De geallieerden hebben de oorlog verklaard aan nazi-Duitsland om te verhinderen dat een Duizendjarig Rijk zou ontstaan met Berlijn als machtscentrum en om de Europese landen hun vrijheid en soevereiniteit terug te geven. Hieruit zou geconcludeerd kunnen worden dat we nu opnieuw de strijd moeten aangaan, in dit geval tegen de Europese Unie. Deze strijd zou gaan tegen het EU-imperium met Brussel als machtscentrum, zodat de Europese landen weer vrij en soeverein kunnen beslissen over hun eigen beleid.
De voortekenen van deze strijd zijn gunstig: zie de Brexit, het verzet van Italië tegen de budgettaire oekazen van Brussel en de opstandigheid van Oost-Europese landen omwille van het rampzalig en uitzichtloos immigratiebeleid van de EU. Aangezien de voorvechters van de EU geen geweld gebruiken om hun imperium af te dwingen, – alleen economische en juridische machtsmiddelen worden ingezet -, moet geprobeerd worden geweldloos de EU verder te ontmantelen.
Hoe is het mogelijk dat destijds een wereldoorlog werd ontketend om de landen hun soevereiniteit en vrijheid terug te geven, terwijl enkele decennia later de politieke machthebbers een einde willen maken aan de soevereiniteit en vrijheid van de Europese landen? De verklaring ligt in de grove denkfout die de bedenkers van de EU en de machthebbers hebben gemaakt. Zij gingen er namelijk van uit dat nationalisme de oorzaak was van twee wereldoorlogen en van de holocaust. Dat nooit meer, hoopten ze. In deze bijdrage wil ik proberen die denkfout recht te trekken en een alternatief te beschrijven.
Nog niet zo lang geleden werd nationalisme als een groot goed gezien, als iets dat getuigt van ruimdenkendheid en generositeit. Woodrow Wilson, Franklin Roosevelt en Winston Churchill promootten onafhankelijkheid en het recht op zelfbeschikking van alle landen in de wereld. Reagan en Thatcher werden verwelkomd als de ’nieuwe nationalisten’. Gandhi in India en Ben-Gurion in Israël waren nationalisten in hart en nieren. Erdogan is in het Midden-Oosten de nieuwe ster aan het nationalistisch firmament, die zijn volk zijn trots teruggeeft. Trump maakt ‘America great again‘ en stelt onomwonden ‘America First‘. Alleen in ons arme Europa blijven we steken in een kansloze illusie.
De Israëlische filosoof Yoram Hazony stelt in zijn onlangs verschenen boek The virtue of nationalism dat nationalisme in feite zo oud is als de mensheid en niet iets dat pas in de 19de eeuw is ontstaan. In de bijbelse traditie bestaat de wereld uit landen en volkeren en elk land dat zichzelf regeert, te midden van andere landen die ook zichzelf regeren, is de beste waarborg voor een rechtvaardige wereld. Beter dan in het geval waar een imperium haar visie aan anderen oplegt. Deze bijbelse wijsheid heeft een grote invloed gehad op het christendom en vooral op het protestantisme. Tijdens de Reformatie werd de grondslag gelegd voor de moderne, nationale staat. In de King James Bible worden de termen ‘natie’ en ‘volk’ meer dan duizend keer genoemd. Het Plakkaat van Verlatinghe in de Nederlanden en de Engelse Reformatie onder Hendrik VIII betekenden een verzet tegen het Heilige Roomse Rijk. In de 17de eeuw waren er Lutherse, Calvinistische en Katholieke landen die met elkaar in competitie stonden, maar elkaars legitimiteit erkenden. In Nederland brak de Gouden Eeuw aan. In die tijd was er volgens Hazony al een conflict tussen het nationalisme en het imperialisme. Nationalisme ziet hij als een principieel politiek standpunt dat de wereld ziet als het best geregeerd als het bestaat uit onafhankelijke naties die elk hun eigen constitutie, rechtspraak en religie kunnen bepalen volgens hun eigen inzichten. Imperialisme is elke poging om de wereld te zien als het best geregeerd door een enkele regering met een enkele wetgeving.
Het is juist de competitie tussen landen en de verdeling van de macht die volgens Hazony voorwaarden zijn voor vooruitgang en innovatie. De competitie tussen de Europese landen en met de VS bracht veel goede dingen teweeg, zoals meer vrouwen in de regering, acceptatie van homo’s en tolerantie ten aanzien van minderheden. De enige manier om vrijheden te waarborgen is te voorkomen dat iemand of een institutie te veel macht krijgt, zodat zij hun wil aan anderen kunnen opleggen. Een fout die het Europees Hof van Justitie als een hedendaagse Inquisitie voortdurend maakt.
Imperia zijn gedoemd te mislukken: het Romeinse Keizerrijk, het Oostenrijk-Hongaars Keizerrijk, de British Empire, de Sovjetunie en Bush’ droom van een Pax Americana zijn allemaal op chaos en uitsterven uitgelopen. De centrale planeconomie van de Sovjetunie is een klassiek voorbeeld van hoe een centrale geleide macht fatale gevolgen kan hebben voor het volk. Vreemd genoeg streeft de EU naar een centraal geleide economie. In de landbouw heeft dit geleid tot rampzalige toestanden, waardoor om de andere dag een Franse boer zelfmoord pleegt. De wetenschap en het onderwijs illustreren evenzeer hoe een centraal geleid beleid de kans vermindert dat creatieve individuen pionierswerk kunnen verrichten of zich ten volle engageren zonder regels en beperkingen die anderen opleggen.
Er is echter nog een ander zeer gevaarlijk aspect van het imperialisme. Imperialisme betekent namelijk intolerantie voor wie niet gehoorzaamt aan de universele wetten van het imperium. Het is van de gekke dat een minister van financiën in Italië, voorgedragen door een democratisch gekozen regering, door Brussel werd afgekeurd. Duitsers weten blijkbaar beter dan Italianen wat goed is voor hun land. Dit gebrek aan tolerantie binnen het Europees Imperium komt het sterkst tot uiting in de dwang tot politiek correct denken. Wie nu een verkeerd woord zegt, kan zijn carrière verder vergeten. Dit is het directe gevolg van de imperialistische mindset waarbij het officiële standpunt, – dit is het standpunt van wie de macht heeft -, bepaalt wat waardevol of juist is. De arrogantie van EU-technocraten spreekt in dit verband boekdelen.
De nationale staat biedt de meeste kans om mensen te motiveren zich verantwoordelijk te gedragen. Nationalisme betekent in de eerste plaats verbondenheid met een gemeenschap zoals met de familie, de groep en de natie. De loyaliteit tussen de leden van die groepen is van levensbelang. Die gemeenschap bepaalt ook onze identiteit. Nationalisme betekent cohesie of samenhorigheid van mensen die hun culturele erfenis koesteren en willen overdragen op volgende generaties. Door de eenzijdige nadruk op economische belangen binnen het Europees Imperium worden deze essentiële waarden als het ware aan de kant geschoven.
Bij deze nationalistische verbondenheid gaat het niet alleen om onze individuele behoeften en verlangens. We willen ook vrijheid voor onze familie, voor de groep waar we bij horen en voor het land waarvan we houden. Die loyaliteit is het fundament van alle maatschappelijke instellingen, iets waar bepaalde groepen immigranten lak aan hebben. Is dit niet het beste wapen tegen de hebzucht en het onverantwoordelijk gedrag ten aanzien van de natuur die door het liberalisme van het hedendaags imperialistisch denken worden aangewakkerd? Is het niet dank zij het imperialisme dat de graaiers hun gang kunnen gaan? Het nationalisme zou wel eens de solidariteit met de medemensen beter kunnen stimuleren. In de barre tijden die voor ons liggen, gezien de klimaatverandering, zal nationalisme meer dan ooit noodzakelijk zijn om de uitdagingen van de 21ste eeuw aan te kunnen.
Nationalisme verhindert niet dat een land of een volk bezorgd kan zijn voor andere landen en volkeren. We moeten een verschil maken tussen een bezorgde natie die wil dat het lot van mensen elders verbetert en een Unie die imperialistisch denkt en een economisch of een politiek beleid aan anderen wil opleggen. Ik vrees dat het imperialisme van de EU leidt tot meer intolerantie en tot haat tegenover wie zich verzet. De Serviërs kunnen hierover meepraten.
Nationalisme zet mensen aan hun eigen verantwoordelijkheid op te nemen en zorg te dragen voor het welzijn van anderen. Als we ons land, onze cultuur en onze tradities koesteren, hebben we de innerlijke kracht om grootse en edelmoedige daden te stellen.
Hup Holland hup! Lang leve de Koning!
