De coronapandemie biedt unieke kansen om immens rijk en oppermachtig te worden. Momenteel bezit één procent van de wereldbevolking 50 procent van het vermogen in de wereld. Volgens een studie in opdracht van het Britse parlement zal in 2030 die één procent 66 procent van het vermogen bezitten en bij 0,01 procent zal de verhoging exponentieel zijn. De coronapandemie draagt bij aan deze ontwikkeling, zoals bijvoorbeeld het geval is bij Jeff Bezos van Amazon.
Een groot deel van de rest van de bevolking zal de nieuwe klasse van het precariaat vormen. Dat zijn lieden die nooit een eigen woning kunnen kopen, slechts tijdelijk werk kunnen krijgen voor een laag loon of als ze een hypotheek of andere schulden hebben zich moeten gedragen als gewillige slaven. Het zijn vooral millennials die dit lot ondergaan.
Alexis de Tocqueville waarschuwde al voor de toenemende kloof tussen arm en rijk. Hij noemde het een vulkaan waarop de rijke heersende klasse ligt te slapen. In de loop van de geschiedenis heeft dit altijd geleid tot opstanden, die de machthebbers probeerden te beteugelen door steeds meer beperkingen en controle op te leggen. We zitten wat dit laatste betreft er al midden in.
Om te ontsnappen aan de ellende en de slavernij kan men best ambtenaar worden, wetenschapper, leerkracht, arts en verpleegkundige, IT-specialist, jurist. Dit zijn vaak beroepen waar men thuis achter de pc kan werken, behalve in de zorgsector uiteraard. Bij intellectuele beroepen kan minstens 50 procent thuis werken; bij arbeiders is dit slechts 3 procent.
De grote verliezers bij de pandemie zijn mensen die werken in de horeca, in de sector van persoonlijke dienstverlening zoals kappers en schoonheidsspecialisten, verkopers in winkels en zzp’ers. Dit zijn ook beroepen waar het risico op infectie groot is. De winnaars zijn de grote restaurantketens en supermarkten, multinationals zoals in de farmacie en de online-verkoop, online opleidingen en bedrijven voor cloud computing. In volle crisis kan Amazon honderdduizenden nieuwe werknemers aanstellen. Dit is een voorbeeld hoe de een zijn dood (de kleine middenstanders) voor een ander zijn brood is.
De maatregelen die de regeringen tijdens de pandemie nemen versterken de positie van internetbedrijven en van experts. De vraag is in hoeverre deze maatregelen na de pandemie gehandhaafd zullen blijven. De kans dat de controle van de overheid en de macht van internetbedrijven in stand wordt gehouden is alles behalve denkbeeldig.
Het zou best kunnen zijn dat in het meest kapitalistische land ter wereld, de Verenigde Staten, bovengenoemde problemen het best aangepakt of vermeden zullen worden. Precies bij een president die zelf miljardair is. President Trump heeft volgens Kimberley Strassel, columniste bij de Wall Street Journal, in haar boek Resistance: How Trump haters are breaking America, de macht van de centrale overheid met een derde verminderd ten voordele van de staten. In de staten kunnen bestuurders beter rekening houden met lokale omstandigheden. Vanaf het begin van de pandemie werd een uitzonderlijke filosofie gehanteerd, namelijk dat de overheid en de private sector met elkaar moesten samenwerken, waarbij de overheid de laatste sector niet voor de voeten loopt. Strassel noemt dit een briljant idee want het bedrijfsleven is gewend om zo effectief mogelijk te werken. Bovendien kunnen op die manier de beste krachten in de Verenigde Staten hun steentje bijdragen. Veel bedrijven tonen daarom hun solidariteit en betalen hun werknemers door. Bernie Sanders werd in dit constructieve klimaat irrelevant.
De prominente rol die het Amerikaanse bedrijfsleven speelt in de bestrijding van de gevolgen van de pandemie staat in schril contrast met het Europese beleid en is door het Chinese autoritair regime helemaal niet te benaderen. In Europa is het de overheid die haar stempel drukt op het beleid. Vandaar dat het beleid gekenmerkt wordt door de klassieke tekortkomingen: Oostblok-kwaliteit, compromissen die leiden tot maatregelen die voor velen onbegrijpelijk zijn, niemand die aansprakelijk gesteld kan worden, onduidelijkheid over wie voor wat verantwoordelijk is en gesjacher achter de schermen door lobbygroepen. We zitten in Europa nog voor maanden met deze treurnis.
Het is paradoxaal dat een president die zelf miljardair is een beleid voert dat een zegen zal zijn voor de Amerikaanse arbeiders. Dat komt onder andere omdat Trump als vastgoedontwikkelaar destijds dagelijks contact had met bouwvakkers. Hij spreekt hun taal en kent hun leefwereld. Trump komt beter op voor de gewone man dan de Europese salonsocialisten die door het promoten van de massa-immigratie de arbeiders hun wijken en hun solidaire gemeenschap hebben ontnomen. Europese socialisten zijn, zonder het zelf te beseffen, de nuttige idioten van het kapitalisme. De slogan ‘Verboden te verbieden’ van mei ’68 gaf het kapitalisme de vrijheid om rücksichtslos haar slag te slaan. Het door de linkse ideologie geïndoctrineerde journaille van de mainstream media wentelt zich in haat en grijpt elke gelegenheid aan om Trump de grond in te boren.
De haat van links bewijst het gelijk van Trump die een grote kans maakt de beste president ooit te worden. Een president die de gewone man zijn stem heeft teruggegeven en daarmee de democratie heeft gered. Dat hij voor een Europeaan misschien af en toe wat vreemd overkomt doet er niet toe. Trump is gewoon een typische Amerikaan van de eerlijke en goede slag. Het siert hem dat tegen zijn instinct als zakenman om voor de economie te kiezen hij toch akkoord ging met een lockdown. Dat laatste leidt weliswaar tot grote werkloosheid, maar op de iets langere termijn zullen de Verenigde Staten beter en eerder dan welk land ter wereld uit de recessie komen.
