Volkskrant– en TPO-columnist (tevens held en eindbaas) Erdal Balci heeft een autobiografisch boek geschreven (De Gevangenisjaren) dat verdacht veel lijkt op de deels autobiografische roman van Lale Gül.
Dat is ook niet zo heel gek, want net als Lale Gül is Erdal Balci van Turkse afkomst en net als Lale Gül heeft Erdal Balci zich moeten ontworstelen aan de middeleeuwse, achterlijke, feodale en inferieure Turks-islamitische cultuur. Met als resultaat wéér een boek barstensvol snoeiharde waarheden over het totale failliet van de Nederlandse multiculturele samenleving, de niet bestaande integratie en de islam die altijd en overal achterlijkheid zaait.
Dus dachten ze bij de cultuurrelatisvistische linkse woke-Volkskrant: ‘Kom, laten we de meest dichtgetike, deugende, GroenLinkse D66-stemmende typisch blonde Westerse vrouw met een Jezus-schuldcomplex van hier tot Marrakesh en weer terug eens op onze columnist afsturen’.
Het resultaat is een hallucinante draak van een interview waarin Balci felrealistische mokerslag na mokerslag uitdeelt aan de half hysterische moraliste die hem ondervraagt uit wiens mond schaamteloos clichépoep komt rollen als: ‘West-Europa superieur? En Auschwitz dan?’, ‘Er is toch ook veel ten goede veranderd?’, ‘Meent u dit serieus?’, ‘Houdt vrijheid niet in dat je ieder zijn eigen ontwikkeling gunt?’, ‘Sorry, maar de Europese cultuur heeft toch ook negatieve kanten?’, ‘En extreem individualisme, eenzaamheid, echtscheidingen, consumentisme in West-Europa dan?’, ‘En het kolonialisme dan?’ en natuurlijk: ‘Een hele generatie jonge moslims groeide op met het idee dat er iets mis met hen was, waardoor sommige zich juist hebben teruggetrokken in hun eigen groep’. (Lees: het is de schuld van discriminatie door de blanke westerling.)
Yep. Het staat er allemaal écht. Het is wederom alsof Jiskefet het heeft geschreven, maar helaas heeft de realiteit weer de satire ingehaald.
Als je iets kunt leren van dit interview is het niet zozeer de 100% waarheden van Erdal Balci, want die kende je toch al lang, maar vooral hoe verschrikkelijk dichtgetikt en krampachtig zelfhatend Nederlandse journalisten en intellectuelen (de interviewster in kwestie doceert nota bene aan de universiteit!) nog altijd zijn. Spiegel ze de mensonterende, vernietigende, dictatoriale dood en verderf van islamitische culturen voor en ze komen met Auschwitz op de proppen. En dat is exact waar het probleem zit: de dodelijke ziekte van het cultuurrelativisme, het verlangen naar de zelfhaat, dat post-holocaust trauma wat dwingt tot obsessief deugen, de zelfopgelegde ‘tolerantie’ die de zo broodnodige integratie en assimilatie van islamitische immigranten in Nederland nog altijd schier onmogelijk maakt.
Het is dankzij deze verkrampte angst, dit heulen met de vijand, de onheilige alliantie die linkse intellectuelen hebben gesloten met de islam, dat jonge vrouwen als Lale Gül anno 2021 in Nederland nog altijd niet zonder hoofddoek in spijkerbroek over straat kunnen zonder te worden uitgescholden en bespuugd door ooms en thuis worden geslagen en vernederd door hun vaders en moeders.
Mensen als Greta Riemersma en hun netwerk van Rutger Bregmans zijn daar medeschuldig aan. De Volkskrant, Vrij Nederland, het Parool, NRC en vooral zes miljoen keer Trouw en AD zijn daar medeschuldig aan. Online woke bastion RTL Nieuws.nl is daar medeschuldig aan. De NPO is daar medeschuldig aan. De PvdA, GroenLinks en D66 zijn daar schuldig aan. Die hele goegemeente van miljoenen en miljoenen islamofiele brave deugende burgers zijn daar medeschuldig aan. Al meer dan 40 jaar. En al meer dan 40 jaar verandert er helemaal niets.
Het is zelfhaat tegen vrijheid. Relativisme tegen vooruitgang. Onderdrukking tegen individualisme. Sluipende islamisering tegen de seculiere maatschappij.
9/11, Bataclan, Van Gogh, ISIS en de door ‘liberale’ intellectuelen mogelijk gemaakte opkomst van Erdogan, DENK en Nida, Fortuyn, Brussel, Molenbeek, Madrid, Londen, Raqqa, Kurt Westergaard, Charlie Hebdo, ad infinitum, niets van dat alles heeft ook maar één Greta Riemersma uit haar dogmatische sluimer kunnen wekken.
Je hoeft geen Houellebecq te heten om te beseffen dat zijn ook niet meer gewekt zullen worden en dat het alleen nog maar een ramp, een afgrond is waarop we langzaam maar afstevenen. Die ramp voltrok zich in Iran. Die ramp voltrok zich in Turkije. Die ramp is zich zichtbaar aan het voltrekken in Frankrijk en Duitsland. Die ramp zal zich ook hier voltrekken. Een aan de Moslimbroederschap gelieerde moslima op een verkiesbare plek op de GroenLinks-lijst is nog maar het begin.
Godzijdank heeft Nederland schrijvers als Erdal Balci, Ebru Umar, Lale Gül, Hafid Bouazza, Annabel Nanninga, Bart Nijman en vele enkele anderen. Alleen hun woorden en hun moed, heldenmoed, is wat hun en uw vrijheid scheidt van de middeleeuwse duisternis waar door Greta Riemersma, en tienduizenden, honderdduizenden, miljoenen anderen in Nederland zo smartelijk op wordt gewacht. De duisternis van het multiculturalisme, het cultuurrelativisme, het kosmopolitisme en de zogenaamde ‘inclusieve tolerantie’.
De duisternis van islam, van regressie, van vrouwenhaat, van onderdrukking, van conformisme, van het einde aan individualisme. De duisternis van het einde aan alles wat West-Europa heeft gemaakt tot het blakende licht van vrijheid en welvaart.
Greta Riemersma en haar correspondentoïde strijdmakkers van de onheilige alliantie tegen vrijheid, zelf uiteraard allemaal geheel hoofddoekvrij maar wel immer strijdend tegen het Westerse ‘patriarchaat’, verlangen hevig naar die duisternis. Die duisternis is hun verlossing. Want ‘Auschwitz’. Want ‘dat nooit meer’. Want schuld en boete. Want zelfbedrog.
Zelfbedrog en schaamte zijn de brandstof van het postmodernisme. Het postmodernisme werd gebaard door een jakhals, als erfopvolger van het Kwade en het Boze. Er op uit om iedereen ‘weer terug te werpen in zijn cel’, zoals Erdal Balci zegt. Als bevestiging van de eeuwige herhaling van de geschiedenis. Ooit zal de geschiedenis oordelen dat het zelfbedrog van het cultuurrelativisme de grootste vergissing van de mensheid was.
En dan nu de bonusquotes:
“Het is bijna sektarisch aan het worden in Nederland, net zoals in het Midden-Oosten.
En een paar jaar geleden stemde 70 procent van de Turkse Nederlanders op Erdogan, hè? Zo veel mensen in ons land die stemmen op een autocraat, een islamist, dat zou Nederland toch wakker moeten schudden?’
Het is alleen maar erger geworden.
Ja, zonder cultuurrelativisme – de opvatting dat alle culturen gelijk zijn en iedereen zijn eigen waarheid heeft – hadden een paar honderdduizend migranten uit ontwikkelingslanden veel minder pijn en ellende gehad.
In de jaren tachtig en negentig zaten we midden in het postmoderne tijdperk, met filosofen als Foucault, die religie en de derde wereld verheerlijkten. Het exotische was leuk en wij waren proefkonijnen die slachtoffer werden van die denkbeelden. Er wordt nu gesproken over verbinden, toen was het niets anders dan verbinden.’ Fel: ‘Maar ik wil absoluut niet verbinden, ik wil bestrijden. Ik wil de achterlijkheid bestrijden, de pijn en het verdriet.’
‘In Europa is in de loop van eeuwen een nieuwe mens ontstaan, het individu.
Gestudeerde mensen waren onverschillig over wat religieuze groepen in Nederland met ons deden. Aan de andere kant was links ook wel gevoelig voor extreme Turkse groeperingen als de Grijze Wolven en Milli Görüs. Die leverden de gemeenteraadsleden voor PvdA en later GroenLinks, nog steeds. Hoe kan dat in hemelsnaam.
De gelaagde identiteit is een smoes om toch vrienden te blijven met je neef die bij de Grijze Wolven zit, of de vriend die Milli Görüs aanhangt of een extreme moslim is. Dan kun je zeggen: kijk, hij is mijn vriend, ik heb een gelaagde identiteit. Nee, je bent een lafaard. Je durft niet te kiezen.
Je kunt beter gescheiden en eenzaam zijn dan een gedwongen huwelijk hebben, geslagen worden en het gevaar lopen dat je dood wordt gemaakt als je van je man weggaat.
Alles wat mooi is aan ontwikkelingslanden ontstaat dankzij de bevolking die zich aanpast aan de moderne wereld. De rest is onderdrukking en ellende en feodaliteit.’
Het probleem met BLM, die woke mensen, is dat in hun ogen de ontwikkelingslanden geen kwaad kunnen doen.”
