Onlangs kreeg ik de vraag waarom de regerende politici niet beducht zijn voor het volk. Zij leven simpelweg met het idee dat er nooit een afrekening komt. De nazi’s dachten ook zo toen ze joden gingen ombrengen – die hadden nooit gedacht dat ze voor het hekje in Neurenberg zouden belanden! Had Eichmann ooit gedacht dat hij in Jeruzalem zou worden berecht?
Precies zo denkt Merkel dat ze overal mee kan wegkomen en de poort voor Europa kan openzetten – ze neemt aan dat het volk gecastreerd is en dat de juridische elites, de talkshow-propagandisten, de NGO’s, de EU en de multinationals haar rug dekken. Wat feitelijk zo is.
Er zou maar één willekeurig iemand hoeven opstaan die een daad stelt – dat zou al een wereld van verschil maken voor een doorsnee Pechtold of Timmermans die er nu volksvijandig besluit na volksvijandig besluit doorramt ‘without ever looking back’.
Voordat nu beschuldigend naar het nationaalconservatisme wordt gewezen, is het belangrijk de rol van D66 te benoemen. Pieter van Os maakte ooit een scherpe analyse van Pechtolds politieke opereren. Om zichzelf te profileren zette juist Pechtold de parlementaire politiek neer als futloos en ineffectief.
Sindsdien dreef D66 weg van directe volksinspraak naar technocratie en meer centrale sturing vanuit de EU. Nationaalconservatieven en linksliberalen zien beiden dat de parlementaire democratie is overvleugeld door de globalisering. Linksliberalen willen dan ook consequent het bestuur globaliseren. Nationaalconservatieven concluderen dat de verliezers van die ontwikkeling politiek monddood worden gemaakt.
Van de stembusgang is niets te verwachten: binnen het huidige systeem kan die patstelling niet worden doorbroken. Zie ten eerste het weren van populistische argumenten uit de machinekamer van de macht – zo werd de PVV-input van het gedoogkabinet bijvoorbeeld door ambtenaren gesaboteerd. Partijen als FvD worden als racistisch gedemoniseerd. Sowieso kent Nederland een diep verzuilde en autonome bestuurscultuur met organen als de Raad van State, waarop nul democratische invloed mogelijk is. Zie bijvoorbeeld dat het nog niet eens lukte om illegale krakers uitgezet te krijgen ondanks dat hiervoor een motie is aangenomen door de Tweede Kamer. Het is kortom bidden dat er iemand opstaat.
De laatste persoon die opstond en in West-Europa misschien nog iets van binnenuit had kunnen veranderen, was Pim Fortuyn. Zie deze video, en zie hoe exact dezelfde argumenten – falende Zuidgrens, falend Schengen-verdrag en falende EU – vandaag precies worden herhaald. Bijvoorbeeld onlangs in een debat tussen Buma (verdedigde de EU) en Baudet (noemde dezelfde punten als Fortuyn destijds). Het is zinloos om hoop te blijven vestigen op het bestaande systeem: dit heb ik onderbouwd in mijn proefschrift De Democratie en haar Media.
Natuurlijk zeggen de linkse ideologen dan dat Nederland de laatste 20 jaar aanzienlijk is ‘verrechtst’. Daarbij zullen ze echter weer de invloed van het cultuurmarxisme ontkennen en ook zullen ze hun hegemonie binnen de instituties ontkennen.
Het migratiebeleid is bijvoorbeeld ietsje strenger geworden de afgelopen jaren maar over de fundamentele vragen is in de verste verte geen beleidsconsensus te bekennen. Hoe verder met Schengen? Hoe gaan we de Zuidgrens nu echt waterdicht maken? Tot hoever willen we qua cultuur en gebruiken toegeven aan de islam? In Engeland is sharia-recht inmiddels deel van het rechtssysteem. Waar trekken we de grens? Hoeveel islam kan een Europees land maximaal aan?
Ook vragen rond de banksector en bonuscultuur zijn niet opgelost: schuldenbubbels die op knappen stonden zijn verder opgepompt met meer schuldencreatie en monetaire verruimingen. Too big to fail – overheden zijn verwikkeld met de financiële sector via globalistisch-kosmopolitische netwerken. Als het misgaat staat de belastingbetaler garant. Ondertussen is de dividendbelasting geschrapt. In welk verkiezingsprogramma stond dit ooit? Democratie is opium voor het volk, en de elite vertrouwt erop dat niemand hen ter verantwoording roept. Topbestuurders nemen aan dat ze nooit worden gestraft: ze zijn immers vriendjes met de rest van de elite.
Onze bestuurders ontwijken deze vragen en als we ze wegstemmen dan rekruteren de scoutingcommissies weer marionetten van hetzelfde slag. Die komen uit dezelfde kosmopolitische netwerken en ze weten dat ze hun carrière danken aan de partij. Gaan ze individualistisch doen ‘zonder last of ruggespraak’, dan worden ze kapotgemaakt: zie Joost Taverne, Ybeltje Berckmoes en de hitpieces op Pieter Omtzigt in de mainstream media. Wat we krijgen is: zonder last of ruggengraat.
Nu weer VVD-Kamerlid Wybren van Haga: volgens HP de Tijd is hij door Klaas Dijkhoff onder druk gezet om zijn zetel op te geven. Hoewel Van Haga (volgens de VVD-commissie die hem onderzocht) juridisch niets strafbaars had gedaan, was het “toch beter voor de beeldvorming” dat hij opstapte. Pas toen geruchten rondgingen dat Van Haga zou kunnen overstappen naar FvD, hield de intimidatie op.
Maar ook komen de elites in Brussel bijvoorbeeld zelden tot nooit in de lokale winkels, metro of bussen. Zij zitten in een eigen eurobubbel – moeten ze ooit de Europese wijk verlaten dan zijn de taxi’s te declareren. Nooit hoeven zij onder ogen te komen dat grote delen van de stad half Mekka zijn geworden. Iedere burger moet gewoon toegeven dat de democratie een totale farce is – het revolutionaire potentieel is afgekocht met een poppenspel.
Ongetwijfeld is Baudet zich hier diep van bewust en maakt hij daarom strandfoto’s en schrijft hij romans: hij houdt ons als stemvee een spiegel voor over onze irrelevantie, gedweeheid en machteloosheid. Van hem is de gevleugelde uitspraak: “Kamerleden worden gescout op hun vermogen om onverstoorbaar de partijlijn te dienen en onbewegelijk te blijven onder rationele argumenten.”
Inmiddels zijn er schrikbarende statistieken boven over ingrijpende bevolkingsveranderingen en cultuurveranderingen, die in mijn eigen jeugd werden afgedaan als ‘complottheorieën van Janmaat’. Vandaag zegt links dan dat ‘rechts’ te inflexibel is om zich aan te passen, terwijl prognoses over diezelfde ingrijpende cultuur- en bevolkingsveranderingen nog geen vijftien jaar geleden werden weggelachen en geridiculiseerd. Inmiddels zegt Kuzu: “Als het veranderende Nederland hen niet bevalt, dan rotten zij maar op.”
Afsluitend nog even over Trump. In een democratie waar de ene helft beweert: ‘Trump is aan de macht geholpen door een Russisch complot’, en de andere helft: ‘De Deep State probeert Trump af te zetten’, daar is het publiek debat onherstelbaar verscheurd. De Amerikaanse democratie is definitief kapot: immers rationeel publiek debat is een voorwaarde voor democratie. In de VS breekt nu een Caesaristisch tijdperk aan – Europa zal volgen. Óf de EU wordt een imperiale politiestaat om de populisten onder de duim te houden, óf populisten brengen de EU ten val en vormen nationalistische deelrepublieken om de islam onder de duim te houden. Choose now.
Links Amerika deed een beroep op Trump: ‘Stel je patriottisch op! Geef Poetin ervan langs! Bekritiseer de Russische poging om onze verkiezingen te beïnvloeden! Laat zien dat je boven de partijen staat en dat Amerika één is!’
Maar Trump zag de bui al hangen. Als hij dit advies zou volgen, dan zouden de Democraten direct zeggen: ‘Aha! Je geeft toe dat je niet de legitieme winnaar van de verkiezingen bent! De Russen hebben vals gespeeld voor jou! Trump moet aftreden – Hillary Clinton is onze president!’
Sowieso is het grappig dat ‘links’ de Amerikaanse inlichtingendiensten plots geloofwaardig vindt. Trump doorzag de valstrik en pareerde hem. Gert Jan Geling ontbeerde dit inzicht toen hij schreef: “Ooit was het rechts dat waarde hechtte aan statige staatslieden in plaats van clowns.”
Het is simpel. Steeds meer ‘rechtsen’ zien in dat wegens de linkse hegemonie die instituties voorgoed voor hun denkbeelden verloren zijn. De Gramsciaanse ‘lange mars door de instituties’ betekent dat een Paul Cliteur of een Jordan Peterson er vandaag niet meer tussendoor kan glippen. Laat één glimp van je realistische denkbeelden doorstralen en je wordt direct geïsoleerd en uitgeschakeld.
Inmiddels weet ‘rechts’: fuck statige staatslieden, die een imago van respectabiliteit hooghouden voor instituties die onherstelbaar verloren zijn. Hoe meer die instituties voor joker worden gezet, hoe beter het is. In het verstikkende woud van de Deep State is een stevige bosbrand nodig voordat nieuw zaad kan ontkiemen in de as.
Paul Cliteur geeft 2 september in Rotterdam een lezing over het verband tussen cultuurmarxisme en de rol van Pim Fortuyn. Zijn spreekbeurt zal worden ondersteund door de editor van het boek Cultuurmarxisme Jesper Jansen, die onlangs hard werd aangevallen in De Groene Amsterdammer. Wil je met gelijkgestemden van gedachten wisselen over deze materie (en alle andere dingen die je wil bespreken)? Kom naar de café-avond ‘Verhalen uit de Samenleving’ op 2 september in Rotterdam! Jurriaan Maessen schreef al over een eerdere Café Avond.
