De vele gewelddadige video’s die op Twitter worden gedeeld baren ernstig zorgen. Deze week kwam er weer een langs. Een groep, volgens de commentators migranten, rende een jongen achterna. Ze vloerden hem en stampten vervolgens op zijn hoofd, met waarschijnlijk de dood tot gevolg.
Voordat ik hierop inga wil ik een kort moment van reflectie inlassen voor het Rutte-Baudet debat en de uitslag van de Europese Verkiezingen, inclusief een persoonlijke noot. Want Thierry Baudet wist tijdens het debat de kracht van zulke video’s uitstekend te benutten. Het is een nieuwe politieke strategie om gewoon mensen die door allochtonen in elkaar zijn geslagen, hun verhaal te laten doen in een video, en die video vervolgens te delen op sociale media. Ook vrouwen doen het woord die bijvoorbeeld slachtoffer zijn geworden van intimidatie of verkrachting.
Het was een meesterzet om de video van de bezorgde dames te tonen. De waarheid rond Keulen, Rotherham en Telford zul je normaliter immers nooit zien op de NPO. Rutte betoogde dat de ChristenUnie niet meer met Fvd in één coalitie wil in de Provinciale Staten omdat Baudet deze video deelde. De ChristenUnie saboteert coalitievorming en dit zou gebrek aan bestuursverantwoordelijkheid bij FvD bewijzen.
Het is een kromme gedachtegang. De video staat totaal los van het Provinciale Staten-beleid en uiteindelijk is het de verantwoordelijkheid van de kiezer om de deugchristenen af te rekenen op hun sabotage. Baudet antwoordde dat hij gewoon wil kunnen spreken over massa-immigratie uit moslimlanden, omdat dit het grootste probleem zou zijn voor huidige en komende generaties. Hij weigerde het onderwerp in de taboesfeer te laten drukken en zei dat hij zich niet liet chanteren met gespeelde morele verontwaardiging.
Rutte probeerde dit zó te spinnen dat het deugen van de ChristenUnie een probleem zou zijn van Baudet. Maar CU is in feite GroenLinks met de bijbel: ze willen dat hun zieltjes in de hemel komen bij God, want dat zou het ware hemelse paradijs zijn. Dat hun dochters en zusters dan hier in het vergankelijke aardse leven worden lastiggevallen op straat, maakt hen niet uit. Lekker de andere wang toekeren, moreel verontwaardigd doen over FvD en stevig deugen. God wil het!
Rutte zei dat het nemen van bestuurlijke verantwoordelijkheid betekent: rekening houden met het deugen van de ChristenUnie. Baudet zei: verantwoordelijkheid nemen is rekening houden met al die slachtoffers van verkrachtingen door massa-immigratie.
Maar als twee honden vechten om één been, gaat een derde er mee heen. Misschien hadden de heren beter de zendtijd kunnen gebruiken om de PvdA te slopen dan elkaar. Baudet probeerde in te hakken op Timmermans maar dit werd afgekapt. In de vorige zomer wandelde ik met een goede vriend in een Haagse migrantenwijk. We stuitten op een uitgestorven buurtcentrum van de PvdA. ‘Wie doet hier het licht uit?’, grapten wij. De migranten zitten bij DENK, de ouderen bij Henk. Linkse hipsters lopen weg naar Jesse Klaver en de échte arbeiders naar partijen als SP en PVV.
Nu blijken al die concurrenten die ik zojuist noemde dus keihard te zijn gedecimeerd bij de Europese Verkiezingen: de PvdA komt plots als winnaar uit de bus. Terwijl de PvdA bijna niemand vertegenwoordigt – hooguit wat laatste strohalmen aan zorg- en cultuurkartels en een baantjeslobby binnen het bestuurlijke circuit.
De enige verklaring die ik vind is dat het leeuwendeel van de stemmers onder de bindende invloed staat van blue pill media. Zij geloven wat de mainstream media hen voorschotelen letterlijk en hebben geen behoefte om zich buiten de mainstream media te informeren. Omdat dit zo’n knus en overzichtelijk wereldbeeld oplevert kijken zij weg van wat zich op straat afspeelt.
Op die wijze kunnen partijen als de PvdA tot Sint Juttemis blijven heersen – via de kartelstructuren blijven zij baantjes toeschuiven en kunnen zij zelfs regeren buiten de officiële coalities om. Timmermans kan zelfs op de loonlijst staan van de Europese Commissie (uitvoerende macht) en tegelijkertijd als parlementskandidaat (controlerende macht) oppositie voeren tégen de Europese Commissie – geen haan kraait ernaar. Men volgt de mainstream media en stemt er blind op. Omdat kiezers kennelijk wegzwijmelen bij een nostalgisch beeld van een café in Heerlen, en dat aangevuld met multiculturele utopieën.
Zelfs als je meegaat in de kritiek dat Baudet te ijdel is, slaat het nergens op om dan maar op Timmermans te stemmen, die ronduit narcistisch is. Ik probeer mijn brein eromheen te buigen maar kán het gewoon niet bevatten. Wat ik wel weet is dat wij realisten onze loopgraven nóg dieper moeten graven. We moeten preppen voor een situatie waarin de meerderheid van de democratie zich overgeeft aan de wereldbeelden van de mainstream media. Dit preppen is het bouwen van een Nieuwe Zuil.
Wie dit alles onder ogen ziet, komt vroeg of laat voor persoonlijke keuzes te staan. Zelf werd ik geraakt en aangesproken door een recente video van Paul Joseph Watson, een populaire YouTuber die bekend is van zijn videocolumns. Met satire en scherpe commentaren kaart hij de politieke correctheid aan. Maar in die video toont hij juist zijn menselijke en niet zijn politieke kant. Zijn twijfels en vragen zoals: hoe lang wil ik hiermee doorgaan? Heeft het uiteindelijk zin? Hoeveel mensen kan ik bereiken en wakker maken, hoe groot is het risico op maatschappelijke isolatie? Het worden verwijderd van de sociale media – en dus het verliezen van je publiek en inkomsten – hangt voortdurend als een zwaard van Damocles boven het hoofd.
Precies om deze reden ben ik een nieuwsbrief begonnen ‘Blijf op de hoogte!’ en een BackMe-pagina. Uiteindelijk moet er toch een huwelijk worden gesloten, een gezin worden gesticht. Precies de vragen waarmee Paul Joseph Watson ook bezig is. Toch blijft er altijd een diep plichtsbesef om van de waarheid getuige te doen in een decadente tijd. In een tijd waar de misleiding universeel is, wordt het zoeken naar waarheid steeds riskanter.
Het brengt ons terug tot de openingsvraag: hoe kunnen alle PvdA-stemmers nu meegaan met die roze bril van Timmermans, als de sociale media dagelijks bewijzen aandragen van keihard straatgeweld? Denk aan jongeren die op de speelplaats worden afgeranseld.
“Waarom doe je stoer tegen iedereen?” zegt een getinte tiener terwijl hij aan een sigaret trekt en de rook tegen een Europees leeftijdsgenootje uitblaast. “Ik ga je wel iets geven. Door jou was ik bijna geschorst.” Hij zwaait met zijn armen alsof hij een warming up doet. Vervolgens slaat hij de blanke tiener in het gezicht, klimt op diens rug, geeft hem een knietje, en beukt van achteren in op het hoofd. Het slachtoffer opent zijn handen afwerend en de-escalerend naar de camera, maar krijgt meedogenloos een kniestoot vol op zijn kin.
Zo gaat dat in de culturen die niet coöperatief zijn, zoals de Rijnlandse, maar waar het recht van de sterkste heerst. Daar is het eten of gegeten worden. Winner takes all. Wie heeft deze figuren ooit binnengelaten? Deze straatschoffies zijn als wilde honden – niet afgericht. Ze buigen slechts voor een kracht die groter is dan die van hen. Die onverzettelijk heerst met een straffe hand. Proberen te praten en te de-escaleren is hier evident zinloos en wordt keihard afgestraft.
“Zeg sorry tegen iedereen. Wat gebeurt er? Bloedneus!” aldus de stem met allochtoons accent.
Dit is wel een ding voor de partijen die de massa-migratie steunen. Of die zich in laf stilzwijgen hullen over de demografische veranderingen. Want het doet toch wat met je, als je ziet hoe een jongen wanhopig probeert een conflict te vermijden en vervolgens genadeloos tot bloedens toe wordt afgeranseld door een migrant, een mulat, allochtoon, medelander, ‘jongere met kansen’, enfin: kies zelf maar een term. Bottom line: het waren geen Zwitsers.
Voordat ik afrond met de theorie, stel ik eerst twee praktische feiten voorop. Ten eerste, als je in een poepdure wijk woont – waar eigenlijk alleen chief audits en hedgefunds-managers de huizenprijzen kunnen betalen – dan kom je nauwelijks met dergelijke types in aanraking. Dan kun je lekker soppen bij Jesse Klaver, want jijzelf zal niet worden verkracht en jouw jongere broertje zal niet worden afgetuigd. Het raakt je gewoon niet, het komt niet bij je in de buurt. Wie er wél over begint, die doe je af als een xenofobe kleinburgerlijke racist die zijn leven en denken door angst laat bepalen.
Punt twee: ik weet dat er veel mensen van allochtone afkomst zijn, moslim of niet-moslim, die evengoed walgen van dit gedrag. Die er hartgrondig van balen dat dit volk in hetzelfde land leeft als zij. Volk dat hen een slechte reputatie oplevert. Want steeds als jij wordt afgewezen bij een sollicitatie, dan is dit slag volk je voor geweest. Gaat die jongen, die hier wordt afgeranseld en later een bedrijf begint, veel zin hebben om mensen in dienst te nemen die hem herinneren aan zijn belager? Kunnen we dat wel in alle redelijkheid verwachten?
Natuurlijk – wie wordt aangevallen kan naar de politie. Dan citeer ik even het lijfblad van de Linkse Kerk, het heet ‘Groene Amsterdammer’:
“Agenten bekenden aan ons dat ze regelmatig, gedwongen door capaciteitsgebrek of orders van hun chef, strafbare feiten buiten de boeken houden. Ze ontmoedigen het doen van aangifte, gebrekkige systemen dwingen hen tot ‘creatief boekhouden’ bij de registratie van misdrijven en, het meest schrikbarend: cijfers worden op talrijke manieren gemanipuleerd.
In plaats van burgers te helpen, zeggen sommigen te werken ‘voor de carrière van de chef’, alles om mooie cijfers bij de leiding te laten zien. Dat blijkt uit een enquête die Investico uitzette onder leden van de Nederlandse Politiebond (NPB).”
Oftewel: natúúrlijk kunnen de ouders van de gemolesteerde jongen de politie benaderen. Maar die zullen de vraag stellen: “Zal een aangifte de situatie er beter op maken? Zal het op school aangenamer en veiliger worden voor uw zoon…” Het komt er dus op neer dat die jongen maar beter weerbaar kan worden gemaakt. En vrienden om zich heen moet verzamelen die bereid zijn hem te verdedigen, zoals allochtonen dit ook doen. Eendracht maakt macht. Bent u sceptisch? Dan hier meer leuke politiefeitjes:
“Meer dan de helft van de agenten die betrokken zijn bij registratie zegt mee te maken dat misdrijven onterecht onder een andere categorie in de boeken worden gezet. Nog eens vier van elke tien agenten die antwoord gaven, zeggen dat het aantal opgeloste misdrijven hoger wordt voorgesteld dan het in werkelijkheid is.
Een rechercheur uit Midden-Nederland vertelt ‘dagen bezig te zijn geweest’ om het aantal zaken naar beneden te brengen, bijvoorbeeld door een verdachte in het systeem ‘onverdacht’ te maken: als er geen verdachte meer in beeld is, kan de zaak worden afgesloten. ‘Als dat afboeken lukt, doe ik mijn werk goed in de ogen van mijn teamchef’.”
Als de linkse kerk dit al zegt, dan moet het wel waar zijn. Denkt u dat de politie veel zal doen als u te maken krijgt met straatterreur? Of dat op school de docenten het zullen fixen? Guess again. Dit meldt een geschiedenisdocent erover:
“Op basisscholen wordt al ruim een decennium aangeleerd dat als je tegen een pestkop roept: ‘Stop, houd op!’ Dat het dan wel stopt ofzo. Dit is natuurlijk lariekoek. Niet om geweld goed te praten, maar opstaan tegen een pestkop door zo’n persoon een dreun te geven is vaak de enige manier om pesten of intimidatie te stoppen. Roepen ‘Stop, houd op!’ gaat echt niet werken.”
Een ouder vult aan:
“Ook mijn kind moest zo’n pestcursus doen omdat hij gepest werd; witte, gele, rode en zwarte petjes en een hele verhandeling over het in onderling overleg goed oplossen. Werkte natuurlijk voor geen meter. Uiteindelijk heb ik hem geleerd hoe hij fysiek van zich af kan bijten. Dat heeft hij precies twee keer gedaan – met relatief veel geweld voor basisschool-begrippen – inclusief escalatie en verontwaardigde deugers. Daarna hebben de pesters hem nooit meer fysiek aangepakt. Ik was zo trots als een pauw!”
Nog even terug naar de video. Op het moment dat de belager zei: “Ik ga je wel iets geven”, had iemand met enige vechtervaring de sfeer al wel aangevoeld en ten minste een verdedigende houding aangenomen. Kinderen zullen harder moeten worden opgevoed, met voorbereidingen op zulke confrontaties. Ook vrouwen zullen immers de nabijheid zoeken van mannen die nog wél in staat zijn hen te verdedigen. Dit versterkt het ‘winner takes all’ kenmerk van de maatschappij die nu aanbreekt nóg verder.
Een wijsgeer die dit aspect van ‘samen sterk, voor elkaar klaar staan, elkaar verdedigen’, goed begrijpt is de islamitische geleerde Ibn Khaldûn. In zijn boek De Muqaddima ontvouwt hij dat overwicht op straat is gebaseerd op groepssolidariteit: wie helpt wie?
“Leiderschap kan alleen bestaan als de leider overwicht heeft en overwicht kan alleen bestaan bij gratie van groepssolidariteit. Leiderschap over een volk kan dus enkel bestaan als het solidariteitsgevoel van de groep van de leider superieur is aan dat van alle andere groepen afzonderlijk. Als mensen zien dat de onderlinge solidariteit van de groep van een bepaalde leider sterker is dan die van de eigen groep, zijn ze bereid zich aan hem te onderwerpen en hem te volgen.”
Overwicht wil dus zeggen: wie heerst er op straat? Wie bepaalt de daar geldende omgangsvormen? Wie boezemt angst in, wie wordt gehoorzaamd en gevreesd – en bepaalt uiteindelijk het straatbeeld?
Tot slot denken we aan een levensles die Timon Dias van GeenStijl, pardon Spartacus, jaren geleden neerpende. Het ging over een jood op leeftijd, David genaamd: een seculiere succesvolle zakenman. Hij was tien jaar oud en de zesdaagse oorlog was net beëindigd. David wandelde met zijn vader door Jeruzalem toen een volwassen Arabisch-islamitische man op hen afstapte. De man knielde en begon de voeten van de jonge David te kussen.
Hier volgt de uitleg die David aan het voorval gaf: “Het enige dat Arabieren respecteren, is absolute skull crushing military defeat. Daarna valt er pas met ze te praten.”
Deze les is door te trekken naar vandaag. Als Europeanen écht zouden willen, dan zou de politieke islam geen schijn van kans maken. Het faustiaanse intellect zou die fanatici met kernwapens, nano-technologie en robotlegers terug de woestijn in jagen – ze zouden zelfs nooit meer een voet buiten die woestijn durven te zetten. Alleen de wil daartoe ontbreekt.
Op straat is het net zo: daar heerst er een misplaatst soort individualisme in plaats van dat Europeanen voor elkaar opkomen tegen straatterroristen. Steeds als er iemand ongestraft wordt lastiggevallen, verkracht, beroofd of afgeranseld, is het een druppel. Europeanen verliezen druppelgewijs hun straten en wijken. Mensen laten zich vernederen tot tweederangsburgers in hun eigen land.
Zo’n blanke jongen die wordt afgeranseld verinnerlijkt die vernedering: als hij een migrant trotseert, dan zal hij voortaan plaats maken door ineen te wijken of een blokje om te gaan – zo voelt die migrant zich de nieuwe heerser van de straat. Die wordt daardoor weer trotser en gaat breder lopen, en zal mogelijk zelfs meer testosteron aanmaken. Het is een zelfversterkende werkelijkheid.
Het zou natuurlijk ook kunnen dat die migrant zich rot voelt dat een blanke jongeman hem probeert te vermijden. Die persoon zal daar dan racisme achter zoeken: dat verhaal komt weer in de media en levert Timmermans nieuwe stemmen op.
Toch geloof ik oprecht dat blank, zwart, geel en bruin elkaar kunnen vinden door samen op te staan tegen straatterreur. Maar de Europeanen zullen dan eerst zélf het goede voorbeeld moeten stellen. Door een keiharde lijn te trekken wat betreft de publieke ruimte en kinderen weerbaar op te voeden.
Help de auteur om de inkomsten uit zijn schrijverschap te structureren; steun Sid via BackMe, dit helpt enorm, veel dank!
