“Het aantal democratieën in de islamitische wereld nam de laatste jaren alleen maar verder af. De desintegratie van de islamitische wereld is niet te stoppen. Natuurlijk is dat een bedreiging voor de wereldvrede. Daar spelen zich de grootste conflicten af, ontstaan de grootste vluchtelingenstromen. Die hebben enorme politieke repercussies in Europa. Allemaal hebben we hier met de verliezers in de islamitische wereld te maken. We hebben het over het klimaatprobleem, maar dit is het grootste probleem dat op ons afkomt.
Fundamentalisme, extremisme, haat en geweld moet je messcherp bekritiseren, waar het ook vandaan komt. Het is extremisme dat extremisme oproept, haat die tot haat leidt – niet de kritiek op extremisme en haat. Ik ben dus niet tegen de islam.
Links heeft veel ervaring met antiklerikalisme, maar kritisch op de islam ho maar.
Er is weinig solidariteit met de slachtoffers van de islam. Dat komt door provinciale parochiale ideologische denkkaders. Als het in links of rechts valt in te delen, is solidariseren makkelijk. Door immigratie is de islam het thema van rechts geworden. Links laat de onderdrukking helemaal liggen. Dat kleinzielige stuit me tegen de borst.
Denk is een Turks-nationalistische en fundamentalistisch partij die het nieuwe proletariaat van de linkse partijen overneemt. Wilders in het kwadraat, maar dan op z’n Turks.
Wie zich wel kritisch uit, wordt snel als islamofoob gebrandmerkt.”
Vrijwel alle Nederlandse sociologen zijn links tot extreemlinks. Daarom is sociologie ook verworden tot een activistische en quasi-communistische fopwetenschap van UvA-achtige proporties. Gelukkig is Ruud Koopmans er ook nog. Wel socioloog, geen extreemlinkse activistische fopwetenschapper, maar gewoon een messcherpe realist die terechte kritiek op de islam durft te hebben.
Ook na de aanslagen in Nieuw-Zeeland. Want het ‘is haat die tot haat leidt, niet de kritiek op haat’.
Waarvan akte, in het Financieel Dagblad.
