Wierd Duk reist, exclusief voor TPO.nl, door de Oekraïne en doet daarvan dagelijks verslag. Deze reis werd mogelijk gemaakt door uw donaties via crowdfundingsplatform Yournalism.nl.
‘Die dreigvideo aan de organisatoren van het referendum in Nederland? Die is zo overduidelijk fake. Het is gewoon een Russische provocatie’
‘Ik las over die Nederlandse militair die tegen IS heeft gevochten en is opgepakt. Schandalig vind ik dat. Die man is juist een held’
Vladimir Poetin noemt hem geringschattend ‘De Zweed’. “Het idee dat de Russische president pissed off is om mij vind ik wel cool”, lacht Mikael Skillt (39). De Zweedse scherpschutter vocht als vrijwilliger aan Oekraïense kant in het ultra-rechtse Azov-bataljon. “Ik heb de hele tour meegemaakt”, zegt Skillt, doelend op de slagvelden die hij heeft gezien, waaronder dat ene, zeer beruchte in Ilovaisk.Twintig ‘hits’ telt hij: dat zijn de twintig separatisten die Skillt doodde met z’n Remington 700 sniper rifle. “Mijn verste dodelijke schot was vanaf 1400 meter. Wat ik denk als zo iemand neergaat? Mooi, die is uitgeteld.”
Ik ontmoet de zwaar getatoeerde scherpschutter op dag 1 van een reis door Oekraïne in een restaurant in Kiev, waar Skillt lichte, vegetarische gerechten bestelt. In Oekraïne, waar hij wil blijven, is de Zweed een beroemdheid. “Een held ben ik niet, dat zijn de jongens die hun leven gaven voor hun land.”
Hier is Mikael Skillts verhaal:
“Ik had enkele jaren voordat ik naar Kiev kwam in Zweden vertegenwoordigers van de nationalistische Oekraïense partij Svoboda ontmoet op een congres en was met hen bevriend geraakt. Toen de gevechten op de Maidan uitbraken stuurden ze mij foto’s van slachtoffers van scherpschutters. Ik was in 2009 uit dienst gegaan, waar ik was opgeleid als sniper. Sindsdien werkte ik voor een bouwfirma en reisde het hele land door. Toen ik die beelden zag van de Maidan dacht ik: hier wordt geschiedenis geschreven, daar wil ik bij zijn, ik ga die snipers die op mijn vrienden schieten een koekje van eigen deeg geven.
“Maar ik kwam te laat, de gevechten in Kiev waren al voorbij. Ik besloot om te blijven en de jongeren van de Maidan, die met stokken en staven hadden gevochten, te trainen in close quarters combat. Dat bleek korte tijd later, toen de oorlog in de Donbas uitbrak, een goede keuze te zijn geweest. Omdat het Oekraïense leger volkomen nutteloos was, echt totaal useless, vooral de hoge officieren, werden er vrijwilligersbataljons gevormd.
“Ik meldde me bij een recruiter in Kiev, die eerst nogal wantrouwend reageerde. Dat was niet zo raar want in die tijd liepen er enorm veel buitenlandse ‘vrijwilligers’ rond in Kiev, voor het grootste deel volslagen malloten. De een had zogenaamd jarenlangse ervaring in de Britse Special Forces, een ander was miljonair maar bleek straatarm. Allemaal wilden ze beroemd worden en rijk en meeliften op de geschiedenis. Maar ik had wel militaire ervaring en kon die jongens van Azov trainen, dat toen nog maar uit een man of honderd bestond, op hun basis bij Mariupol. Vijf weken lang, toen gingen ze naar de oorlog.
“Wat zij meebrachten was veel moed en de bereidheid om te sterven voor hun land. Met hun instelling krikten de vrijwilligers het moreel van het leger op, dat verlies op verlies leed. Ik geef toe, voor bijna de helft bestond Azov toen uit extreem-rechtse strijders. Ik was zelf in Zweden een nazi geweest, ik kwam dus uit die extreem-rechtse hoek, maar ben in de loop der jaren opgeschoven naar een meer conservatieve nationalistische positie – die veel Europeanen nog altijd als extreem-rechts zullen zien trouwens. De Maidan was een conservatief-nationalistische revolutie, dus zo raar is het niet dat die jongens dat soort sympathieën koesteren. Maar tegenwoordig bestaat Azov uit zo’n 2400 man en het aantal nazi’s zal nog altijd een stuk of vijftig bedragen. De Russen noemen Azov de ‘nazi-killers’, maar dat is Kremlin-propaganda.
“We did good, we behoorden tot de beste bataljons. We gebruikten andere tactieken dan het Oekraïense leger en de separatisten. We opereerden vaak in kleine eenheden, vielen aan in de flanken en vochten ook ’s nachts. In deze contreien is ’s nachts alleen de artillerie actief, de rest is dan aan de drank. Maar wij legden hinderlagen. De Tsjetsjenen die aan Oekraïense kant vochten zijn daar meesters in. Die zijn stapelgek en kennen helemaal geen angst. Zij gijzelden separatisten wanneer die ‘s nachts stonden te pissen en sleepten ze mee naar hun kamp.
“Tsjetsjenen martelen hun gevangenen en ik wil niet weten wat ze met die Russen deden. Daar wil ik niks mee te maken hebben. De Russen zijn doodsbang voor hen, die horen ‘Allahu Akbar‘ en trekken zich onmiddellijk terug. Ze herinneren zich nog te goed wat ze allemaal tijdens de Tsjetsjeense oorlogen hebben meegemaakt. De separatisten zijn sowieso niets waard in het gevecht. Ik heb gezien dat ze in hun broek pisten van angst. Ze waren vooral bezig met zuipen en met prostituées.
“Hoe ga je naar het front? Je luistert in de auto naar muziek, maakt grappen met elkaar en naarmate het front dichterbij komt wordt iedereen stiller. Je komt in een soort tunnel terecht, je gaat je focussen, concentreren. En als het gevecht begint raak je in werkmodus. Je merkt dat al die trainingsuren vruchten afwerpen.
“Ik was nooit bang, misschien één keer, bij de slag om Mariupol, toen ik dacht dat m’n laatste uur had geslagen. Maar ook die angst hield maar enkele seconden aan. Daarna was ik weer supergeconcentreerd: je ziet alles scherper, alles wordt uitvergroot, gaat in slowmotion. Je handelt enorm snel en instinctief. Ik kan me van die uren nog elk detail, elk gezicht herinneren.
“Er waren nog veel meer buitenlandse vrijwilligers. Mijn goede vriend uit Zweden kwam ook en werkte voor mij als spotter. Ook andere Zweedse oud-militairen wist ik over te halen om te komen vechten. Op een gegeven moment was Frans de voertaal onder de buitenlanders omdat er zoveel stijders van het Vreemdelingenlegioen waren gekomen. Wat die in Oekraïne zoeken? Oorlogservaring, een nieuwe aantekening op hun cv, avontuur. Nee, ze kwamen niet voor het geld want wat wij bij Azov verdienen, verdien je als huurling in Syrië in een half uur.
“De Oekraïense media maakten een groot verhaal over mij en een vriend van me uit Zweden, die oorspronkelijk afkomstig was uit Servië. Die wilde ook vechten, maar niet tegen de Russen want Serviërs en Russen zien elkaar als broedervolkeren. Dus hij sloot zich aan bij de separatisten. Op een gegeven moment smste hij me: ‘We vallen straks Mariupol aan’. Ik was daar 40 kilometer vandaan en smste terug: ‘Niet doen, dat wordt je dood’. Daarna hoorde ik niets meer. Later begreep ik dat de Russen zijn moeder hadden gebeld en hadden verteld dat haar zoon, mijn vriend, was gesneuveld.
“De Oekraïense pers maakte ervan dat ik hem in het vizier zou hebben gehad en had doodgeschoten. Maar dat is dus niet waar. We waren weliswaar dicht in elkaars buurt, maar we hadden ook de afspraak: als we elkaar op het slagveld ontmoeten, schieten we niet op elkaar. Dat laten we aan anderen over. Het is jammer dat hij dood is, het was een aardige jongen.
“Ik vind: iedere man is in essentie een strijder en mijn doel in het leven is dit: de strijd aangaan, vechten op het slagveld. Doden, ja. Dat klinkt heel cru, maar dat is nu eenmaal hoe biologie werkt. Ik heb ook nergens spijt van. Het enige dat mij parten speelt is het bloed. Grote hoeveelheden bloed hebben zo’n specifieke geur, het ruikt naar koper. Ik heb ooit ‘s nachts een man omgebracht met een mes en sindsdien heb ik een aversie voor die geur van bloed. Ik kan er niet tegen. Ik kan ook geen koperen munt in mijn hand nemen.
“Verder slaap ik sowieso heel weinig, maar ik heb niet het gevoel dat ik zou lijden aan posttraumatische stressstoornis ofzo. Het is wel moeilijk om een burgerlijk leven te leiden als je de oorlog gewend bent. Maar daar hebben veel meer veteranen last van.
“In Zweden ben ik door de politie ondervraagd. Meer niet, nog niet. Ik las over die Nederlandse militair die tegen IS heeft gevochten en is opgepakt. Schandalig vind ik dat. Die man is juist een held.
“Ik ben verloofd met een Oekraïense. We gaan binnenkort trouwen en hopelijk krijgen we kinderen. Ik wil de Oekraïense nationaliteit aannemen en over een aantal jaren wil ik voldoende Oekraïens spreken om het parlement, de Rada, in te kunnen. We zijn bezig met de oprichting van de politieke tak van Azov. Ik weet zeker: als we eenmaal een politieke partij zijn, krijgen we veel stemmen. Azov is populair, er komen veel mensen af op de bijeenkomsten die organiseren.
“Die dreigvideo aan de organisatoren van het referendum in Nederland? Die is zo overduidelijk fake. De uniformen, de wapens, de manier van praten, het accent, alles eraan klopt niet. Ik moet er om lachen. Azov wil bovendien niet eens dat Oekraïne lid wordt van de Europese Unie. Het is gewoon een Russische provocatie. En in de aanloop naar het referendum zullen er nog wel meer volgen.
Artikel gaat verder na de video.
“Overigens heb ik niet de indruk dat ik veel van de Russen te duchten heb. Ik weet dat Poetin mij ‘de Zweed’ noemt en dat mijn naam ook door de minister van Buitenlandse Zaken, Lavrov, een paar keer is genoemd. Maar volgens mij begrijpen de Russen ook wel dat dit er nu eenmaal bijhoort. En als ze toch achter me aankomen, dan zou ik zeggen bring it on – als er iets is wat ik kan is het mijzelf verdedigen.”
Wierd Duk reist, exclusief voor TPO.nl, door de Oekraïne en doet daarvan dagelijks verslag. Deze reis werd mogelijk gemaakt door uw donaties via crowdfundingsplatform Yournalism.nl
