Tijdens Pasen is er in Amsterdam een homostel lastiggevallen. Er zijn videobeelden van de confrontatie beschikbaar en Fabio Viana doet zijn verhaal op Ongehoord Nederland. In de verklaring die hij daar geeft wordt niets gezegd over een zekere religie met wortels in het Midden-Oosten, waar gelet op de dader een verband niet ver te zoeken zou zijn. Viana herleidt het voorval tot homofobie in de meest algemene zin, en voorts tot Brazilië en tot slot Bolsonaro.
Vervolgens werd de dader, een 15-jarige jongen, door Youness Ouaali uitgenodigd om voor de camera zijn verhaal te doen. De havist zegt daar het volgende: “We zouden naar de winkel gaan en die was uiteindelijk dicht, en toen waren daar twee homo’s. Alleen de jongens keken een beetje lang, en toen zeiden ze iets met moslims ofzo. Ze zijn geobsedeerd door ons.” Hij beweert dat de Braziliaan hem als eerst een duw gaf. “Ja, het klopt wel dat ik hem heb uitgescholden en dat ik nu bekend sta als homofoob. Maar je zegt ook wel eens tegen iemand ‘kut-Turk’ en dat betekent niet dat je alle Turken haat.”
Ouaali benadrukt dat de dader nog nooit eerder in verband is gebracht met geweld tegen homo’s – maar ja, wat zegt dat, het zou hier gaan om een jongen van vijftien. “Toen ik politie zag ben ik wel weggegaan.” “Gelijk heb je”, zo vult Ouaali aan.
Welke conclusies kunnen we nu trekken op basis van deze informatie? Toch wel wat. Laten we een blik werpen op ‘de wetten van Bart Croughs’, die het progressieve denken samenvatten.
Deze wet omschrijft in feite het cultuurmarxisme: de zieligste is het heiligste. Het Westen staat voor imperialisme en Herrschaft en de niet-Westerse volkeren staan voor de onbevlekte ontvangenis.
Hier gaat het om de doorgedreven sympathie met de underdog, ‘the meek and downtrodden shall inherit the earth’ – de laatsten zullen de eersten zijn. Het cultuurmarxistische actieprogramma mobiliseert ‘zielige’ minderheden als stoottroepen om de maakbare samenleving te verwezenlijken.
Hier zien we wat neerkomt op de ‘bedreigde diersoort wet’. Linkse activisten wegen zeer nauwkeurig af welke minderheid zieliger is, en waar bij een conflict dus hun sympathie moet liggen. Als een bedreigde diersoort alléén kan overleven door een ander bedreigd dier op te eten, dan krijgt het meest bedreigde dier voorrang. Homo’s worden onderdrukt door de burgerlijke cultuur, maar moslims zijn niet-Westers en hebben dus meer zieligheidspunten.
Een gemiddeld lid van de Socialistische Partij redeneert dus als volgt: de homoscene en de islam kunnen prima samen, en waar dit niet kan ligt het aan kapitalistische discriminatie op de arbeidsmarkt waar ongelijkheid voor frustratie zorgt die op andere zwakkeren wordt afgewenteld.
Hoe reageerde Nederland op dit voorval? Laten we de stappen reconstrueren. Een homostel wordt lastiggevallen door een kansenparel in Amsterdam. Het slachtoffer drukt het publiek op het hart om niet te snel te oordelen – het heeft niets met nationaliteit te maken, behalve dan met de homofobie in Brazilië waar Bolsonaro aan de macht is. De burgemeester van Amsterdam plaatst de regenboogvlag op Instagram (dat is nog eens aanpakken); de Tweede Kamer spreekt over ‘jongeren’; Youness Ouaali en co praten zichzelf goed in een deugvlog; de homogemeenschap geeft elkaar een grote groepsknuffel omdat het gelukkig niet op racisme is uitgedraaid. Het ergst mogelijke scenario is afgewend! Kortom: glas, plas, was.
Nu kijken we meteen maar even verder naar de toekomst. Hoogstwaarschijnlijk kan de betreffende dader, vooral omdat hij in de video nogal tekeergaat, de komende acht jaar alle sollicitaties op zijn buik schrijven. In die tijd zal hij waarschijnlijk nieuwe problemen opleveren voor de maatschappij die vervolgens ook worden weggesudderd. De homogemeenschap heeft zelf een aandeel in deze cultuur van pappen, nathouden en doormodderen want ho, we moeten geen racisme of – ergst mogelijke misdaad – homonationalisme hebben. Deze beschuldigende term dook eerder op in publicaties van PvdA– en D66’ers.
Dit woord, homonationalisme, heeft een specifieke voorgeschiedenis. In 2017 kreeg een homostel in Arnhem midden in de nacht en schijnbaar zonder aanleiding klappen met, jawel, een betonschaar. Eén van de vragen die al die tijd boven de markt bleef zweven, is wat iemand in het holst van de nacht op straat doet met een betonschaar? In een normaal functionerende democratische rechtsstaat zouden politie en rechter hier achteraan gaan. En zo niet, dan zouden de media het verder uitzoeken. In Nederland – het land van laffe wegkijkers – gebeurt dat allemaal niet, want ze zijn bang voor de onwelgevallige bevindingen die dat zou opleveren. Bevindingen die haaks staan op de wetten van Croughs en botsen met het cultuurmarxisme.
Naar aanleiding van dat voorval in Arnhem richtte Lennard van Mil de ‘Gayservatives’ op, later hernoemd tot ‘roze leeuw’. Het doel was om de weerbaarheid van homo’s te vergroten. Gemeenten lieten zebrapaden in de regenboogkleur schilderen om de homo-acceptatie te vergroten, maar daar hadden de Gayservatives niks mee. Zij werden daarom beschuldigd van homonationalisme.
Wat er daarna gebeurde was dat de Gayservatives – inclusief een vlag met daarop hun naam en een roze-gekleurde betonschaar – meeliepen in een LGBTQ-demonstratie. De rest van de homogemeenschap probeerde te voorkomen dat de Gayservatives zouden meedoen en woedende deelnemers hebben daadwerkelijk geprobeerd om hen fysiek te verwijderen. Op de beelden kon je duidelijk zien dat de rest van de stoet zich van hen verwijderde.
Uit alle commotie bleek dat de LGBTQ-gemeenschap méér tegen de Gayservatives was dan tegen de initiële daders met de betonschaar waarmee alles ten slotte was begonnen. Dit is vanwege de wetten van Croughs en de cultuurmarxistische denkwereld. Laatst werd de VVD’er Frits Huffnagel uit een gay parade bestuur gezet omdat hij, overigens zeer mild verwoorde, kritiek gaf op immigratie.
De gedachte dat de homolobby óóit zal loskomen uit het cultuurmarxisme om de islam te bekritiseren, is een gedachte die nooit werkelijkheid zal worden. Dit is helaas verloren gebied. En de daders komen ermee weg en weten dit. Wat heeft het betonschaar-incident nu voor verbetering gebracht? Niets, alleen even voorspelbare als goedkope morele verontwaardiging. En nu in Amsterdam zal het niet anders zijn. Maar gelukkig is homonationalisme vermeden.
Sid’s mailchimp is recentelijk gecrashed, iedereen die zich eerder dit jaar heeft ingeschreven, a.u.b. opnieuw inschrijven op sidlukkassen.com – hartelijk dank en veel leesplezier!
