Nederlanders zouden zich niet druk moeten maken over een ‘War on CO2’ maar over een oorlog tegen Rusland. Want alles wijst erop dat de NATO zo’n oorlog aan het voorbereiden is. Allereerst is er de Angelsaksische haatcampagne tegen Rusland, een hysterie die vergelijkbaar is met de demonisering van Duitsland voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog. Zo zou Rusland ‘de Krim geïnvaseerd hebben,’ een bewuste misrepresentatie van feiten nu de aansluiting van de Krim bij Rusland geen invasie was (er zijn geen Russische soldaten binnengetrokken) maar een vreedzame daad van zelfbeschikking. Dit is het geval omdat, voorafgaand aan het referendum, de Krim zichzelf onafhankelijk had verklaard op precies dezelfde wijze als Kosovo en de Oekraïne. De Krim kwam hiertoe juist om aansluitend een volksraadpleging te houden over de vraag bij welke land ze wilde behoren. Aan de heldere uitslag van het vlekkeloze referendum kleeft niets verwonderlijks. De Krim is immers cultureel, politiek, economisch en qua etnische make-up doorheen de eeuwen onlosmakelijk verbonden geweest met Rusland. Sebastopol is de geboorteplaats van de Russische vloot.
Ook de suggestie dat Rusland van plan is de Baltische staten binnen te vallen is inbeelding. Rusland heeft – met haar eigen havens aan de Baltische zee – geen enkele belang bij het binnenvallen van die landen. En waarom zou het historisch niet-hegemonistische maar veeleer isolationistische Rusland haar grondgebied op zinloze wijze willen vergroten, met name nu ze dit na het communistische intermezzo juist zo drastisch heeft verkleind? Alleen al het kleine BNP van Rusland staat geen hegemonistische ambities toe. De waarheid is dat Rusland zich juist altijd heeft moeten verdedigen tegen aanvallen vanuit het Westen (Zweden, Polen, Fransen, Duitsers). En dat het typisch het Westen was dat de bolsjewieken, het Ottomaanse rijk (in haar oorlog tegen Rusland) en de moslims in Tsjetsjenië steunde. Kortom, de ‘containment’ van Rusland is als idee sinds de 18e eeuw nooit verlaten. Maar anders dan het collectieve Westen suggereert, verlangt Rusland naar interne en externe vrede om haar sociaal-economische situatie zodanig te verbeteren dat alle Russen nu eindelijk eens gaan welvaren.
Zeker, zowel Amerika als Rusland bespioneren elkaar. De Amerikanen schromen zelfs niet hun eigen bondgenoten te bespieden (Merkel’s mobieltje werd gewoon afgeluisterd); of schadelijke virussen te verspreiden in hen onwelgevallige landen (zoals Stuxnet in Iran); of openlijk financiële en logistieke steun te verlenen aan de verkiezing van deze of gene, Yeltsin in ons geval, maar denk ook aan de organisatoren van Euromaidan. Waar het evenwel in het aantonen van de huidige oorlogsvoorbereidingen avant tout op aankomt, is dat Amerika (1) in strijd met de afspraken de NATO uitbreidde richting Rusland (inclusief het opbouwen van een militaire infrastructuur aan de Russische grenzen), (2) wapenbeheersingsverdragen schendt, opzegt of dreigt op te zeggen (de Russische superwapens zijn een reactie op schenden/opzeggen door de VS van het ABM- en INF-verdrag), (3) niet bereid is het cruciale Start-verdrag, dat in 2021 afloopt, te verlengen, (4) daadwerkelijk nu al een geopolitieke, informationele en economische oorlog tegen Rusland voert (de sancties zijn slechts het topje van de ijsberg), (5) Rusland op alle mogelijke wijzen provoceert (sponsoring van de staatsgreep in de Oekraïne, massale militaire oefeningen aan de grenzen van Rusland, onnodige intercepties van Russische vliegtuigen, Kerch etcetera), (6) binnenlandse oefeningen van Rusland brutaalweg omschrijft als ‘agressief,’ (7) normale, geheime diplomatieke kanalen voor overleg problematiseert en criminaliseert (Russia gate!), en (8) achter de schermen bezig is de troebele leiding van de Oekraïne het lidmaatschap van de NATO aan te bieden, een regelrechte bedreiging van Sebastopol en de Zuid-Russische veiligheid. Van deze – niet-limitatieve – opsomming kan natuurlijk niets goeds komen. Voeg hierbij dat de Wall Street financiers en industriëlen met een aandeel van meer dan 50% in de internationale wapenhandel onmetelijke fortuinen verdienen bij iedere oorlog en het wordt duidelijk waarom de VS zo vaak op oorlogspad is en sinds WOII wereldkampioen ‘regime-change,’ gecontroleerde kleuren-revoluties, en oorlogsvoering is, zulks ten koste van miljoenen doden.
Al het voorgaande speelt mee in de huidige militaire escalatie die op een gegeven moment een ‘point of no return’ zal bereiken. Op dat moment kan men gewoon wachten, al of niet versneld door een false flag in de orde van een tweede ‘Lusitiana’ of 9/11. Het Angelsaksisch Imperium laat immers, in antwoord op de volstrekt redelijke en dialogiserende taal van Poetin en Lavrov, niets na om deze aanzwellende dynamiek te begunstigen. De Russen zouden nu ook al achter de Gele Hesjes zitten. En zo gaat het maar door. Dit alles hoeft ons allerminst te verbazen. Het zichzelf als ‘exceptioneel’ beschouwende Imperium is immers via haar strijdmacht, media-orgels en financiële structuren oppermachtig en wil dat graag zo houden. Want het uiteindelijke doel, de Globale Surveillance, komt steeds meer in zicht. Men kan in deze daarom niet cynisch genoeg zijn: macht is de onderliggende, constante motivatie voor oorlog. Laat daarom het volgende diep tot u doordringen: het Angelsaksisch Establishment is bereid oorlog te voeren tegen iedere natie die haar imperiale suprematie bedreigt. Zoals Duitsland in het verleden, en Rusland en China momenteel. Zie de Pentagon National Defense Strategy Policy, 2018.
Zowel Amerika als Rusland hebben inmiddels de Mutual Assured Destruction doctrine in hun respectieve militaire strategieën in zoverre verlaten dat beide grootmachten er nu van uit gaan dat nucleaire wapens ingezet kunnen worden op een gecontroleerde, gelimiteerde en strategisch nuttige wijze. De firewall tussen een conventionele- en een kernoorlog is daarmee aan het verdwijnen. Naast asymmetrische oorlogsvoering is een oorlog met tactische kernwapens een reële optie geworden. Het is dan ook onbegrijpelijk dat Nederland meer in de ban is van het klimaat dan van de voorbereidingen van een oorlog tegen Rusland (en later China). Mogelijk interesseert een nucleair conflict het publiek nu eenmaal minder dan het groepsdenken van een stel VN-ideologen die – net als de Club van Rome – op grond van hen passende modellen en methodologische frames de wereld obsessief klimaatmaatregelen door de strot probeert te duwen. Zulks ten onrechte. Want het allergrootste gevaar voor de aardlingen is niet de natuur (en de uiterst complexe rol van CO2 daarin), maar een nucleaire oorlog die uitgevochten zal worden op het gebied dat nu nog bewoond is en Europa heet.
