Een grote foto van Harry Mens met de tekst: ‘Thierry Baudet is een gevaarlijke man’. Een goede reden om Nieuwe Revu weer eens aan te schaffen. Tenminste, dat dacht ik. Een diepgaande analyse van wat Mens precies van Baudet vindt kwam ik niet tegen. Het meest opvallend was: dezelfde foto van Mens werd drie keer gebruikt. Bezuinigingen? Wat er verder in het blad stond kan ik me niet meer herinneren, behalve een herplaatsing van een artikel van decennia geleden, toen Nieuwe Revu nog enige relevantie had. Lekker goedkoop want die hadden ze vast nog liggen.
Waar is de tijd gebleven dat er grote, spraakmakende interviews in Nieuwe Revu stonden? Hoeveel ophef was er toen de leider van de RPF (later opgegaan in de ChristenUnie) Leen van Dijke in het blad een praktiserende homo vergeleek met een dief? Iedereen begrijpt waarom dat interview toen – in 1996 – wel in het blad stond en soortgelijke interviews nu niet. Toen deed Nieuwe Revu ertoe, nu vragen lezers onder de twintig zich af waar deze column in hemelsnaam over gaat. Welk blad precies?
Niet zo gek dus dat het nieuwtje van deze week nou niet bepaald de opening van het journaal was: Nieuwe Revu houdt hoogstwaarschijnlijk eind deze maand op te bestaan als zelfstandige titel. Uitgever Pijper Media wil Nieuwe Revu voortaan uitbrengen als bijlage van Panorama. Ook al zo’n titel waarvan je vergeten was dat die bestond. De Panorama-redactie gaat de bijlage dan voortaan maken – lekker goedkoop – en dan kan die combinatie in één pakketje worden verkocht.
Dit plan kun je alleen zien als uitstel van executie. De bedoeling lijkt de lezers van Nieuwe Revu aan Panorama te laten wennen, zodat over een paar maanden de bijlage kan worden geschrapt en Panorama een hogere oplage heeft. Een sterfhuisconstructie dus. De hoofdredacteur van Nieuwe Revu is alvast gevraagd op te hoepelen, maar hij piekert er niet over. Niet zo gek, want hoofdredacteur word je niet snel meer, als je überhaupt nog ergens een baan in de journalistiek vindt. Dat was voor corona al een ramp, laat staan nu.
Zo konden we deze week teksten lezen die doen terugdenken aan de jaren tachtig, niet toevallig de glorietijd van het blad. De redactieraad moet toestemming geven voor dit plan en heeft daar geen zin in. Realisme in de journalistiek is wel een dingetje. ‘Nou lieve redactieraad, we kunnen dat blaadje ook failliet laten gaan’, zal men bij Pijper Media denken. Misschien duurt de onderhandeling een maandje langer, maar dan komt de nieuwe Panorama-bijlage er gewoon alsnog. En als die zijn dienst heeft bewezen gaat die de prullenbak in.
Op Twitter hoorden we allerlei journalisten klagen over de teloorgang van Nieuwe Revu, want niemand wil de harde waarheid onder ogen zien. Kijk gewoon naar het interview met Van Dijke van jaren terug. Destijds hadden politici nauwelijks mogelijkheden een groot publiek te bereiken en was Nieuwe Revu een mooi podium. Die tijd is met de huidige oplage van 20.000 exemplaren voorbij. Voor goede interviews gaan politici en BN’ers naar andere titels. Toch aardig van Harry Mens dat hij Nieuwe Revu nog te woord wilde staan.
Natuurlijk zou onderzoeksjournalistiek prachtig bij Nieuwe Revu passen, maar die komt er sowieso niet. Journalisten werken tegen dumptarieven waar je nauwelijks van kunt leven en dus moet je wel een heel sterk medium zijn of een hele efficiënte freelancer om überhaupt onderzoeksjournalistiek te kunnen maken. Zelfs als een freelancer zich eens onbetaald uitslooft, kun je diepgravende verhalen in de regel gewoon vergeten. Nieuwe Revu plaatst niet voor niets wekelijks een artikel uit vervlogen tijden.
Zo komt Nieuwe Revu in het lijstje van media die allemaal hetzelfde doen: columnpje hier, rubriekje daar. Ik ontdekte bij het lezen dat Bart Nijman er een column heeft. Ik lees hem graag, maar hij staat ook al op GeenStijl. En zo is toch weer de vraag wat er resteert van het blad wat ooit groot was. Niemand weet dat eigenlijk nog, en dus geldt: als je geen enkel idee hebt wat het bestaansrecht van een medium is, kun je er ook gewoon mee stoppen. Corona is een prachtige mogelijkheid om die grote schoonmaak te houden.
Deze week liepen journalisten te janken dat Nieuwe Revu gaat verdwijnen, maar ze zouden Pijper Media ook kunnen prijzen voor deze realiteitszin. Minder tijdschriften, omroepen en websites betekent minder kolommen die gevuld moeten worden met goedkope, uiterst vervangbare content. Als het publiek zich concentreert bij een wat kleiner aantal titels, biedt dat ten minste nog een kansje op meer budget voor echte journalistiek. Elke verdwenen titel is wat dat betreft een kans. Wie volgt?
