Illegals In Heaven, gezien de actualiteit aan de grenzen van Australië en Europa je kunnen denken dat de laatste plaat van de Brisbane familie-band Blank Realm een politiek pamflet was. Een protestalbum zoals Questlove ze graag meer in de hiphop zou zien verschijnen. Maar Blank Realm maakt geen hiphop en Illegals In Heaven sluit enkel bij toeval aan bij de wereldse realiteit. Nee, Illegals In Heaven is simpelweg een goede dekking van de inhoud op deze langspeler.
Negen gruizige nummers die heerlijk meanderen tussen surf, noiserock, powerpop en garagerock. Na een aantal albums waarop het kwartet uit Australië de viezere grenzen van de rock heeft opgezocht, is het vanaf Go Easy in 2012 en Grassed Inn het afgelopen jaar steeds meer richting de liedjes geschoven. Een lijn die door wordt gezet op Illegals In Heaven, dat met River Of Longing zelfs een speelse en zonnige danshit als opener heeft. Een nummer dat in zekere zin doet denken aan The Cure in haar meest opbeurende periode (Friday I’m In Love) in garage uitvoering. Heerlijk aanstekelijke pop dus, maar nog altijd met die scherpe rand. Elk lied scheurt er wel iets, elk nummer brandt er wel ergens iets onder de hemelse melodieën.
Nog maar een paar weken en Blank Realm staat, met deze plaat nog warm gebakken op de balie, op de bühne tijdens Incubate. Een nu al gegarandeerd feest, waar het eenvoudig zal zijn om het zweet uit de poriën te dansen. Dat, maar Blank Realm zal ook genoeg scheur en schuin bieden om gewoon te kunnen genieten van eigenwijs en eigenzinnig zonder mee perse mee te moeten golven op een zee vol genietende in de hemel.
