Lange tijd dachten de fans van de magische wereld van Harry Potter dat het verhaal definitief afgesloten was met de verfilming van Harry Potter and the Deathly Hallows, het laatste deel in de reeks boeken over Harry Potter en zijn strijd tegen de Hij die niet genoemd zal worden, Lord Voldemort. Het tot stand komen van een toneelstuk, dat ook nog eens gebaseerd is op een geheel nieuw verhaal rondom Harry Potter, heeft hierin verandering gebracht. Negen jaar nadat het laatste boek is gepubliceerd kunnen fans genieten van de toneeltekst van Harry Potter and the Cursed Child.
Dat het om een toneeltekst gaat en niet om een roman is geheel nieuw in de canon van Harry Potter. Dit maakt deze tekst tot een vreemde eend in de bijt. Soms kan een frisse wind goed zijn; in het geval van the Cursed Child werkt het echter in het nadeel van de tekst. Een toneeltekst is een heel andere tekst dan een roman. In een toneeltekst staan de dialoog en de handeling die plaatsvindt voorop. Er blijft weinig tot geen ruimte over voor het beschrijven van locaties, personages of gedachten.
Dat hoeft niet per se erg te zijn. Het is simpelweg een ander type tekst, met andere eigenschappen. Sommige toneelteksten kunnen alsnog bijzonder vermakelijk zijn. Bij the Cursed Child zorgt het gegeven er echter voor dat het verhaal enigszins in gebreke blijft. De rijkdom van de wereld van Harry Potter wordt minder goed tot leven gewekt, simpelweg omdat die wereld amper omschreven wordt. Dit is jammer, want hierin ligt een deel van de magie van een verhaal over tovenaars en heksen.
Daarnaast maakt de inhoud van de tekst af en toe de indruk dat de schrijvers haast hadden en maar op achteloze wijze iets uit de mouw hebben geschud, wetende dat ‘Harry Potter’ toch wel verkoopt. Het is namelijk wéér een verhaal waarin uiteindelijk aangestuurd wordt op een confrontatie met Voldemort, net als in de boeken rondom Harry Potter. Het zou pas écht vernieuwend zijn geweest als niet alleen de vorm van het verhaal, maar ook de inhoud, eens afweek van de norm binnen de canon.
Geen verhaal waarin Voldemort verslagen dient te worden, maar over een ander magisch avontuur. De wereld van Harry Potter is er rijk genoeg voor. Het is dan jammer dat er voor de bekende weg is gekozen, en niet voor iets nieuws.
Dat alles neemt echter niet weg dat het verhaal zich vlot ontvouwt en dit heeft met name met de kracht van de dialogen te maken. De gesprekken tussen personages verlopen erg vloeiend en nemen de lezer aan de hand mee door het verhaal heen. Hierdoor is het gemakkelijk om te vergeten dat het om een toneeltekst gaat, en niet om een verhaal met allerlei rijke beschrijvingen. Als lezer raak je op die manier alsnog meegesleept en maakt de zwakke verhaallijn eigenlijk ook niet meer zoveel uit. Het is Harry Potter en dat alleen maakt al erg veel goed.
