Lieve Lilianne,
Ik kan zo uittekenen wat mijn broer Jan van jouw bezoek aan het zuiden van de Verenigde Staten zou vinden, waar dit jaar strengere abortuswetten zijn ingevoerd.
“Doe eerst maar eens wat aan die genitale verminkingen in eigen land.”
“Zijn de moslima’s die hier achter de voordeur gevangen worden gehouden al bevrijd?”
“Heb je de meisjes die op schoolvakantie naar islamitische landen moeten om te worden uitgehuwelijkt al gered?”
“Wie betaalt dat snoepreisje?”
“Nou, daar zal Donald Trump van wakker liggen…”
En tenslotte: “De Verenigde Staten zijn een democratisch land, dus bemoei je met je eigen poep.”
Het is zó makkelijk allemaal!
Waarom willen mensen als mijn broer Jan toch niet zien hoe gewéldig jij bent?
Dat jij niet, zoals Thierry Baudet, tijdens het reces van de Tweede Kamer op de rand van een infinity pool gaat liggen poseren om stemgerechtigde mokkeltjes te verleiden, maar je daadwerkelijk inzet voor de onderdrukten op aarde en daar een deel van het reces voor opoffert.
Dat jij dat niet doet met een symbolische motie in de Tweede Kamer, maar door met je poten in de modder te gaan staan.
Dat jij niet alle Nederlandse media opzoekt om politiek gewin uit je actie te halen, maar er héél selectief een paar te woord staat, omdat je daarmee de Nederlandse bevolking kan waarschuwen voor het gevaar dat ‘de breinaald van Kees van der Staaij’ heet.
Dat jij heus niet businessclass vliegt, met je man, op kosten van de staat, de partij of een stichting, en even een dagje Alabama aan een vakantie in de Verenigde Staten plakt omdat de reiskosten dan gedekt zijn.
Dit komt allemaal uit je hart.
Een groot hart.
Lieve groet!
Kees
PS. Krantje mee voor onderweg?
