De meeste mensen die ik ken hebben helemaal niet zo’n moeite met het idee dat Zwarte Piet een ander kleurtje krijgt. Ze kunnen zich iets indenken bij het ongemak dat donkere Nederlanders ervaren bij Zwarte Piet. Ze beseffen tevens dat het hun kinderen geen moer uitmaakt wat voor een kleur de Piet heeft die hun handjes vol met pepernoten drukt. De meeste ouders die ik ken, zijn gewoon gehecht aan het Sinterklaasfeest zelf, niet aan een of ander orthodox behoud van de juiste vorm.
Nu is mijn blanke clan van bevoorrechte witte mannen met hoge opleiding en goed betaalde banen natuurlijk nauwelijks representatief te noemen. Waarschijnlijk rek ik de suggestie dus te ruim op als ik veronderstel dat iedereen het dan eigenlijk niet zo erg zouden vinden als Piet verkleurt. Het percentage dat volgens het recente opinieonderzoek van EenVandaag voor een aanpassing van Zwarte Piet is, komt ongeveer overeen met het aantal hoog opgeleiden in Nederland.
Oké, dan zijn het maar alleen mijn Amsterdamse blanke vrienden met titel die het idee van een ander kleurtje voor Piet niet tegenstaat. Waar die hele witte clan van mijn vrienden echter wel weer vreselijk veel moeite mee heeft, is de gedachte dat instemmen met een ander kleurtje een knieval inhoudt naar het cohort van types als Sunny Bergman en Quinsy Gario. Ondanks alle weldenkende redelijkheid en neiging tot tolerantie van mijn witte vrienden, is hun weerzin tegen dit type groot. En ik vermoed dat hun antipathie tevens voor de meeste andere Nederlanders geldt.
Die breed gedragen antipathie is ook niet zo verwonderlijk. Niemand is schuldig aan het racisme en de haat die de Sunnys en Quinsys ons koste wat het kost willen laten voelen. Sinterklaas in Dokkum is geen optocht van de Ku Klux Klan. De haat zit bij Sunny en Quinsy zelf. Ze lijken niet te kunnen wachten ons onder te pissen met de zure zeik van hun hitsig narcisme zodra we toegeven dat Zwarte Piet best wel van kleur zou mogen veranderen.
Niemand zit ook te wachten op een Nederland waar ieder nationaal feest tot een Kwaku Festival wordt omgetoverd. Want dat lijken Quinsy en Sunny toch het liefste te willen. Het multiculti-ideaal betekent voor hen namelijk het grote gelijk van hun eigen cult. Vandaar ook de vanzelfsprekende morele superioriteit waarmee ze de blanke mens en man zo makkelijk door het gore slijk van racisme en haat trekken. En vandaar ook hun veronderstelde intellectuele superioriteit waarmee ze onbegrijpelijke academische termen als ‘geïnstitutionaliseerd racisme’ gebruiken om die blanke mens en man als onwetend en ongeletterd af te serveren wanneer die zich tracht te verweren tegen hun verwijten. Blank en man, betekenen voor Sunny en Quinsy, dom en slecht. Nog liever zien ze hem verdwijnen dan ‘genezen’.
Arme donkere Nederlanders. Met schippers als Bergman en Gario aan het roer van hun strijd om een andere kleur voor Piet, koersen ze op een onwrikbare muur van weerzin en verzet af. Was ‘onze Doutzen’ maar hun eerste stuurman geworden. Dan zouden we nu waarschijnlijk een gemoedelijk Sinterklaasfeest vieren met Pieten van velerlei kleur.
