Ze is een van de FvD-senatoren die nog maar nauwelijks bekend is bij het grote publiek: Dorien Rookmaker. Daar gaat vast verandering in komen, want ze heeft zich opgeworpen als vredesstichter: ze wil bemiddelen in het conflict tussen Henk Otten en Thierry Baudet. Een loffelijk streven, maar ook tamelijk naïef. Rookmaker lijkt niet goed te begrijpen in wat voor partij ze is beland. Haar probleem: ze heeft een behoorlijke staat van dienst.
Rookmaker heeft een dijk van een CV: ze had hoge functies bij ABN-AMRO, Prorail en Nationale Nederlanden. Ze komt van D66: in 1994 was ze kandidaat voor de Tweede Kamer en in 2006 zat ze korte tijd in de gemeenteraad van Groningen. Haar opmerkelijke overstap naar FvD komt omdat ze zich niet meer thuisvoelt bij D66, met name nadat de partij het referendum afschafte. Al met al lijkt ze een ideale kandidaat voor een politieke functie: iemand met kennis van zaken, een lange staat van dienst en zelfs enige politieke ervaring.
Maar hoe geschikt is Rookmaker echt? Haar bemiddelingspoging tussen Baudet en Otten is eigenlijk logisch. Als het conflict wordt opgelost kan een gekwalificeerd partijlid behouden blijven, kunnen verdere afsplitsingen worden voorkomen, ontstaan er geen concurrerende partijen, komen er minder negatieve verhalen in de media en leert FvD beter omgaan met interne ruzies en meningsverschillen. Rookmaker zegt tegen De Telegraaf dat ze veel ervaring heeft met het oplossen van fouten en conflicten. Als je haar CV ziet, geloof je dat meteen.
Rookmaker zegt dan ook erg verstandige dingen over de kwestie-Otten. Ze erkent in De Telegraaf dat het interne onderzoek naar de rol van Otten niet deugt: ‘het onderzoek is niet aan Henk Otten voorgelegd en niet door een onafhankelijke partij verricht en dan ontstaat er discussie over. Bij zo’n ernstige beschuldiging moet je een partij zoeken die er onafhankelijk naar kijkt en de betrokkene moet kunnen reageren.’ Rookmaker voegt toe dat ze geen fraude kan constateren. Allemaal erg verstandig, alleen niet bij FvD.
Het partijbestuur heeft de bemiddelingspoging direct afgeslagen. Rookmaker had dat van te voren kunnen weten: ook bij eerdere conflicten binnen FvD werden geen pogingen gedaan ze bij te leggen, of het nou ging om ontslagen medewerkers van het partijkantoor, weggelopen Kamer-kandidaten of geroyeerde adviseurs. De enige uitzondering is het conflict met Robert de Haze Winkelman. De reden om conflicten niet op te lossen is altijd hetzelfde: het partijbestuur heeft er geen zin in. Waarom zou dat bij Otten anders zijn?
Hier zien we dat een behoorlijke staat van dienst binnen FvD geen voordeel, maar een nadeel is. In het bedrijfsleven doet iedereen wat Rookmaker zegt: na een conflict hoef je geen vrienden te worden maar je kunt wel kijken hoe je weer met elkaar kunt samenwerken. Je moet conflicten uitpraten en niet laten doorzeuren. Allemaal heel logisch in gezonde organisaties waar een normale leiding aan het roer staat die denkt in het belang van de organisatie, zoals bij de grote bedrijven waar Rookmaker werkte.
Bij FvD gaat het echter niet om het belang van de organisatie, maar om het belang van de partijleiding. Normale managementprincipes gelden daarom niet of niet altijd. Zo slaat de staat van dienst van Rookmaker om in een nadeel, namelijk: een gebrekkig inschattingsvermogen hoe FvD als organisatie functioneert. De goede bedoelingen van Rookmaker zouden elders worden gewaardeerd maar zijn bij FvD vooral een teken dat ze haar rol niet begrijpt: ze is Senator en moet zich niet met de partijorganisatie bemoeien. Dat is aan het partijbestuur en aan niemand anders.
De bemiddelingspoging laat zien dat Rookmaker zich niet echt in FvD heeft verdiept. FvD is geen gewone organisatie: hier kan de bemiddelingspoging zelfs reden zijn om Rookmakers integriteit in twijfel te trekken. Zou ze op de hand van Otten zijn? Waarom wil ze eigenlijk dat het goedkomt? Sympathiseert ze met de verkeerde kant van het conflict? Is ze wel loyaal aan het partijbestuur? Overweegt ze zich bij Otten aan te sluiten?
Rookmaker moet op haar tellen gaan passen. Allemaal met dank aan de kwaliteiten waarvoor ze in elke andere partij zou worden geprezen.
