Ken je dat verhaal van een overheid waar ze online data willen verzamelen om zo coronalen en de verspreiding van het virus beter te kunnen monitoren terwijl de website waarmee dat moet gebeuren zo lek is als een mandje?
Ja?
Dan weet je vast ook wel hoe dat verhaal verder gaat: de website blijkt niet gewoon slecht beveiligd, maar zó slecht beveiligd dat je geen hacker hoeft te zijn om uiterst gevoelige data als namen, emailadressen en postcodes te achterhalen. Je kunt gewoon een volgnummer achter de URL aanpassen en je krijgt de privacygevoelige data op een gouden presenteerblaadje aangeleverd. Data van duizenden, tienduizenden personen die allemaal zo dom waren te vertrouwen op de ICT-kennis van een overheid. Tienduizenden personen die dachten, wéér dachten, dat online veiligheid toch wel het minste is wat een overheid goed regelt anno 2020.
Moeten we nog verklappen over welke overheid van welk ‘goed georganiseerd’ land dit gaat of zeg je van ‘naaaah, ik heb wel zo’n beetje een vermoeden want dit kan eigenlijk maar om één overheid van één land gaan qua ICT-fuck up op ICT-fuck up stapelen en daar (STEEDS. MAAR. WEER.) mee wegkomen zonder dat er ook maar een kop rolt of dat het ook maar iemand kan schelen of dat het de verantwoordelijke partijen ook maar een zetel in de peilingen kost’.
Ja? Je hebt wel zo’n beetje het vermoeden?
Dat dachten we al. Sommige verhaaltjes kent iedereen inmiddels wel uit z’n hoofd. En toch komt er elke keer weer zo’n bekend verhaaltje bij.
Kijk jij ook al zo uit naar het verhaaltje over die beslist privacy-veilige, beslist anonieme corona-app? Wij wel!
