“De 10 duizend euro loonsubsidie die ze tijdens de eerste lockdown ontvingen, hadden ze broodnodig gehad om hun vijf personeelsleden door te betalen. Zichzelf hadden ze al maanden niets uitgekeerd. En het kabinet had toch gerept over ‘diepe zakken’ en ‘samen naar de eindstreep’?
Veel ondernemers die nu een rekening op de deurmat krijgen, hebben hun zaak alweer maanden op slot zitten. Ze hebben ingeteerd op hun spaargeld en zien de belastingachterstanden oplopen.
‘Maar gaandeweg zijn er toch veel eisen bijgekomen. Daardoor zijn nu honderden ambtenaren bezig zzp’ers te controleren en checklists af te werken in plaats van te helpen. Er worden miljoenen uitgegeven om te voldoen aan alle regeltjes, geld dat niet naar die ondernemers gaat.'”
Ondernemers die destijds dachten: ‘Die lieve overheid komt ons toch maar mooi geheel belangeloos tegemoet met een uitkering om ons uit de lockdowncrisis te trekken’ krijgen alsnog een kluitje in het riet met daarin een dooie mus met in de snavel en sigaar uit eigen doos.
Domme, domme, domme, domme, domme, aandoenlijke, naïeve ondernemers toch! Wie vertrouwt er dan ook op dat de overheid er voor de burgers is! Wie gaat er, na al die talloze VVD-burgerhaatschandalen onder de Rutte-doctrine, nog vanuit dat er zoiets als de menselijke maat bestaat in het technocratiebastion Nederland B.V.? Wat waren die ondernemers denkende?
‘Met z’n allen naar de eindstreep’.
Aan een touw.
Aan een boom.
In ondernemend Nederland.
