De baas van Europa is een alcoholist en een clown. Ik weet, dat klinkt niet aardig, maar ik heb de goede man ook niet gekozen. U trouwens ook niet. Jean-Claude Juncker werd voorzitter van de Europese Commissie door toedoen van de christendemocraten in Europa, onder leiding van Bondskanselier Angela Merkel. De sociaaldemocraten en de liberalen hebben zich hier niet serieus tegen verzet, zo’n zwakke broeder aan het hoofd van de Europa Unie leek ook hen wel prima. De Luxemburger Juncker is voorzitter van de Brusselse bureaucratie, die telkens weer nieuwe regels over ons uitstrooit en de democratie in ons land steeds verder uitholt.
Als het aan Juncker lag hadden Nederlandse politieke partijen niet mee mogen doen aan de Europese verkiezingen van 23 mei. Hij wilde dat alleen nog ‘Europese partijen’ in het Europees Parlement zouden worden gekozen. Alleen deze partijen zouden ook in aanmerking moeten komen voor subsidie, op voorwaarde dat zij de ‘Europese waarden’ zouden onderschrijven – wat die ook mogen zijn. In ons land hebben bijna alle partijen in de Tweede Kamer zich hier fel tegen verzet (behalve D66 en GroenLinks). Gelukkig zijn de plannen in deze vorm niet doorgegaan, dat hebben we na een flinke lobby bij andere landen in Europa weten te voorkomen.
De Brusselse bureaucratie is een ware beleidsmachine, die een stortvloed aan voorstellen, richtlijnen en verordeningen over de landen uitstort. Meer dan de helft van de nieuwe wetten in ons land is het gevolg van Europees beleid, aldus de Tweede Kamer. Van het milieu tot het vervoer en van onderwijs tot criminaliteit. Voorstellen die vaak diep ingrijpen in onze soevereiniteit, zoals plannen voor Europese belastingen, of voor een Europees Openbaar Ministerie. Soms zijn ze echt lachwekkend, zoals het idee voor een Europese brandweer. Vaak zijn het voorstellen die we echt niet willen, zoals de gedwongen export van WW naar andere Europese landen.
Jean-Claude Juncker was bijna twintig jaar premier van Luxemburg. Juist in die jaren groeide dit kleine land uit tot een groot belastingparadijs. Vlak nadat Juncker in 2014 was aangetreden als voorzitter van de Europese Commissie werd duidelijk dat honderden internationale bedrijven, van Ikea tot Pepsi en van Apple tot Deutsche Bank, duistere deals hadden gesloten met de regering van Luxemburg. Voor de positie van Juncker had dit nieuws geen gevolgen, de man bleef gewoon zitten. Maar erg geloofwaardig was de voorzitter ook niet meer, zeker niet toen de Europese Commissie aankondigde dat het de belastingontwijking wilde gaan aanpakken.
De bemoeienis van Brussel met ons land is echt heel groot, zo moet onze regering de begroting voorleggen aan de Europese Commissie, nog voordat de Tweede Kamer hierover heeft gesproken. Dat dreigt nu ook te gaan gelden voor de gemeenten, die lokaal beleid dat zou raken aan de ‘interne markt’ voortaan eerst aan Brussel zouden moeten voorleggen, ook voordat de gemeenteraad zich hierover heeft kunnen uitspreken. De Europese Commissie zou die voorstellen ook kunnen afkeuren. Dit zijn ontwikkelingen die geen Nederlander wil en die leiden tot meer macht voor Brussel en minder zeggenschap voor de nationale en lokale democratie.
Maar als Jean-Claude Junker nou echt zo’n potsenmaker is, wie is dan de échte baas in Brussel? Vorig jaar werd een tipje van de sluier opgelicht, toen de EU-Commissie de benoeming van Martin Selmayr tot allerhoogste EU-ambtenaar doordrukte. Juncker dreigde zelfs met aftreden als deze Bovenbaas niet zou worden benoemd. Overal was de kritiek groot, maar Juncker bleef gewoon zitten en Semlayr werd toch de baas. De landen in Europa moeten goed samenwerken, maar daar hebben we toch Juncker en zijn Europese Commissie niet voor nodig? Wat mij betreft maken we hier op 23 mei een einde aan. Schaf deze Bovenbazen maar snel af.
In de serie over De Bovenbazen schreef Ronald van Raak eerder over Ralph Hamers van ING, Paul Polman van Unilever, Ben van Beurden van Shell, Gerrit Zalm bij ABN Amro, over de consultants van KPMG, de foute vastgoedbaas Jos van de Mortel, de dubieuze KPMG-baas Jaap van Everdingen, bedrijvenpokeraar Hans Wijers (AKZO Nobel) en Eurocommissaris Frans Timmermans.
