De betekenis en het doel van de coronapandemie

De coronapandemie verschilt in drie kenmerken van grote pandemieën uit het verleden zoals de pest en de Spaanse griep: (1) er zijn veel minder doden, (2) het gaat vooral om de angst voor een pijnlijke doodsstrijd en de dood zelf en (3) het gaat samen met een economische ineenstorting.

Het is ongelooflijk dat een uiterst klein, met het blote oog onzichtbaar deeltje over de gehele wereld in zo’n korte tijd een ramp van deze omvang kan veroorzaken. Onze beschaving, zoals we die tot nu kennen, is tot stilstand gebracht. De mensen zitten in quarantaine en de sociale interactie is zeer beperkt, de meeste economische activiteiten liggen stil.

Is deze pandemie nu te wijten aan het toeval? Is dit virus vanzelf tot stand gekomen? Er zijn hier twee antwoorden mogelijk:

1. de pandemie is het gevolg van een ongelukkige loop van omstandigheden. Het virus is ontstaan door bepaalde eetgewoonten op een Chinese markt en dank zij de globalisering is het zo snel over de gehele wereld verspreid.
2. de hand van God zit hier achter. De pandemie past in het plan van God.

Bij de eerste optie moeten we met behulp van de wetenschap zoeken naar een remedie en we moeten de nodige maatregelen nemen om de spreiding  en verdere besmetting tegen te gaan. Geïnfecteerden krijgen de nodige hulp.

Bij de tweede optie geldt natuurlijk ook dat we alles doen om de pandemie in te dammen en zieken zo goed mogelijk te helpen, maar tegelijkertijd ontdekken we de betekenis en het doel van de coronapandemie.  Op dit laatste ga ik hier verder in. Voor wie het geloof in God radicaal afwijst, heeft verder lezen geen zin. Deze tekst kan evenwel in seculiere termen worden vertaald: God wordt dan vervangen door wat zingeving geeft aan het persoonlijk bestaan. Waarop die zingeving gebaseerd is, kan ieder voor zichzelf bepalen. Zelf vind ik dit fundament bij de filosofie van Levinas: ‘De zin van mijn leven vind ik in de ontmoeting met de Ander die een appel op mij doet om mij verantwoordelijk tegenover hem te gedragen’ (volgens Levinas spreekt God via de Ander mij toe).

Nu ga ik in op de tweede optie waarbij de pandemie wordt gezien als een ingreep van God.

God moet ingrijpen in de wereld om drie redenen:

1. de laatste 20-30 jaar is de immoraliteit en de corruptie in de wereld enorm toegenomen. De mens gaat in tegen zijn eigen natuur zoals bij de radicale genderideologie en gezien het aantal abortussen. Er is geen aandacht meer voor de voortplanting, velen hebben geen kinderen meer zodat er ook geen overdracht is van normen en waarden.
2. er vindt een destructie plaats van onze beschaving door alle hatelijkheden en  vijandigheid. Dit wordt in de hand gewerkt door de sociale media. Politieke partijen haten  en verachten elkaar intens. Het politieke toneel is een slecht voorbeeld voor de gehele mensheid. De jeugd van tegenwoordig heeft het niet getroffen met de volwassenen van tegenwoordig.
3. de mensen zijn ondergedompeld in materialisme. Er is nog nauwelijks aandacht voor spiritualiteit. We zijn geobsedeerd door geld, luxegoederen en reizen.

Deze drie fenomenen zijn obstakels op de weg naar verlossing van de mensheid, dit is naar een universele broederschap. De Satan heeft vrij spel. Het coronavirus helpt ons echter om deze obstakels weg te werken. Dit zien we in de volgende maatregelen die genomen worden:

• de quarantaine: hierdoor is er geen interactie met anderen. De mensen blijven in hun eigen woning. Ze zijn angstig en hebben daardoor geen tijd om haat te zaaien.
• de richtlijnen om verdere verspreiding tegen te gaan: mensen houden zich aan deze regels om hun medemensen niet te besmetten. Hierdoor ontstaat een vorm van broederschap en een klimaat van eenheid en samenhorigheid.
• de enorme inspanningen van zorgpersoneel die hun eigen leven op het spel zetten voor anderen. Dit is de hoogste vorm van moreel gedrag.
• de economische terugval. Veel economische activiteiten liggen stil. Veel mensen zijn weliswaar erg bezorgd voor de toekomst, maar er is een weldadige rust ontstaan. Zelfs de natuur herstelt zich. De obsessie voor geld en andere vormen van materialisme zijn uit de wereld. Er wordt niet meer gereisd. De mens wordt zich ervan bewust dat al dit wereldse erg vergankelijk en tijdelijk is.

De coronapandemie is een bijbelse plaag waarbij God toont wat werkelijk waardevol is in ons leven. Het is een wake up call, een waarschuwing om te stoppen met wat we mee bezig zijn. Het is een oproep om een spirituele dimensie aan ons leven te geven zonder hatelijkheden, met een goede moraal en niet meer geobsedeerd door materialisme. De corona-infectie is een ademhalingsstoornis, waardoor we niet meer kunnen spreken en dus ook geen haat zaaien. Tijdens deze pandemie laten we noodgedwongen stervenden in doodsangst eenzaam sterven. De geliefden staan machteloos en blijven ver weg. Dit benadrukt dat de dood een individuele zaak is. Niemand kan in mijn plaats sterven. Het is mijn leven dat wordt beëindigd en wat heb ik ervan gemaakt?

Als we gehoor geven aan deze wake up call maken we van de wereld een plek waar het goed toeven is voor iedereen. Een wereld zonder ‘Derde Wereld’ waar armoede en corruptie troef zijn. Een wereld zonder werklozen, daklozen en mensen die onder de armoedegrens leven. Een wereld waar God wil komen wonen. Dan wordt de 21ste eeuw de beste eeuw ooit.

N.B.

Om even terug te komen op bovengenoemde seculiere vertaling van deze tekst: ‘De ingreep van God’ wordt dan vervangen door ‘het appel van de naaste om mij verantwoordelijk te gedragen’. De naasten dat zijn de mensen die nabij zijn, ver weg in ontwikkelingslanden en ook de toekomstige generaties die zullen moeten leven op de planeet die we voor hen achterlaten. Zoals we nu leven, geven we weinig of geen gehoor aan hun appel. Daarom moet worden ingegrepen en kunnen we, – dus ook de atheïsten -, de coronapandemie zien als een wake up-call.

Dit artikel werd eerder gepubliceerd op de website van de auteur.