Özcan Akyol is keihard gezakt op de term ‘politieke correctheid’. Hij stelt in zijn column zaterdag in het Algemeen Dagblad dat ‘rechts het nieuwe politiek correct is’. Ik heb dit vaker voorbij zien komen in de buitenlandse pers. Voor zo’n prikkelende stelling moet je echter wel snappen wat rechts is – en politiek correct. Akyol beheerst geen van beide begrippen, maar vindt het welletjes met woorden als ‘gutmensch’ en ‘deugbrigade’: de ‘politiek correcte taal van rechts’ die ‘een rekening wil vereffenen met links’, aldus Akyol.
Ik kan hem wel enigszins tegemoet komen: het zijn verwarrende tijden. Maar hoewel de begrippen ‘rechts’, ‘links’, en ‘politiek correct’ om die reden niet eenduidig zijn, is dat geen excuus om maar wat te roepen.
Schrijven dat politieke correctheid ‘al jaren een uitdrukking is’, die ‘verwijst naar het linkse karakter van mensen’ is om te beginnen gewoon een valse voorstelling van zaken. Een links karakter is niet het mikpunt. ‘Policor’ verwijst naar het gesloten, irrationele en door ideologie gekaapte denken van mensen, dat zich nou eenmaal bij links als de moreel dominante groep manifesteert. Typerend zijn een dubbele standaard (wat voor Piet geldt, geldt niet voor Mohammed en andersom, tolerantie – maar niet voor andersdenkenden), drogredenaties, racisme van lage verwachtingen, pathologisch altruïsme, virtue signalling (ja, de deugbrigades dus), tegenstanders (met geweld) de mond snoeren of hun opvattingen opzettelijk onjuist interpreteren. Politiek correct denken, dat momenteel eerder verhevigt bij links dan overslaat naar rechts, verhindert dat mensen overduidelijk immorele praktijken kunnen herkennen en veroordelen – hun zicht is geblokkeerd. Ter vergelijking, blokkades bij rechts – die er natuurlijk ook zijn, worden niet constant beloond door een eensgezinde groep die ‘het gelijk’ als wapen inzet.
‘Politieke correctheid’ is uitvoerig onderzocht en in de literatuur beschreven. Het is de zelfgekozen onvrijheid, zelfcensuur – die neiging van individuen in groepen om pijnlijke waarheden niet onder ogen te komen. Dit alles ter bescherming van de groep, een ideologie of een heersende klasse die bij een open, vrije discussie geen enkel belang heeft. Ter vergelijking, rechts wil niets liever dan die discussie openbreken.
Dat Akyol politieke correctheid ziet als een ‘hekel aan linkse mensen’ zegt iets over zijn weigering om de ‘uitdrukking’ serieus te nemen. Hij trapt er wat tegenaan, als tegen een leeg blikje op straat. Hij bagatelliseert het als een soort rechtse pesterij. Om het daarna te laten terugkomen bij wie nu ineens wél de schoen past: rechts. Zo werkt het niet Akyol.
Nuttige scheldwoorden als ‘linkse wegkijker’ en ‘deugbrigade’ passen gewoon als zeggen dat ‘grenzen misschien dicht moeten, of dat er minder immigranten moeten binnenkomen’ tot werkelijk pesten leidt, angst voor verlies van werk en sociale uitsluiting. Ook als gutmenschen huilen om aangespoelde vluchtelingen, maar niks geven om de slachtoffers van aanslagen, of het lot van onderdrukte islamitische vrouwen terwijl ze heel ‘divers’ de burka vieren.
Ter vergelijking, wat zijn de onderwerpen waar niet over gepraat mag worden bij rechts eigenlijk? Waar blijkt uit dat ‘rechts vindt dat alle moslims verknipt zijn’, beste Akyol? Zoiets beweren is dus precies het gevolg van de ‘policor’ bij links. Die deze tegenstelling uit morele nood creëren.
Politieke correctheid is net zo min een raadsel als een verzinsel. Doen alsof het een instrument is dat over en weer door de dominante of ondervertegenwoordigde groep gebruikt kan worden tegen de ander betekent dat je er niets van begrepen hebt, zoals deze smoking gun bewijst:
“Dat (het gebruik van de woorden gutmensch en deugbrigade, red.) heeft onder andere te maken met het feit dat de ‘linkse wegkijker’ (ook al jargon) in essentie nauwelijks nog bestaat: de brave progressieve elite die alle problemen wegwuifde is ingehaald door de politieke realiteit. Het verleden wordt door extremen op rechts louter aangehaald om een oude rekening te vereffenen.”
Misschien zit ik te ver achterin de zaal van het laatste nieuws, maar sinds wanneer is links op de hoogte? En welke rekening wordt er vereffend? Die rekening die gewoon al decennialang schaamteloos oploopt bedoel je?
Two wrongs – politiek correct is een verzinsel, en rechts is politiek correct – don’t make a right.
