Mevrouw Kaag,
Bent u bekend met het begrip ‘clusterfuck’?
Dat is dat je de ene blunder op de andere blunder stapelt.
Uw CDA-collega Hugo de Jonge doet dat met eh… alles. Testen, bron- en contactonderzoek, corona-app, lijsttrekkersverkiezing, binnenkort het vaccinatieprogramma…
Uw GroenLinks-collega Jesse Klaver doet het met vrouwen. Die aangerande stagiaire die hij voor de bus gooide, die Isabelle Diks die hij liet graaien uit de pot met gemeenschapsgeld, dat Moslimbroederschapmeisje (a.k.a. het Hakenkruishittepetitje) dat hij op de kandidatenlijst zette…
Nou, u kunt er ook wat van, zeg.
We zijn nog niet uitgelachen over de zogenaamde grassroots-campagne #kieskaag (met die sneakers) die gewoon door D66 zelf is geregeld, of u gooit er de volgende blooper uit.
Op Instagram schreef één van uw tekstschrijvers (was het deze keer een ambtenaar of een knotje van D66?) een tekst die alle meisjes uit gezinnen waar het geld niet tegen de plinten klotst zal aanspreken.
“Het was 1985, ik was 23 en studeerde in Caïro. Ik stond op het punt om af te studeren en moest beslissen wat ik daarna ging doen. Ik kon naar de Universiteit van Oxford, Cambridge en de Universiteit van Exeter.Ik vond het moeilijk te kiezen. Mijn ouders steunden me altijd, maar ik zocht naar een antwoord van mensen die konden meedenken vanuit hun eigen ervaring. Ik vroeg daarom raad bij een dame tegen wie ik opzag. Haar advies was goed, maar onbedoeld ook ontmoedigend of liever gezegd: het nam mijn twijfel niet weg.Ik had eigenlijk iemand nodig die zei ‘Doe het gewoon’. De sprong naar het Verenigd Koninkrijk was ten slotte een grote in de jaren ’80.Ik ging twijfelen maar dacht ook: als ik Oxford laat lopen, ben ik dom bezig. Dus ik ging.Vrouwen, laten we bij elkaar niet op de rem trappen. Kijk naar wat je wél kan. En vooral: durf die sprong in het diepe te wagen!”
Even afgezien van dertien keer ‘ik’: u heeft géén idee hè?
U snapt niet dat 97 van de 100 meiden niet de geprivilegieerde dochter zijn van een vader die musicus was en een moeder die Duits had gestudeerd. Dat die misschien wel de kwaliteiten hebben om aan de universiteiten van Oxford, Cambridge of Exeter te studeren, maar dat ze de paar duizend euro die dat alles bij elkaar netto kost niet kunnen betalen. Om de doodeenvoudige reden dat hun ouders dan hun hele salaris (of meer!) alleen al kwijt zijn aan de studie van die ene dochter.
Beter dan met deze Instagram-post had u niet kunnen bewijzen dat de kloof tussen de zelfbenoemde eerste vrouwelijke premier van Nederland en het overgrote deel van de Nederlandse bevolking volstrekt onoverbrugbaar is.
Het is treurig dat u zo bent.
Het is nog treuriger dat die mannetjesmakers van het ministerie en uw partij u niet behoeden voor dit soort blunders.
Aan de andere kant: misschien probeerden ze dat wel, maar bent u gewoon te eigenwijs om te luisteren en deed u uw eigen zin.
Net als toen u in 1993 ondanks uw vertrouwensfunctie bij het ministerie van Buitenlandse Zaken stiekem trouwde met Anis al-Qaq, de schaduwminister voor Gezondheidszorg in het kabinet van PLO-leider Yasser Arafat.
Dat leidde, toen het uitlekte, tot uw gedwongen vertrek bij de diplomatieke dienst.
Hopelijk doen de kiezers op 17 maart hetzelfde met u als destijds uw bazen op het ministerie.
Want je moet er toch niet aan denken dat iemand met uw stuitend grote afstand tot de normale Nederlander ook na de verkiezingen nog een rol speelt in de Nederlandse politiek?
Groet,
JanD
PS. Cadeautje. Recht uit het hart!
Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ wordt mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en/of incidentele giften (voor mevrouw Dijkgraaf). Waarvoor dank! (Kopen via mijn partnerlink bij Bol.com wordt ook gewaardeerd)
