In België baart de zaak van de groepsverkrachting van een zeventienjarig meisje in november vorig jaar, veel opzien. Van de zeven daders (tussen de 14 en 25 jaar oud) zijn er vijf Irakees en zitten er zeker twee nog in de asielprocedure. De zaak kwam aan het rollen toen op de mobiele telefoon van één van de daders beelden opdoken van het misbruik, waarbij de daders “lachen en staan te dansen en te zingen in het Arabisch rond het slachtoffer.”
Tijdens de verhoren zouden de heren weinig blijk geven van enig besef van de ernst van hun daad, volgens het Laatste Nieuws gedragen zij zich ‘bijzonder grof’:”Sommigen noemen een groepsverkrachting de normaalste zaak van de wereld. Eén van hen zei lachend dat het meisje niet moet klagen. “Omdat vrouwen toch alleen moeten luisteren naar de mannen.””
De burgemeester van Oostende, Johan Vande Lanotte van de sp.a (soort Belgische PvdA, AN) stelt in een reactie op deze berichten: “Het is duidelijk dat sommige nieuwkomers problematische opvattingen hebben. Als ze hun straf hebben uitgezeten, moeten ze het land uit.”
Dat is ferme taal, waar het slachtoffer weinig aan heeft en waar de instroom van meer mensen ‘met problematische opvattingen’ niet mee tot stilstand komt. Maar hee. Nog een paar, of tientallen, of honderden ‘incidenten’ en dan dringt het vanzelf een keer door. Tot het zo ver is, spelen wij beter geen foute politici in de kaart en ook reagere men nimmer ‘vanuit de onderbuik’ of ‘xenofoob’. Wel dienen wij te werken aan ons eigen vrouwbeeld, bijvoorbeeld door te drammen over het uiterlijk van meisjespoppen en door jongens lastig te vallen met ont-mannende indoctrinatie voorlichting zodat zij, eenmaal volwassen, al helemaal niet meer zijn opgewassen tegen ‘nieuwkomers met een problematisch vrouwbeeld.’
