weerloze man aan hompen wilden hakken. Als de god van die aangespoelde kansparel zo machtig is als zijn aanhang van 1.6 miljard beweert, waarom stuurt hij dan een totale mongool om een boodschap? De God van het Oude Testament hoefde maar met zijn pink te wijzen en een leger van 40.000 Filistijnen verdween van de aardbodem, opgelost als een onsje coke op de bar van Gordon’s koffiesjopje Blushing in Blaricum.
Overigens vond ik de persconferentie van de schrijver Abdelkader Benali, gisteravond in gezelligheidsvereniging Muhammad ibn Abd al-Wahhab aan het Allebé-plein in Amsterdam-west behoorlijk eigenzinnig. Het thema van de avond was: persvrijheid in de koran en de hadith.
Ab scheurde met veel misbaar zijn lidmaatschap van schrijversvereniging PEN kapot, toegejuicht door een uitzinnige meute jonge mannen (de zusters kregen in een aanpalend zaaltje fietsles). De scribent vond het een schande dat de ‘viespeuken’ van Charlie Hebdo een prijs hadden gekregen van PEN en dat even verderop de tekenaar Westergaard met alle egards werd ontvangen door mijnheer Albrecht van de Balie. ‘Wat is er toch gebeurd met de roemruchte tolerantie van Mokum, dat deze fascist zo maar mag optreden? ‘
Alle stokheid op een gekje: het is toch te krankzinnig voor woorden dat die hele wassen neus van een PEN-club uit elkaar dondert vanwege de toekenning van een prijs aan Charlie Hebdo? Uiteraard zat er bij de schuimbekkende opzeggers van het lidmaatschap van PEN geen enkele mohammedaan.
Dit is geen moslimknuffelen meer, deze sympathie voor de de echte slachtoffers van de aanslag in Parijs: de moslim. Dit is moslimdooddrukken. Want dat is wat deze dissidente ‘schrijvers’ willen zeggen met het opzeggen van hun lidmaatschap: het is schandalig dat Charlie Hebdo zo maar respectloze tekeningen van de Profeet publiceerde. Waarom toch onophoudelijk die weerloze muzelman tot op het bot vernederen met afschuwelijke en weerzinwekkende tekeningen? Wij, dissidente schrijvers van PEN, werpen ons op voor de onderdrukte minderheid van 1.6 miljard moslims. Hun stem wordt nooit gehoord, ze hebben geen enkel middel om zich te verdedigen. Het is gemeen!
In Portugal wordt de Dia Mundial da Liberdade de Prensa passend gevierd met de aankondiging van een nieuwe wet die media verplicht al het nieuws over aanstaande verkiezingen vooraf voor te leggen aan een commissie van de overheid. Nou zal dat mij aan mijn reet roesten want de kranten hier zijn toch al onleesbaar en ik ben altijd weer blij als ik veilig bij de showbusinesspagina’s ben aangeland, met tieten & bipsen. Voor het echte nieuws was ik toch al aangewezen op diverse recalcitrante Portugese websites dus die wet is een lachertje.
Overigens is een van de voordelen van wonen in Portugal dat er hier helemaal geen islamdebat is. De Portugees houdt zich totaal niet bezig met dat vermoeiende en vervelende onderwerp. Bovendien wonen er amper moslims in Portugal. Ik meen dat er vier Portugese jihadisten zijn gesneuveld in Syrië: bekeerde crackheads van de Angolese/Mozambicaanse persuasie.
Gezellig als ik ben, wil ik graag afsluiten met een huiskamervraag: hoeveel van de 145 Engelstalige PEN-schrijvers die schuimbekkend hun lidmaatschap annuleerden, kent u? Nou? Ik kende eigenlijk alleen Joyce Carol Oates. Althans, ik ken haar werk niet maar ze is me vooral bijgebleven vanwege haar uiterlijk: een soort Olijfje van Popeye maar dan hysterisch. Ate logo!
