Volgens de Franse hoogleraar François Bricaire, oud-directeur van de Salpétrière in Parijs en specialist in infectieziekten, is de coronaepidemie niet veel meer dan een griepepidemie die na een tijdje vanzelf voorbijgaat. Hij noemt het coronavirus een goedaardige virus, want 84 procent van de geïnfecteerden vertoont geen of nauwelijks symptomen, de rest heeft niet al te ernstige ziekteverschijnselen en slechts een minimum aantal gaat eraan dood. Zonder het al te expliciet te zeggen, vindt Bricaire dat de door de regering genomen maatregelen overdreven zijn. Deze epidemie zal vanzelf overgaan. In China was de piek van de epidemie rond 15 februari en vanaf die datum gaat het aantal geïnfecteerden sterk naar beneden. In Europa moeten we nog twee maanden geduld hebben en dan is het voorbij. Dat kan eerder gebeuren bij hogere temperaturen.
Het grote probleem is dat de landen elkaar sterk onder druk hebben gezet om strenge en zeer ingrijpende maatregelen te nemen. President Xi doet zich voor als de grote held die, dank zij rigoureuze verordeningen, de corona-epidemie heeft weten te bedwingen. Het kan echter best zijn dat zonder al die verordeningen de epidemie evengoed een dalende trend gehad zou hebben.
De Chinese president zou zich beter richten op een betere hygiëne op de markten in China. Daar ligt namelijk de oorzaak van de wereldwijde verspreiding van dit virus. In Italië is er bij Pisa een kolonie van 20.000 Chinezen die werken in de textielindustrie om zogenaamde ‘made in Italy‘-producten zo goedkoop mogelijk te fabriceren. Dat Italië zo erg getroffen werd door het coronavirus is makkelijk te verklaren.
In China zijn er 3213 doden ten gevolge van de corona-epidemie. Dat is op anderhalf miljard inwoners. In Italië, met 60 miljoen inwoners zijn er 1809 doden tot nog toe. In feite zijn dat verwaarloosbare getallen. In Frankrijk sterven jaarlijks 10.000 mensen ten gevolge van de gewone griep. Wereldwijd schommelt dit aantal tussen de 500.000 en 650.000 doden.
Bovendien gaat het bij de sterfgevallen ten gevolge van de corona-infectie meestal om hoogbejaarde mensen die al ziekelijk waren. Voor de meeste geïnfecteerden blijft het bij een licht griepje. Als de regeringsleiders werkelijk bekommerd zijn om het aantal doden dan kunnen ze beter per direct al het autoverkeer verbieden.
Misschien is het daarom beter geen maatregelen te treffen. De economische rampspoed zal dan uitblijven. Het onderwijs kent geen onderbreking.
Geen enkele politicus zou zoiets durven beweren. De media zouden hem meedogenloos aanvallen en de volkswoede is niet te voorspellen. Maar misschien is het allemaal hysterie in deze tijd van de sociale media, waar de domheid zegeviert. Geen enkele politicus kan afwijken van wat politiek correct lijkt te zijn.
Ik ben geen viroloog. Het is met deze bijdrage slechts mijn bedoeling de bezinning over het beleid los te weken van sociale druk. Ik verbaas mij erover dat er geen enkel tegengeluid is behalve dan van die ene expert in Frankrijk. Het is duidelijk dat op internationaal niveau de landen elkaar zeer sterk onder druk zetten. Ook de wetenschappers voelen zich verplicht hierin mee te gaan. Hun carrière zou op het spel staan indien ze durven in te gaan tegen de gangbare opinie. De geschiedenis van de wetenschap laat hieromtrent geen twijfel over. Bricaire is gepensioneerd. Hij heeft niets te verliezen.
Over acht weken kunnen alle regeringsleiders trots zijn over het gevoerde beleid, want het einde van de epidemie is in zicht. Ook de wetenschappers zullen lof krijgen toegezwaaid omwille van de deskundige adviezen die ze hebben gegeven. Het coronavirusje zal in zijn vuistje lachen, maar dan is het al lang vertrokken.
Voor de goede orde: ik sta volledig achter de door de regering genomen maatregelen. Er is ook geen bewijs dat die maatregelen overbodig of te rigoureus zijn. Het gaat er slechts om dat bij de beleidsvorming de wetenschap en de feiten de doorslag moeten geven.
Wellicht zullen de wetenschappers in eigen kring meer genuanceerde discussies voeren. Kierkegaard maakte in 1847 al een onderscheid tussen vrijheid van denken en vrijheid van meningsuiting. De tweede is vaker slachtoffer van sociale druk. Kierkegaard zegt dat we ons op elk moment moeten bevrijden van nieuwe afhankelijkheid en dat proces mogen we nooit loslaten want ‘elk moment zijn we afhankelijk’.
Er is een kleine kans dat dit gehele coronagebeuren leidt tot een herbezinning over onze levensstijl en over onze economische activiteiten. Misschien zullen de mensen meer aandacht krijgen voor hun eigen omgeving en zal elk land in de mate van het mogelijke meer zelfvoorzienend worden. Maar is onze verwende generatie daar toe in staat? Een bekend gezegde is: de les die we uit de geschiedenis kunnen trekken is dat we geen les uit de geschiedenis trekken.
