Op 27 april 2019 was ik in Berlijn, op een conferentie georganiseerd door Ruud Koopmans over populisme. Het was een expert-meeting met ongeveer 60 hoogleraren en journalisten waarvan grofweg 80 procent uit de linkse kerk, maar dan toch 20 procent ongelovigen in de religie van de politieke correctheid. Voor academische standaards is die 20 procent uitzonderlijk hoog! Dan is het toch maar gelukt een vijfde van de sprekers op het programma te krijgen die iets anders doen dan de linkse mantra’s herhalen.
Bovendien waren er twee bezoekers met een ietwat bijzondere status. De eerste was Ayaan Hirsi Ali die een verhaal hield waarbij zij op een bepaald moment zei het allemaal geleerd te hebben van haar professor Paul Cliteur. Ik glom van trots. Nu zelfs Geert Mak tot het Ayaan Hirsialisme is bekeerd en zij volgens onze grote nationale historicus gelijk had en niet langer een ‘Nazi’ is mag ik toch wel als een pionier gelden, niet?
Maar in Berlijn was nog een andere gast. Hij stond niet op het programma maar zat verscholen in het publiek. Hij was gewoon bezoeker. En dat mocht. Hij was niet gedeplatformed van de bezoekerslijst. Hij heeft de hele conferentie overigens niets gezegd. Bij de koffie sprak ik hem aan. Thilo Sarrazin, schrijver van intussen vele bestsellers en bekend geworden met Deutschland schafft sich ab (2012) is een zeer bescheiden misschien wel verlegen man. Maar Sarrazin verkoopt meer boeken dan al die 60 hoogleraren bij elkaar wat weer als hoopgevend mag gelden.
In Nederland hebben we nu een opvolger voor Duitsland dat zichzelf afschaft: Frits Bosch’s Schaft ook Nederland zichzelf af? Ons land in de waagschaal. Bosch geeft feiten en cijfers over demografische ontwikkelingen, vruchtbaarheidscijfers, bevolkingsaantallen, islamisering, Leitkultur, immigratie, maar ook over onze mindset, identiteit, kernwaarden, zingeving, moreel leiderschap en gemeenschapszin. Bosch presenteert de conclusies van de rapporten van het Sociaal Cultureel Planbureau, de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid en andere onderzoeksbureau’s die de ministers Kaag en Ollongren net even over het hoofd hadden gezien.
Hij argumenteert, redeneert, ontmaskert trefzeker en ik moest zelfs – maar dat kan aan mij liggen – ook nog lachen om de manier waarop hoe hij dat doet. Hij hervertelt bijbelse verhalen in moderne taal die je ineens de relevantie van die verhalen doen inzien. Wist u dat het verhaal van de Barmhartige Samaritaan eigenlijk gaat over opvang in de regio? Ik bedoel maar. Het boek van Bosch is een aanrader.
Hier presenteert hij het in 45 minuten bij Café Weltschmerz.
