Woensdag bladendag. Een overzicht van wat er deze week in de omroepbladen danwel televisiegidsen (ja, die bestaan nog) staat wat u stiekem best wel wilde weten maar niet durfde te vragen.
Topshow VI (1)
In de VaraGids alvast wat vrolijke voorpret over het boek dat uitkomt over het legendarische RTL7-programma Voetbal International. Schrijver Michel van Egmond stelt en beantwoordt dezelfde twee typische voetbalkantinevragen: zijn de ruzies echt (‘ja’) en komt het ooit weer goed tussen Van der Gijp en Derksen (‘nee’)?
De uitleg van het antwoord op de laatste vraag is bijzonder. “Vriendschap speelt geen enkele rol meer achter de schermen bij VI, daarvoor is er tijdens het afgelopen WK teveel gebeurd. Dat heeft alles veranderd, tegenwoordig zitten beide hoofdrolspeler er maar voor een ding: voor het geld. Een dikke vier ton per jaar om precies te zijn, exclusief extra dingen zoals voor de analyse van de Europa League.”
Topshow VI (2)
Minder top vindt Marianne Zwagerman de show van Genee en de mannen. Zij had ooit een scharrel die meer interesse had in de teksten van De Snor dan de avances van de scherpe innovatie-, media- en andere hippe dingenstratege. In Buis & Haard: “Ik zat daar beeldig te zijn en zag dat het programma niet over voetbal ging, maar over tieten. Terwijl ik daar dus beeldig zat te zijn met mijn eigen tieten. Tijdens de commercials tijgerde ik over de bank naar hem toe. Ik had drie minuten zijn aandacht, maar na de break zat hij weer volledig bij Johan Derksen en zijn vrienden.”
Salonpopulist
Je moet jezelf even bij de kladden pakken om met Meneer Kaktus te spreken, maar het interview met de erudiete NRC-columnist Bas Heijne in diezelfde VaraGids is ook de moeite waard. De man met een mening legt bijvoorbeeld uit hoe prettig het is om niet vast te houden aan linkse en rechtse wetmatigheden. “Gelukkig ben ik nooit links geweest waardoor ik me niet tegen mijn linkse verleden hoef af te zetten.”
Rechts is hij dus ook niet. “Vroeger werd ik daarvoor uitgemaakt, maar ook voor lakei en elite, later voor salonpopulist en laatst vond iemand me weer reuze rechts.”
‘Geef ze gewoon een beuk
In TROS Kompas is het interview met Herman den Blijker heel aardig voor de achterban van het minizine. Hij vertelt over zijn zoon Matz die nog wel eens te lief is. “Hij praat makkelijk tegen iedereen, hij is vrolijk en dat zorgt soms voor jaloezie bij andere kinderen, daarom krijgt hij schoppen.”
De grote Rotterdamse kok geeft zijn zoon wel een tipje mee om het probleem aan te pakken. “Geef ze gewoon een beuk of een schop ze keihard tegen hun schenen. Dan zegt hij: ‘Papa daar word ik zo moe van, ik moet altijd maar slaan van jou’.”
Later in het interview: “Vroeger fladderde ik door het leven en hield ik niet van doelen stellen. Nu doe ik dat wel meer omdat ik zeker wil weten dat ik hem goed achterlaat.”
Kritiek doet ‘expert van alles’ weinig
In Veronica Magazine vertelt Peter R. de Vries over mensen die op internet geterroriseerd worden (inderdaad zijn nieuwe specialisme dat RTL5 in een leuk formatje heeft gegoten). “Ik zie dagelijks verschrikkelijke dingen op internet gebeuren en hoe mensen daar slachtoffer van zijn.”
Zelfs komt hij ook nog wel eens voor in een tweetje of twee. “Ik ben zelf ook vaak onderwerp van allerlei malloten op Twitter dus ik snap heel goed hoe het werkt.”
Over de kritiek op het feit dat hij altijd overal aanschuift: “Ik vind dat een beetje sneu. Er zijn een paar onderwerpen waarover ik me mag uitlaten omdat ik er wat vanaf weet: media, misdaad en sport. Ik ben een gast die soms weerwoord biedt en anderen kritisch ondervraagt. Dat vindt men leuk, verder doet de kritiek mij weinig.”
Je kunt altijd nog naakt in de Playboy
Hij is klassieker dan klassieker en eigenlijk mag de vraag al sinds 2002 niet meer, maar in de leuke Veronica Magazine-rubriek ‘keiharde keuzes’ mag het dan weer wel. Aan Danni Lowinski’s Marlijn Weerdenberg werden voorgelegd of ze liever wil bungeejumpen of toch maar naakt in de Playboy? “Naakt poseren in de Playboy lijkt me hartstikke leuk om te doen. Of ik ooit gevraagd ben? Jawel, maar ik kan daar momenteel niks over zeggen.”
Zeg maar dag tegen het geloof
Ruud de Wild vertelt in de Mikro Gids over zijn jeugd waarin het geloof een grote rol speelde. Hij praat in het EO-programma Adieu God? binnenkort met Tijs van den Brink hierover. “Bij ons in de kerk was alles eindig; je had één zekerheid en dat was dat we allemaal naar de verdoemenis gingen. Dat is ontzettend gevaarlijk om als kind te horen. Dankzij de tweede familie zag ik dat ik een toekomst had.”
Geloven doet hij inmiddels niet meer, maar in de studio had hij wel een rozenkrans hangen en zijn armen zitten ook onder de religieuze plaatjes. “Die beelden vind ik gewoon mooi. Het gaat ook recht in tegen het geloof waarmee ik ben opgegroeid. Ik ben altijd erg van de ironie, maar houd niet van cynisme. Daarvan word je bitter en ik heb altijd een hekel gehad aan bittere mensen. Daarom blijf ik altijd overal om lachen, ook over het geloof, mijn jeugd, alles.”
