Zomaar wat quotes uit zomaar een Staatstelevisieprogramma. Quotes van zomaar wat anonieme azc-medewerkers. Anoniem, omdat ze van hun werkgever de beslist transparante door belastingbetalers gesubsidieerde organisatie COA op straffe van ontslag niet met de pers mogen praten over hun prachtige multiculturele en veelkleurige maatschappelijk inclusieve mensenwerk met zomaar wat kaakchirurgen apothekers ingenieurs kansloze asielzoekers in azc’s. In Nederland, dat land van hoop en zin in de toekomst, breekbaar als een vaasje, anno 2019, en nu vooruit:
“We hebben dagelijks te maken met onveilige situaties. Misschien heb ik volgende week wel een mes tussen mijn ribben. En dan is het te laat.
We zijn constant bezig met brandjes blussen. De incidenten worden frequenter en heftiger. Vaak is de agressie tegen medebewoners gericht, maar mijn collega’s en ik kunnen ook aan de beurt zijn.
Het zijn jonge mannen die al enige jaren door Europa zwerven. Zij hebben in die tijd geleerd om te overleven, maar staan niet open voor begeleiding. Ze slokken veel tijd en aandacht op, terwijl ze eigenlijk in de minderheid zijn.
Ze komen uit landen als Tunesië, Libië, Marokko en Algerije. Ze weten dat ze hier asiel kunnen aanvragen en dat die procedure sowieso een paar maanden duurt. Ze zullen dat zoveel mogelijk proberen te rekken.
Deze mensen moet je apart opvangen en heel sober. Een soort bed-bad-brood. Ze vragen om een heel andere aanpak. Je moet ze bijvoorbeeld geen geld geven. En ze zouden zich elke dag verplicht moeten melden.
De andere bewoners hebben ontzettend veel last van deze groep. Ze voelen zich niet veilig, worden bestolen, bedreigd en geïntimideerd. Regelmatig worden ze ook ingezet voor criminele activiteiten.
Als je naar de directie een melding wil maken over incidenten en onveiligheid, dan wordt dat ook tegengehouden door bijvoorbeeld de locatiemanager.
Ik heb veel incidenten meegemaakt, dat hoort erbij. Maar zoals het nu gaat, is het volstrekt onacceptabel. Ik ben geen beveiliger, maar ik zou eigenlijk een wapenstok en een kogelvrij vest bij me moeten dragen. Dit accepteren we niet meer.”
