Opinie

Waarom worden verdachten van #metoo altijd ontslagen maar Francisco van Jole niet?

02-08-2018 16:29

In deze witte onderbroek ging Francisco van Jole (BNNVARA) op een te jong meisje liggen en probeerde hij zijn tong in haar mond te duwen. Ook al zei het meisje duidelijk 'NEE'. Nadat Van Jole deze #metoo-daad bekende reageerde geen van de aan de VARA-verbonden 'intersectionele feministes' hierop en deden ze alsof er niks was gebeurd. De VARA, Patrick Lodiers en Willemijn Veenhoven deden bij Staatsradio 1 alsof er niets was gebeurd. Metoo-pleger Van Jole is nog steeds in dienst bij BNNVARA. Ook Metoo-plegers zijn binnen het graaisocialisme duidelijk niet allemaal even gelijk.

“Als serieuze maar onbewezen vermoedens al genoeg zijn om er bij een intens deugende cultuurtempel eruit getrapt te worden, waarom zit Frolo van Jolo dan nog bij de Joop? Die heeft immers letterlijk op band toegegeven dat ie een bronstige rapedwerg is. Nouja, kennelijk gelden de regels die voor geniale musici gelden niet voor middelmatige azijnschrijvers.”

 

Dit. Precies dit.

De afgelopen jaren zijn talloze mannen ontslagen, zonder ook maar enige vorm van proces of bewijs van schuld, voor het leven kapot gemaakt puur en alleen omdat vrouwen ze hebben beschuldigd van ‘ontoelaatbaar gedrag’. In de moderne 21ste eeuwse rechtstaat is de rechter, de jury, de aanklager, de verdediging en de advocaat kennelijk niet langer noodzakelijk om mannen een loodzware levenslange straf te geven. Eén beschuldiging is voldoende.

Hoe kan het dan dat bij de met publiek geld gefinancierde omroep BNNVARA een online hoofdredacteur die zich bewezen schuldig heeft gemaakt aan ontoelaatbaar gedrag, en dit ook heeft toegegeven, gewoon in functie kan blijven?

Dat niet alleen: hoe kan het dat bij vrijwel élke beschuldiging van #metoo feministes, dramdiva’s, SJW’s, twittertrollen en al dat ander mannenhatend pus (pus dat niet zelden werkzaam is bij dezelfde website en dezelfde omroep waar ook de #metoo-plegende hoofdredacteur werkzaam is) als een dwaze rancuneus tekeer gaat om ervoor te zorgen dat de #metoo-pleger nooit meer een normaal leven kan lijden, maar specifiek bij deze bewezen #metoo plegende BNNVARA-hoofdredacteur zo oorverdovend stil blijft?

En hoe kan het dat de main stream media, met de Volkskrant voorop, bij elke #metoo-verdenking een heksenjacht aanzwengelen, al dan niet met het op verkapte wijze prijsgeven van namen, zodat de beschuldigde geen enkele kans meer heeft op verdediging, maar bij het bewezen #metoo-gedrag van deze BNNVARA-hoofdredacteur massaal zwijgen?

Waarom werd destijds in het politiekcorrecte BNNVARA Staatsradio 1-moralistenprogramma met Patrick Lodiers en Willemijn Veenhoven, waar ze vrijwel altijd iedereen die ook maar een beetje wordt verdacht van het denken van ‘foute’ dingen ter morele verantwoording roepen, nauwelijks en niet serieus aandacht besteed aan het #metoo-gedrag van deze hoofdredacteur die normaal vaste gast in het radioprogramma is?

Vooral: hoe kan het dat een ‘goed werkgever’ als omroep BNNVARA, met een ‘missie’ die bol staat van de sociale normen en waarden, zo makkelijk wegkomt met slechts één nietszeggend statement waaruit blijkt dat ze het bewezen #metoo-gedrag van hun landelijke bekende medewerker doodleuk onder het tapijt vegen?

Hoe kan het dat met publiek geld gefinancierde omroepen überhaupt zo makkelijk kunnen wegkomen met iets dat zo overduidelijk leeft bij een grote groep in de samenleving die ook wordt gerepresenteerd door de publieke omroep? Wat zegt dat over de interne ethische normen en waarden en professionaliteit van deze omroepen en de interne mechanismen om grensoverschrijdend gedrag te voorkomen?

En dan vind ik nog geeneens dat Francisco van Jole ook daadwerkelijk ontslag verdient voor zijn #metoo’tje. Of zelfs maar straf. Want de eerste man die nooit dronken wel eens heeft geprobeerd een meisje iets meer te zoenen dan dat het meisje wilde terugzoenen moet ik nog tegenkomen (al hoef je er dan niet gelijk ook maar naakt bovenop te springen).

Om nog maar te zwijgen over grensoverschrijdend gedrag bij mannelijke leidinggevenden in de mediawereld. Noem mij één NOS Journaal-hoofdredacteur die het niet deed met stagiaires. Dat Van Jole, net als schokkend veel andere mannen, zonder schaamte witte onderbroeken draagt is natuurlijk wel onvergeeflijk, maar niet verboden (helaas). Bovendien: hij heeft in elk geval sorry gezegd en is, aanwijsbaar, diep door het stof gegaan.

Maarja. Gelijke monniken gelijke kappen, toch? ‘Solidariteit’, toch? ‘Gelijkheid’, toch? Al helemaal bij een publieke omroep die als belangrijkste missie heeft om de rest van de wereld op te dringen wat de enige goede en juiste moraal is.

Hypocrisie is wel het laatste wat een publieke omroep, die toch al zo onder vuur ligt, nu in deze tijden van bezuinigingen kan gebruiken.

Ik voel me haast gedwongen om te gaan conspiracydenken: wat weet Francisco van Jole kennelijk van sommige belangrijke mensen bij de publieke omroep waardoor hij ze zo heeft kunnen chanteren dat ze hem de handen boven het hoofd blijven houden?

En morgen weer uitgebreid jammeren dat mensen geen vertrouwen meer hebben in de media en via social media een ‘klimaat veroorzaken’ waardoor journalisten worden gedemoniseerd.

Seksueel ontoelaatbaar gedrag van leidinggevenden binnen journalistieke organisaties door de vingers zien, in de doofpot stoppen, met de mantel der liefde bedekken en al het nieuws daarover schijnheilig negeren: dát veroorzaakt pas een klimaat waardoor journalisten worden gedemoniseerd.