Amsterdam is sinds afgelopen week weer het middelpunt van de jaarlijkse Gay Pride. Rainbow washing en politieke correctheid voeren de boventoon. Tijd voor LHBT’s om een kritischere blik aan te nemen vindt Leon Stooker.
Wie tegenwoordig bi, gay of transgender is, wordt ongevraagd onderdeel gemaakt van een brand. Er lijkt geen ontkomen meer aan. Ben je LHBT, dan wordt je gebrandmerkt met de kleuren van de regenboog en behoor je tot de ‘LHBT community’. Niets diversiteit, Gesamtheit!
Ook bedrijven maken dezer dagen weer gretig gebruik van het LHBT-merk. In Amsterdam is de Albert Heijn afgelopen week omgedoopt tot de Albert Heijn to Gay, waar koffie wordt geschonken in limited edition regenboogbekers. Werkelijk alles wordt uit de kast getrokken om de homoseksuele consument te verleiden.
Grote commerciële merken gingen Neerlands bekendste supermarkt voor en pasten hun heilige design er gerust voor aan, van Proud Whopper tot een regenboogkleurige fles vodka. In de marketingwereld heet dat officieel al LHBT-marketing. Alles voor de likes & shares op social media en natuurlijk de verkoopcijfers. Want het kan grote bedrijven en marketeers aan de top weinig schelen of je homo bent, als homo’s zich maar naar de winkel snellen om vervolgens hun centen uit te geven aan een regenboogkleurige huls, en de kassa rinkelt.
Strijden voor de acceptatie van LHBT’s is een goede zaak, maar neem je LHBT’s of jezelf serieus door zebrapaden te veranderen in regenboogpaden, door je profielfoto op Facebook te voorzien van een regenboogfilter of door je in te laten pakken door winkelketens en dranklabels? Acceptatie van LHBT’s neemt door al die opsmuk niet toe en er zijn ongetwijfeld ook veel mensen – ook in de kast – die absoluut niet zitten te wachten op al dat brandmerken. Ik als homoseksueel in ieder geval niet. ‘Love has no labels‘ zeggen sommige LHBT’s, werk dat dan ook niet zelf in de hand. Wie de weg wil inslaan naar gelijkwaardigheid en normalisering van homo of lesbienne zijn in onze samenleving, moet zich oprecht afvragen of dit de manier is.
Tot slot kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat veel LHBT’s in dit land lijden aan politieke correctheid. Ook nu tijdens de Europride Amsterdam trekt men zich liever terug in feesten, fototentoonstellingen en andere zijige bijeenkomsten dan dat men de confrontatie aangaat en een stap vooruit wil zetten. De debatten die dit jaar worden gevoerd gaan bijvoorbeeld over onderwerpen als paid sex – weinig taboedoorbrekend.
Om toch te laten zien dat de Gay Pride met haar tijd meegaat, vaart op 6 augustus een homoseksuele ‘imam’ mee. Ludovic-Mohamed Zahed, een mensen- en homo-rechtenactivist, die pleit voor een Europese islam. Geen harde taal over de schrijnende positie van LHBT’s in de islamitische gemeenschap of over hoe om te gaan met nieuwkomers die LHBT-rechten aan hun laars lappen, maar een verdwaalde ziel die de boel komt sussen. Het is het net allemaal niet.
Kortom, het wordt tijd dat LHBT’s zichzelf een spiegel voorhouden en een kritischere blik aannemen. Houd op met het ridicule rainbow washing en durf écht de grenzen op te zoeken. Doorbreek nieuwe taboes, hoe gevoelig die onderwerpen misschien ook zijn. Zonder wrijving geen glans. Pas dan plavei je de weg naar meer vrijheid en emancipatie.
