Het is inmiddels al dik drie jaar geleden dat psychiater dr. Esther van Fenema schreef: “Het is tijd voor een nieuwe elite, deze is stuk.”
Zelfs de meest verheven iconen van de links-liberale elite (volgens Jan Gajentaan een cultuurmarxistische elite), komen stuk voor stuk in de problemen. Denk aan onduidelijkheden rond declaraties van Sophie in’t Veld (D66) en van de miljoenen euro’s die de Correspondent ophaalde voor een Amerikaanse vestiging waarvan het nooit de bedoeling was dat die zou verschijnen. Ondertussen leven we in een land waar een gehandicapte vrouw werd bekritiseerd omdat ze zich liet interviewen door Wierd Duk. Een land waar dierenasiel de Poezenboot bedreigingen ontvangt omdat FvD-Kamerlid Theo Hiddema aankondigde aan dat doel te willen doneren. What the hell is going on?
Eerst wat cijfers om dit groeiende onbehagen toe te lichten. Volgens onderzoek van EenVandaag constateert 67 procent van de bevolking dat de Nederlandse identiteit onder druk staat. “PVV en FvD kiezers maken zich het meest zorgen. Van hen ervaren bijna alle kiezers (96 en 95 procent) dat de Nederlandse identiteit onder druk staat. Maar ook bij kiezers van andere partijen bestaat dit beeld: SGP (91 procent), 50PLUS (85 procent), VVD (80 procent), CDA (79 procent), SP (71 procent), CU en PvdD (beide 58 procent.” Dit sluit aan bij de beruchte uitkomst van de Geschiedenismotor, een onderzoek door Andere Tijden, Historisch Nieuwsblad en de Volkskrant uit 2008. Toen noemde 57 procent van Nederland de massa-migratie als “de grootste fout uit de Nederlandse geschiedenis.”
Het media- en debatklimaat in dit land is ziek, vergald, vergiftigd. Als linkse activisten niet snel stoppen met hun strategie van demoniseren en deplatformen, zal het escaleren. Ik waarschuw alvast. In mijn boek Levenslust en Doodsdrift (2017) schreef ik over ‘post-logos’. Dan heeft het geen zin meer om te discussiëren want de macht doet er toch niets mee. Zie het referendum over de Europese Grondwet, over de Sleepwet en over Oekraïne. Probeer je vervolgens in een talkshow je gelijk te halen, dan zul je worden afgewimpeld bij de poort. Mocht het tóch lukken om door te stoten naar de uitzending, dan zal een linksig panel van moralistische tafelgasten je continu onderbreken en dan mag je weer huiswaarts.
Zoiets maakte ik mee bij Buitenhof. De openingszet van Paul Witteman luidde: “We gaan het niet over uw boek hebben hier!” Halverwege slingert meneer er plots een citaat in uit mijn boek, over seks, geslachtsverhoudingen en emancipatie, hoewel de conversatie een totaal andere richting op bewoog. Kennelijk niet de door-links-gewenste richting. Esther van Fenema beschreef het zo:
“Blijkbaar hebben de tuigvloggers uit Zaandam met vlag en wimpel de NPO-IQ testen doorstaan, waardoor Pauw voldoende overtuigd was van hun intellectuele vermogens om aan tafel te mogen zitten? Oh nee, de combinatie allochtoon en controversieel is natuurlijk gunstig voor de kijkcijfers! En de andere helft schaamt zich om zijn steun te komen toelichten? Over wie heeft u het? Ik kan zo een blik rechtse intellectuelen opentrekken die ‘schaamteloos’ graag hun keuzes en overwegingen willen komen toelichten. Neem geschiedkundige en filosoof en vooral Über-intellectueel Sid Lukkassen met zijn scherpe en verfrissende analyses, ooit gezien bij Pauw?”
Ondertussen verliest zelfs de bezwerende formule: “Maar wie aanstuurt op geweld, die heeft sowieso verloren” haar toverkracht. Mensen vragen zich af hoe zij op vreedzame wijze wat voor elkaar kunnen krijgen als er geen referenda mogelijk zijn. Als realistische politieke partijen worden uitgesloten bij formatierondes? Als afwijkende stemmen worden gecensureerd op media als Youtube, Twitter en Facebook? Als privébedrijven de grenzen aan onze vrijheid van meningsuiting modereren en de nieuwe publieke ruimte domineren? Als bedrijfje spelen synoniem is geworden voor activisme bedrijven? Als de PvdA in verkiezingen snoeihard wordt afgerekend terwijl PvdA’ers meer gezichtsbepalende functies bemannen dan ooit?
Als er zeventien jaar na Pim Fortuyn niets is opgeruimd van de puinhopen van acht jaar paars – dat wil zeggen de doorgeslagen privatiseringen, bonuscultuur en not to mention de puinhoop van het multiculturalisme? Als de visitatiecommissie voorbeelden van links-ideologische censuur in de academische wereld censureert uit de rapportages aan het ministerie? Als kosmopolitische progressievelingen samenklonteren in grote steden en zich daar afschermen in bubbels, terwijl blanke arbeiders niet wegkunnen uit verpauperende wijken met veel culturele versnippering en overlast?
Als dit alles overal in de media wordt weggelachen behalve bij Jensen, die wellicht mede daarom de deuren moest sluiten? Vertel mij hoe dit vreedzaam eindigt dan? Ik zie het niet, en steeds minder mensen zien dit niet: ze bereiden zich voor op een toekomst van diepe loopgraven. In die zin kun je alleen kosmopoliet zijn, zolang je zelf een hoge dijk hebt om overheen te kijken.
Nu een voorbeeld om dit dédain van de elite invoelbaar te maken, voor wie dit leest en zich er zogezegd ‘niet in herkent’. Thierry Baudet kwam zijn nieuwe roman bespreken bij BNR, met Özcan Akyol en Wilfred Genee. Akyol nodigde Baudet uit om een stukje voor te dragen. Genee reageerde daar nogal badinerend op en bracht het gesprek steeds terug op de actualiteit.
Toen Baudet daarop de ruimte verliet, beet Genee zijn co-presentator Akyol toe: “Volgens mij zat je me te fucken!” Dit laatste fragment is overigens weggesneden uit de YouTube-clip, maar was wel te horen in het origineel dat ik destijds heb beluisterd. En dit is dan nog een onschuldig voorbeeld: neem het feit dat de NOS de groei van antisemitisme in Frankrijk eerst toeschrijft aan islamisering, en een jaar later plots bericht dat ‘een mogelijke verklaring ontbreekt’. Of dat woedende moslims de straat sloopten bij een Pegida-demonstratie, waarbij de media de demonstratie en de puinhoop meldden, maar weglieten dat deze schade door tegendemonstranten was aangericht.
Een groot deel van het volk wil deze media-elite weg. Ik spreek nu even direct tot de klasse waarover het hier gaat. Mensen willen ‘jullie’ niet meer. Alleen ze kunnen jullie niet wegstemmen. Zien jullie ons probleem? Jullie zijn te diep ingegraven in al die ambtelijke subsidieketens, de medianetwerken en het jetset-leven. De realistische politici worden buiten de macht gehouden dus zij kunnen jullie niet hervormen; als de mainstream politici jullie proberen te hervormen, dan kieperen jullie bakken stront over hen heen. Omdat hun kiezers – waarvan velen nog stevig aan de blue pill zijn – daar kennelijk gevoelig voor zijn.
Een groeiend deel van het volk is gewoon niet meer ontvankelijk voor ‘jullie’ leugens en propaganda. Zet ons maar neer als nazi’s, als kolonisator, als racist of wat dan ook. Jullie signaalwoorden doen ons niets meer. Het is alleen nog maar irritant omdat het potentiële klanten en nieuwe sociale contacten afschrikt, die niets over ons weten en afgaan op jullie leugens. Maar onze zielen liggen al ver buiten jullie bereik – wij zijn hiervoor immuun geworden.
Inmiddels bouwen wij aan een tegensysteem, aan een Nieuwe Zuil. Zoals de innovatieve ondernemer Maurits van Falckenreck dit onlangs perfect uitlegde bij VPRO Tegenlicht, verzamelen wij gelijkgezinden om ons heen: realisten, patriotten, vrijdenkers. Authentieke mensen die leven en werken in het hart van de samenleving, vrije geesten die klaar zijn met het realiteitsmijdende achtenzestig-discours. Op den duur zullen er eigen media ontstaan, eigen scholen en bedrijven worden opgebouwd.
Zoals Baudet al zei: wij gaan jullie vervangen en verslaan. Wij zullen ons economische verkeer onderling vormgeven, zodat jullie onze werkgevers niet meer kunnen kapottwitteren. Gooi ons maar van Patreon – dan gaan we naar BackMe. Onze harten zijn koud voor jullie beschuldigingen – die zien wij nog eerder als geuzennamen, als badges of honour. Gesteund door de slagzinnen van Churchill: “You have enemies? Good! At least you stood up for something!” en: “When in hell, keep on going.”
Wij zullen groeien en jullie gaan krimpen: wij hebben immers voeling met de lagere klasse en de middenklasse, terwijl opwaarts mobiele kosmopolieten nauwelijks toekomen aan het stichten van een gezin. Maak jezelf maar verder kapot, door geen kinderen te willen vanwege het klimaat. Wij zien het handenwrijvend aan!
Als er dan eens een realist het woord voert, zoals Jordan Peterson of Paul Cliteur, dan is er direct controverse. De boodschap zou te hard zijn – er zijn dan experts nodig om het ‘in te kaderen’. Wat opmerkelijk dat dit altijd eenrichtingsverkeer is! Als Leo Lucassen zijn fantasieën over migratie verkondigt, waar is dan Jan van de Beek om hem even met de feiten te corrigeren? Of als er weer eens zalvend wordt gesproken over de sociaal-economische factoren van jihadisme, waar zijn de media dan om Wim van Rooy te interviewen, die met zijn rustig kabbelende stemgeluid verduidelijkt dat het toch écht om religieuze ideologie gaat? Wat grappig toch dat de ‘experts’ die van de mainstream media platform krijgen, doorgaans een postmoderne utopie komen verkondigen, terwijl de kritische realist in de marge wordt gedrongen?
Een Afrikaans gezegde luidt: je moet de jonge mannen opnemen en integreren in je stam, want als je dat niet doet, branden zij de stam plat. Dit is wat jullie, mainstream media, weigeren te begrijpen. Ik citeer uit mijn boek Kerkgangers en Zuilenbouwers (2018):
“Hierom spelen de media die er steeds op uit zijn om vrijdenkers kapot te maken met vuur. Denk maar aan een scène in de film Batman: The Dark Knight (2008). ‘You’ve crossed the line – you hammered them to the point of desperation. And in their desperation, they turned to a man they didn’t fully understand’.”
Een gezonde elite zou zeggen: “We zijn doorgeslagen – we krijgen een substantieel deel van het volk niet mee. We moeten keren voordat het te laat is, met het belang van het grotere geheel in gedachten, we moeten denken aan de toekomst.” Maar deze elite verrees uit het badwater van ’68. Geen structuren boven het individu, niets transcendents, geen cultureel rentmeesterschap zoals de oude aristocraten ooit hadden (elitair als ze ook waren).
Deze nieuwe generatie machthebbers gelooft niet in een leven na de dood, en kennelijk ook niet in intergenerationele continuïteit. De achtenzestigers maakten alles op wat door de voorgaande generaties was gespaard en begonnen toen te lenen op kosten van de toekomst. Ze zien zich als meester en vormgever van hun eigen succes – alsof ze hun voorspoed uit een nulpunt hebben opgetrokken. Zij willen zo lang mogelijk van hun luxe baantjes genieten en maken geen plaats voor nieuwkomers. Ze hangen aan het pluche en áls ze al weggaan is het omdat er ergens een riant baantje op hen wacht bij een firma waar ze eerder lobbydiensten aan hebben bewezen.
Met zo’n inslag heeft deze generatie bestuurders slechts één optie. Dat is niet een stapje terug. Neen – hun enige optie is: Carl Schmittiaanse opschaling, oftewel: der Feind. En met ‘der Feind’ is geen compromis mogelijk. Zie hoe Frans Timmermans (PvdA) spreekt in zwart-wit termen, in termen van goed en kwaad: ‘progressief met de geschiedenis mee’ of ‘terug naar de xenofobe nazi-tijd’. Het kapitalisme van de eenentwintigste eeuw is ‘winner takes all’ en de bijbehorende politiek is dat ook. Zodoende meet de elite zich een eschatologisch-messianistisch vocabulaire aan.
De nieuwe populisten of hoe ze nu worden genoemd, ‘rechts-radicalen’, de aanduiding maakt me intussen weinig uit. Niet sinds ik afgelopen zomer zelfs binnen de meest elitaire VVD-kringen burgers serieus hoorde nadenken over de optie van een revolutie. Zo ‘rechts-radicaal’ vind ik dat plan niet – ook vele linkse stemmers hebben immers hun buik vol van ongeremde privatisering, globalisering en concurrentie op de arbeidsmarkt door massa-migratie. Het privatiseren van de winsten en het collectiviseren van de verliezen heeft geleid tot diep onbehagen, het verpulveren van sociaal-economische vastigheid en een groeiend wantrouwen tegen de overheid. Zie daarom de ongekende aftrek van het SP-filmpje over Hans Brusselmans en de populariteit van mijn artikel daarover.
De media-elite praat om de kern heen. De SP-video bekritiseert een kosmopolitisch-technocratische klasse van bestuurders: presentatoren praten alleen maar over hoe ‘kwetsend’ de video zou zijn. Zoals altijd dient morele verontwaardiging als rookgordijn. Om te verbloemen dat het hier gaat om een klassenconflict.
Er is een klasse die toegang heeft tot de wandelgangen van de lobby, de portalen van de mainstream media, de ambtelijke molen en de politieke kanalen – dit is kortom de klasse die bediend wordt door de macht en zijn stempel kan drukken op het politieke debat. Dan is er de klasse die hier buiten staat, die niet is ingesloten in dit geheel.
Neem bijvoorbeeld de overlast veroorzaakt door hangjongeren. De gemeenteraad kan zo’n hangplek onaantrekkelijk maken met mosquito’s – die zorgen voor een irritant piepend geluid dat de jongeren verdrijft. Maar typisch zullen de jongeren dan verkassen naar een buurt waar niemand de weg naar de gemeenteraad kent: de instituties nemen dan maar aan dat het probleem is opgelost. Terwijl het slechts is verplaatst naar een wijk waar mensen wonen die politiek minder ‘connected’ zijn.
Tegen hen kun je nog zo hard ‘nazi!’ roepen of ‘racist!’. Roep ‘geweld lost niets op!’, ‘we moeten de democratie respecteren!’ Dat soort kreten sorteren geen effect want de elite gooit het zélf op een apocalyptisch winner takes all-scenario. Waarom anders die Klimaatmaatregelen doorrammen ondanks gigantische maatschappelijke weerstand? Waarom anders letterlijk de open haard aansteken met referendum-uitslagen? Steeds dalen de nadelen van dat beleid neer op mensen die minder politiek connected zijn – of ze zijn connected met oppositiepartijen die toch structureel buiten de macht worden gehouden.
Waarom anders voortdurend kritische stemmen van de sociale media aftrappen? Laura Loomer werd geblokkeerd en ging naar het Facebook hoofdkwartier om verhaal te halen. De wachters zeiden: “Je hebt alle recht om bezwaar te maken – doe dat maar op een ander platform.” Haar antwoord luidde: “Waar moet ik dat doen dan? Geen enkel platform is significant genoeg en de platforms die dat wél zijn hebben mij ook gecensureerd.” Toen smeten ze haar buiten. President Trump liet het Witte Huis alvast een meldsite opstarten tegen politieke censuur op sociale media.
Techgiganten nemen subsidies aan van overheden en bovendien hebben overheden ook pagina’s bij Twitter, Facebook en Instagram, evenals de verkiesbare volksvertegenwoordigers. Als je als belastingbetalende burger de civil society wil vormgeven, zul je dus daar moeten participeren. Wie dat onmogelijk wordt gemaakt zal vroeg of laat full blown John Locke gaan: the Right to Revolution. Dat is dan je eindzet. Of verhuizen naar een Visegrád-land.
Daarom zeg ik – terugkomend tot het punt dat ik in dit artikel eigenlijk wilde maken voordat ik werd meegesleept door zoveel onrecht – pas op je tellen en bind in. Gooi het over een andere boeg. Forum voor Democratie is nu de grootste partij van het land en de PVV zwemt daar nog naast. Binnen de VVD zijn er ook genoeg participerende burgers kots- en kotsmisselijk van de vooringenomen utopistisch-postmoderne bril waarmee de mainstream media al het nieuws duiden. Tot slot zit er bij hard links ook nog een deel dat liever vandaag dan morgen een einde maakt aan een globalisering die nu vooral de ‘anywheres’ dient en de ‘somewheres’ in de steek laat.
Hier spreek ik niet alleen tegen de topambtenaren, de CEO’s van multinationals, krantenredacties, partijtijgers en spindoctors, maar óók tegen alle Eva Jineks, alle Pauws en Matthijs van Nieuwkerken. Er vormt zich een storm aan de horizon – neem dit serieus! Als je ’s nachts wakker ligt, als alle beroemdheden, alle camera’s en champagneflessen even buiten beeld zijn. Sta dan eens stil bij de harde lessen van de geschiedenis, en wees gewaarschuwd tegen overmoed.
Natuurlijk is het naïef om te denken dat zo’n oproep impact heeft. Het volgt al impliciet uit wat ik eerder schreef: degenen die ik aanspreek weten dit al. Deze klasse zet in op ‘winner takes all’ om maximaal te genieten nu het kan, en de lengte van hun luxe bestaan zo ver mogelijk op te rekken zolang ze in hun fitte jaren zijn. Ten minste heb ik het nu geprobeerd.
Steun de auteur via BackMe – dat maakt zijn leven episch.
