Sommige mensen vinden het fijn om op een gender-neutraal toilet te zitten, maar wat schiet je daar mee op als je geen vaste baan hebt of niet voldoende inkomen hebt? Het kan best voelen als een bevrijding als de straatnaam van een ‘foute’ historische figuur wordt weggehaald, maar het lijkt me toch beter als mensen een betaalbaar huis kunnen huren. Andere mensen voelen zich juist weer aangesproken door ‘boreale’ vergezichten over een lang verdwenen verleden, maar wat koop je daar eigenlijk voor als je jezelf in de schulden moet steken om te kunnen studeren? Steeds meer partijen doen een beroep op ‘vrijheid’, om vervolgens allerlei culturele zaken op te eisen op basis van sekse, ras, religie of etniciteit. Politici die jou komen vertellen wie jij eigenlijk bent en wat jouw werkelijke belangen zouden zijn. Ik vind dat nogal aanmatigend, ‘vrije’ mensen kunnen dat zélf wel bepalen.
Ik heb veel verschillende partijgenoten, met wie ik graag samen optrek, zoals Sunita Biharie. Zij is vrouw, ik ben man. Zij is zwart, ik ben wit. Zij is bi, ik ben hetero. Zij is jonger, ik ben ouder. Allebei zijn we socialist. Toch gebeurde iets vreemds nadat ik op TPO een column schreef over discriminatie door politici van Bij1 en DENK. Ik kreeg veel instemmende reacties, van mensen die erg blij waren dat ik aandacht vroeg voor het discriminerende optreden van politici als Sylvana Simons en Tunahan Kuzu. Maar toen Sunita haar instemming uitsprak brak de etnische hel los. Het SP-raadslid uit Apeldoorn kreeg daarop de meest verschrikkelijke dreigementen naar haar hoofd. Sunita werd door sommige ‘linkse’ activisten zelfs een ‘huisslaaf’ genoemd. Socialisten werden tegen elkaar opgezet, omdat we een andere achtergrond hebben. Wij mochten niet samen strijden tegen ongelijkheid.
Charles Darwin heeft ons veel geleerd over de menselijke soort, hoe wij door middel van evolutie onszelf wisten aan te passen aan veranderende natuurlijke omstandigheden. Sigmund Freud gaf ons een bijzonder inzicht in onze psyche, hoe wij als irrationele wezens proberen te overleven in een overgeorganiseerde samenleving. Karl Marx heeft laten zien hoe ons denken en doen mede afhankelijk is van de economische verhoudingen. In onze ‘vrije’ markteconomie wordt vooral een beroep gedaan op het individu, wordt de concurrentie tussen mensen bevorderd en is de aandacht vooral gericht op het maken van winst op korte termijn. Waarden als gemeenschapszin, samenwerking en duurzaamheid zijn in een kapitalistische samenleving moeilijk te verwezenlijken. Politici moeten de markten daarom reguleren, om uitsluiting van mensen te voorkomen en iedereen een eerlijke kans te bieden.
Vrijheid begint met zekerheid. De zekerheid van de rechtsstaat, dat ieder mens gelijk wordt behandeld. En de zekerheid van de democratie, dat ieders stem wordt gehoord. Dit zijn zaken die traditioneel worden toegeschreven aan liberalen, hoewel het algemeen kiesrecht in ons land vooral is bevochten door socialisten als Domela Nieuwenhuis. Het waren ook socialisten die streden voor sociale zekerheid: een fatsoenlijk inkomen, een betaalbaar huis en een goede opleiding. Om te voorkomen dat de toekomst van mensen afhankelijk is van hun afkomst. Ook jongeren uit mijn klasse kregen de kans om te studeren en vooruit te komen. Je zou hopen dat ‘linkse’ politici ook anderen die mogelijkheden gunnen, maar dat is helaas niet zo. Het maakt me dan ook erg boos als Lodewijk Asscher (PvdA) de sociale werkplaatsen afschaft of Jesse Klaver (GroenLinks) een einde maakt aan de studiefinanciering.
‘Rechts’ zorgt altijd goed voor de rijken, ‘links’ moet er zijn voor gewone mensen. Toch zie je mensen die boos zijn op de rechtse regering uit protest soms nóg rechtser stemmen. Politici die zich vooral bezighouden met ‘gender’ of ‘kleur’ of ‘identiteit’ mogen het zich aantrekken dat zij gewone mensen van zich vervreemden. Mensen die niets te veel vragen als zij een fatsoenlijke baan en een betaalbaar huis willen, of dat hun kinderen kunnen studeren. Ik ben tegen élke vorm van discriminatie. ‘Linkse’ politici die mensen tegen elkaar opzetten zijn slechts het spiegelbeeld van de ‘rechtse’ politici die zij willen bestrijden. Socialisme is geen ‘linkse’ hobby. Ik wil dat iedereen een eerlijke kans krijgt om iets van het leven te maken. Dat begint met sociale zekerheid, waarvoor socialisten in ons land lang hebben gestreden. Die behoefte aan zekerheid kent geen kleur. Ik wil geen rassenstrijd, maar een klassenstrijd.
Ronald van Raak schreef eerder over zijn afkeer van intellectuelen die mensen vertellen wat goed voor ze is.
