“Pownews werd gemaakt door een relatief kleine redactie, die volgens oud-verslaggever Tom Staal (44) hard moest werken. Eerst politici interviewen in Den Haag, bijvoorbeeld, dan met de auto naar Almere om ‘een quote te halen’ en onderweg monteren, op de achterbank.
‘We begonnen met een geweldig team’, zegt hij. ‘Helaas werd de werksfeer steeds slechter. Dominique Weesie heeft een neus voor talent, maar een nog groter talent om mensen weg te jagen: iedereen krijgt uiteindelijk ruzie met hem, omdat hij een keiharde dictator is. Zo werd het lastig een goed programma te maken.’
Staal vertrok toen hij ministers vragen moest stellen over de kleding die Mark Rutte droeg tijdens een concert van De Toppers. Aan zulke ‘kleuter-tv’ wilde hij niet meewerken, liet hij zijn werkgever weten.
Weesie: ‘In 2017 had ik een overleg met Shula Rijxman, de bestuursvoorzitter van de NPO. Het ging over iets anders, maar ineens zei ze: ik heb toch nog een vraag, willen jullie echt Hilversum opblazen? Ik dacht: hè, komt ze daar nu nog mee? Ik heb uitgelegd dat het net zoiets is als ‘ga eens deaud’ bij Geenstijl – je moet het niet letterlijk nemen.’
Na dat gesprek, dat eindigde met ‘een dikke knuffel’ is de relatie met de NPO verbeterd, zegt hij. Mede omdat Weesie van koers is veranderd.”
En als u het volledige, best geinige, artikel over voorheen oproerkraaiomroep Powned in de Volkskrant leest dan komt u er ook achter dat Rutger Castricum vier kinderen heeft, dat Dominique Weesie het ‘niet voor het geld doet’ en dat Roek Lips ooit woedend werd over de inmiddels overleden rubriek Een neger omdat het moet.
En ook dat het met Ongehoord Nederland van Arnold Karskens preciés zo zal gaan als het met Powned is gegaan: eerst het bestel binnenfietsen met de belofte écht heel anders te zijn en vooral tegen de NPO te strijden, daarna langzaam maar zeker worden ingekapseld terwijl je bijna twee ton per jaar aan taxpoet verdient met af en toe wat uitzenden, om te eindigen als de zoveelste gezapige dertien in een dozijn gesubsidieerde NPO-mainstream-omroep waar brave burgers (D66) enorm nat van worden, maar degenen die in beloftes geloofden (hahaha, naïeve sukkels) vooral niet.
