“In de literatuur wordt echter vaak gedaan alsof het schrijverschap een welhaast goddelijke innerlijke noodzaak is om verhalen te vertellen en de beloning al wordt gevormd door het feit dat je je creativiteit aan het papier hebt toevertrouwd. Dat klinkt inderdaad hartstikke poëtisch, maar als het toch niet uitmaakt of je verhaal wordt gelezen of niet, kan je net zo goed in je dagboek schrijven. Met innerlijke tevredenheid mag je bovendien niet betalen in de supermarkt.
Chris Kooi – thrillerredacteur bij de Bezige Bij: ‘Ik denk dat het een combinatie van factoren is: onder invloed van de sociale media leven we nu in een tijdperk waarin verhalen vertellen en het eigen ego uitermate belangrijk zijn. Bovendien levert een boek ook de nodige status op: veel mensen willen niet zozeer schijven, als wel een roman op hun naam hebben staan.’
Lisanne Mathijssen, literair redacteur voor Pepper Books en zelf ook schrijver, sluit zich daarbij aan: ‘We koesteren nog steeds het romantische beeld van een schrijver die op zijn zolderkamer met een glas rode wijn onder handbereik zit te zwoegen op zijn verhaal. Daar willen veel mensen graag bij horen.’
‘Natuurlijk zijn er positieve uitzonderingen, maar de slush-pile [met ongevraagde inzendingen] bestaat – oneerbiedig gezegd – voor een groot deel uit pensionado’s die het levensverhaal van hun tante Annie hebben opgetikt. Dat een verhaal interessant is voor jou persoonlijk, maakt het echter nog niet boeiend voor een grote groep lezers.’
‘Veel literaire debuten lijken op elkaar. Het zijn vaak standaard coming-of-age verhalen: bleue jongen/meisje komt naar de grote stad, verliest zichzelf in drank, drugs, feesten en betekenisloze seks om zichzelf uiteindelijk te hervinden.’ “
Hear, hear! Spijker-kop-raak verhaal van Rianne Meijer (beter bekend onder haar thrillerauteur-pseudoniem @globalistaa) in Nieuwe Revu.
De hype onder hippe millennials om ‘te debuteren met een roman’ slaat helemaal nergens op: ten eerste is er helemaal niemand die je coming of age troep wil lezen, ten tweede ga je er geen cent aan verdienen en ten derde is Nederland net zo hard aan het ontlezen als Donald Trump populariteit aan het winnen is (dat is hard, want anders dan wat de NPO u wijsmaakt wordt Donald Trump steeds populairder).
Voor 99 procent van de hippe jonge soon to be debutanten is de reden om te ‘debuteren’ ingegeven door vals sentiment en achterlijke mythes over ‘hoge cultuur’, fop-intellectualiteit en ander clichésnobisme (maargoed, wat niet bij hippe jonge mensen).
Oftewel, in Amsterdam studerende hipsterjeugd: Geef. Die. Droom. Op. (Of begin gewoon met schrijven voor TPO.nl, zoals Rianne Meijer deed, omdat je dan sneller wordt opgemerkt door uitgeverijen…).
