Ook in het derde kwartaal is het aantal oud mediale main stream medium televisie-aansluitingen weer gedaald. Dit betekent dat het medium televisie aan het sterven is, dat is het al een tijdje, maar omdat het heel erg langzaam sterft dankzij een enorme hoeveelheid bejaarden en reeds geïndoctrineerden in Nederland kun je beter spreken van verlengd maar uitzichtloos lijden. Voor het medium televisie zou het dus een stuk humaner zijn als het meteen uit zijn lijden wordt verlost, ware het niet dat het medium televisie geen mens is. Enfin.
Omdat u van het internet bent, en dus vrij van indoctrinatie, weet u natuurlijk helemaal niet wat dat precies is, ‘televisie’. Dat gaan wij even haarfijn uitleggen. Ook leuk en handig voor de allerjongste lezers die, uiteraard, nog nooit televisie hebben gekeken want alles online.
Televisie, wat is het?
In de tijd van uw grootouders was het actuele nieuws niet zoals nu geheel vrij uit de dagelijkse continue stroom aan informatie te filteren naar eigen goeddunken, maar kwam het nieuws, en sowieso alle informatie, gefilterd, gecensureerd en gemodereerd uitsluitend via de drie media: couranten, radioo ende televisie. Couranten zijn dingen van papier en, ook nu nog, beslist niet objectief maar links-ideologisch en vooral bedoeld om een links-ideologische agenda door te drukken. Radioo was een soort televisie voor mensen die geen televisie konden betalen maar inmiddels alleen nog in gebruik bij vrachtwagenchauffeurs en televisie was een grote, zware, vierkante lichtgevende kast met soms wel twaalf kanalen (in kleur!). Populair was bijvoorbeeld het merk Luxor, een soort tank onder de televisietoestellen. Een 12-kanaals kleurenluxor gaat ongeveer 300 miljoen jaar mee, zonder afstandbediening (9-volt-batterij), met sprietantenne (inclusief twee Duitse kanalen).
Waar werd het voor gebruikt?
Vanaf het allereerste begin van het televisietijdperk (ergens in 1463 ofzo) werd dit massamedium niet normaal gebruikt maar vooral misbruikt door machthebbers (politici, politieke partijen, religieuzen, journalisten, moralisten) om het volk zoveel mogelijk te hersenspoelen en te manipuleren. Zo duurde het tot ver in de jaren ’80 (van de vorige eeuw, heel lang geleden alweer dus) voordat ook zogenaamde ‘commerciële’ partijen hun veel creatievere, leukere, onderhoudende, beter gemaakte en luchtigere programma’s via de televisie mochten uitzenden. Tot die tijd deden de politieke macht in Nederland (links) en de televisiejournalistiek (links) er alles aan om de ‘commerciëlen’ buiten de televisie te houden. Ze hadden er zelfs een speciale ‘mediawet’ voor ontworpen. Dit omdat ‘commercieel’ ook toen al, toen juist, in Nederland een vies woord was. Zelf geld verdienen door wél creatief te zijn en niét afhankelijk te zijn van wat de belastingbetaler verplicht aan je afdraagt op straffe van boete of erger was namelijk ‘rechts’ en ‘rechts’ was natuurlijk fascisme en fout. Teveel commercie en Nederland zou veranderen in een soort tweede Amerika en dan zouden de treinen zo weer naar Auschwitz rijden, zo wisten de boven iedereen gestelden der publieke omroep toen al. Wat hun betrof werd de Nederlandse burger gewoon netjes gehersenspoeld en in het gareel gehouden door publieke televisieprogramma’s van ideologische-communistische-maakbare snit zoals Kinderen voor Kinderen (waarin blanke zoontjes en dochters van rijke bankiers uit Zeist en omstreken door Ivo de Wijs en Harrie Jekkers geschreven liedjes zongen om zo een mooi sociaal-realistisch gezicht te geven aan het concept ‘graaisocialisme’), Zeg n’s Aaaaa (waardoor Nederlanders leerden hoe ook vrouwen en zwarten best dokter konden zijn, hoe de dochter van Edmond Klassen lekkere tieten had en hoe rollenpatronen weliswaar kunnen worden doorbroken maar dat de echte arbeiders die huizen van rijke artsen schoonmaken wel gewoon hun plaats moeten kennen omdat ze altijd een beetje achterlijk zijn en derhalve hun bek moeten leren houden anders komen Koos Dobbelsteen en Jopie je het zwijgen opleggen) en vanzelfsprekend het NOS Achtuurjournaal, uitgezonden op meerdere tijdstippen (dan heette het natuurlijk geen Achtuurjournaal maar Zesuurjournaal of anders al naar gelang het tijdstip) en van A tot Z voorgelogen door televisiejournaaliconen als Gijs Wanders (die de ‘r’ niet goed kon uitspreken dus Gijs Wandes werd genoemd), Noortje van Oostveen (een soort roodharige Noraly Beijer) en Maartje van Weegen, die beslist immer hinderlijke mevrouw met haar eeuwige broche die getrouwd is met de invloedrijke televisiebestuurspaus Joop Daalmeijer en aan het begrip ‘fuck objectiviteit’ een geheel nieuwe dimensie toevoegde door doodleuk op televisie te verklaren dat ‘tot mijn spijt Leefbaar Rotterdam de grootste is geworden’.
En mensen konden niet zelf kiezen wanneer ze iets wilden kijken?
Hahahaha! Nee, gekkie! Televisie was een analoog medium, horizontaal geprogrammeerd. Die programmering werd van te voren vastgelegd en middels een zogenaamde ‘televisiegids’ van papier konden mensen maarliefst een week van te voren plannen wanneer ze voor welk programma zouden thuisblijven. Voor veel Nederlandse hoogbejaarden is deze ‘televisiegids’ nog altijd een erg belangrijk ankerpunt in hun leven. Ze omcirkelen bijvoorbeeld hun favoriete programma’s en laten hun leven inrichten door de televisieprogrammering in de ‘televisiegids’: dan en dan moeten we zo en zo laat eten omdat dit en dat op tv komt. Voor gewone mensen of mensen onder de 30 is dat waarschijnlijk een absurd en heel eng idee, een soort zombiestatus met de televisie als absolute machthebber, maar voor door televisie geïndoctrineerden en geherprogrammeerden (zombies inderdaad) is dit ook vandaag de dag nog dood- en doodnormaal. Er zijn bijvoorbeeld nog altijd twee miljoen comapatiënten, dementen, mensen met zeer ernstige hersenschade of tot leven gewekte doden danwel niet gekeerde ondoden die elke dag trouw om 2000 uur ZULU voor ‘de buis’ (televisies hadden vroeger een kostbare buis gevuld met gas die snel stuk ging, de zogenaamde ‘beeldbuis’, een soort grote gloeilamp als belangrijkste onderdeel) zitten om behalve het gegarandeerde nepnieuws van de staatspropaganda-omroep ook het weerbericht tot zich te nemen. Elke. Dag. Weer. Alsof het weerbericht niet altijd en overal te vinden is, zowel off- als online. Mogelijk worden televisiegidsen en het Achtuurjournaal inmiddels ook gebruikt als therapie bij Alzheimer-patiënten omdat dergelijke stokoude vormen van ritmische levensinvulling erg herkenbaar zijn en blijven, net als kinderliedjes.
Waarom zijn er nu nóg steeds zoveel mensen met een televisieaansluiting?
Dat is een goede vraag. Sinds het internet heeft televisie geen enkel monopolie meer en kan iedereen kijken waneer hij wil, daar is geen televisiegids bij nodig, laat staan dat je ooit nog rekening hoeft te houden met wanneer iets wordt uitgezonden. Je zou dus denken dat mensen massaal stoppen met televisiekijken. Toch doen ze dit niet, wat waarschijnlijk komt door de uiterst succesvolle hersenspoeling en individuherprogrammering in de afgelopen tig jaar toen televisie nog wel een serieus communicatiemiddel was. Nog altijd kijken miljoenen mensen kritiekloos naar een nachtmerrie van een tunnelramp als Boer Zoekt Vrouw, en dat zijn echt niet alleen maar vrouwen (een zwak geslacht dat van nature toch al geneigd is mee te gaan in de pathetische landbouwhysterie van een ander). Waarschijnlijk heeft al die jaren van propaganda met uitsluitend hele slechte programma’s die zijn opgebouwd uit vrijwel uitsluitend creativiteitsarmoede en bloedeloosheid zijn sporen nagelaten en is de Nederlandse burger heden ten dage een volledig kapot geïndoctrineerd hoopje smakeloosheid geworden. Dit zie je bijvoorbeeld ook altijd terug in het terroristische propagandaconcept ‘Nederlandse film’, dat vooral is bedoeld om onschuldige en toevallige kijkers zo hard mogelijk te treiteren en elke bestaande vorm van intelligentie zo gemeen mogelijk te beledigen. Het begrip ‘Nederlandse film’ is op smaak- en creativiteitsgebied toch een beetje wat ‘kwaadaardige tumor’ in een op het oog kerngezonde alvleesklier van een jonge dertiger is, en dan hebben we het nog niet eens gehad over ‘Nederlands televisiedrama’ waarbij je echt moet gaan denken aan tumoren die zelf artsen gaan bestralen en met chemo smijten zodra de oncoloog een incisie maakt, dat werk. Toch is er elk jaar weer een wanstaltig kitschgala van zelfvernedering en puur doodsverlangen waarbij mensen die subsidie ontvangen door het meewerken aan Nederlandse films zichzelf feliciteren en zichzelf door anderen die ook worden gesubsidieerd awards laten uitreiken en is de Nederlandse ‘kwaliteitsjournalistiek’ nog altijd voor meer dan 80% afhankelijk van wat BN’ers, televisiemakers en ‘acteurs/actrices’ (in Nederland zijn dat voornamelijk mensen die heel goed teksten uit hun hoofd kunnen leren maar verder niet echt ergens in uitblinken). Laten we zeggen dat de wekelijkse ovenstand in Heel Holland Bakt en het wekelijkse onvermogen van de autistische Boer Willem uit Assen om met mes en vork te eten terwijl Yvon Jaspers probeert hem te laten janken nog altijd garant staat voor een tijdelijke oplageverhoging van De Telegraaf en het AD. Kennelijk is de televisie-indoctrinatie zo goed aangeslagen dat het inmiddels genetisch is geworden en de evolutie het heeft overgenomen. (Funfact: wist u dat er best veel 17-jarigen zijn die serieus het Achtuurjournaal kijken? En dat die niet eens keihard worden gepest door hun leeftijdsgenootjes? En wist u dat er honderdduizenden, misschien wel een miljoen mensen zijn die zich elke avond uitsluitend door DWDD laten voorlichten over wat er in de wereld gebeurt?)
En nu?
Nu niks. Het is, zoals eerder gezegd, een uitzichtloos maar verlengd lijden. Zolang er babyboomers, bejaarden, hersenschadepatiënten, dementen, comateuzen en andere serieuze televisiekijkers zijn, zijn er nog televisieaansluitingen. En zolang er nog televisieaansluitingen zijn gaat het indoctrineren, het herprogrammeren, het brainwashen en het propaganderen gewoon door. Het is niet echt denkbaar dat wij nog zullen meemaken dat alle Nederlanders bevrijd zullen worden van televisie, zelfstandig leren denken en daardoor de talloze nieuwe waarheden zullen ontdekken die je nu eenmaal ontdekt als je bent losgekoppeld van The Matrix Televisie. De internetrevolutie heeft wat dat betreft veel veranderd, en de revolutie gaat snel, maar ook weer niet zo snel. Dit heeft natuurlijk te maken met de overige main stream media die televisie nog steeds bejubelen als Het Magische Oog Der Toverlantaarn, alsof het nog altijd 1677 is en men voor het eerst schimmen ziet dansen op een wit laken. De macht van televisie is, ondanks dat televisie stervende is, nog altijd enorm, daar kan geen internet tegenop. Als een willekeurige fatsoenlijk vaag bekende burger (links natuurlijk) iets vindt na een grote islamitische aanslag met veel bloederige lijken en afgerukte ledematen bij onschuldige kinderen (‘we moeten de dialoog aangaan!’) dan kan dat dagen serieus nieuws zijn. Maar als diezelfde fatsoenlijke burger zoiets dag in dag uit opschrijft op een speciaal daarvoor opgericht online medium als De Correspondent dan heeft dat geen enkele impact anders dan bij die 1500 actieve De Correspondent-lezers. Zelfs serieus nieuws, hard nieuws, op een door meer dan 7 miljoen unieke bezoekers bezochte nieuwssite als NU.nl heeft pas echt algemene landelijke impact als het is uitgezonden door een televisieprogramma. It’s still the medium, not the message. En er is maar weinig wat we daartegen kunnen doen anders dan balen en het leed lijden, maar de rit netjes uitzitten.
