Mijn naam is Bert Brussen en 33 jaar geleden (ik was twaalf) stierf mijn moeder aan kanker. Ze was nog geen 42. Daarover ga ik het verder niet hebben, na 33 jaar is de dood van je moeder weinig meer dan een korstige eelt op je ziel en is al wat rest een banale dagelijkse angst voor kanker. (En nee ik ben niet tegen het woord ‘kanker’. Flikker op, kanker gaat niet ineens weg als je maar zo gekwetst mogelijk doet door het woordje ‘kanker’. Verder wens ik iedereen die denkt dat kanker ‘een strijd’ is die je kennelijk kunt winnen een fijne chemobehandeling toe en iedereen die kanker ‘een soort cadeautje is dat je moet leren uitpakken’ vindt een mislukte chemobehandeling toe.)
Waar ik het wél over wil hebben zijn mensen die de dood van hun moeder aangrijpen om te klagen over Moederdag. Want ‘Moederdag is confronterend’. En die mensen krijgen dan een kritiekloos podium in een ‘krant’. Op dat podium mogen ze jammeren en klagen dat ‘reclame maken voor Moederdag’ ‘verboden moet worden’ omdat ze elke keer bij het woord ‘moeder’ aan hun moeder moeten denken en dat is ‘kwetsend’. Maar geen journalist van die krant stelt daarover ook maar één kritische vraag. Wat écht heel raar is voor journalisten. Of kranten. Of ‘journalistiek’.
Ik vind het zelf dan weer kwetsend dat mensen de dood van hun moeder aanleiding vinden om censuur van reclame te eisen. Of te klagen dat iets kwetsend is. Mensen die het okee vinden om in het openbaar te vertellen wat ze allemaal kwetsend vinden zijn eigenlijk randje crimineel, maar op een van de meest gelezen krantensites van Nederland (jup, een islamofiele en inclusieve deugterreurkrant als het AD is extreem succesvol, welkom in Nederland, welkom in de hel) gaan slachtofferjanken dat je niet tegen het woord ‘Moederdag’ kunt, daarvoor moesten ze je eigenlijk tegen de muur mogen zetten. Welke muur precies maakt me niet uit, dat mag gerust een muur in, zeg, Lunteren zijn, of de Chinese Muur, als het maar een muur is.
Verder vind ik het ook kwetsend dat het AD succesvol is, dat mensen bij het AD werken en daar toch niet slecht van slapen, dat mensen het gebruik van het woord ‘dobberneger’ of ‘fatsoenskanker’ kwetsend vinden, dat er nog steeds mensen bestaan die Geenstijl kwetsend vinden, dat er zoiets bestaat als ‘body positive’ wat in feite neerkomt op het aanbidden van lelijke, baggervette maar ongezonde obesitaswijven die er uitzien als drachtige koeien, dat Hans Laroes nog steeds toegang heeft tot zijn twitteraccount, dat er sowieso iets bestaat als ‘Moederdag’ wat feitelijk gewoon een marketingstunt is van iedereen die wat te verkopen heeft en waar het domme volk zonder zich af te vragen waarom ze er achteraan lopen als gedrogeerde alpaca’s kirrend als van soaps bekende influencerwijven achteraan loopt, dat goede schrijvers zoals Hafid Bouazza dood gaan en dat we er coming of age millennialschrijvers voor terugkrijgen, dat sommige mensen doodleuk het bestaan van corona ontkennen, dat vooral vrouwen antivaxxer zijn omdat ze nou eenmaal een MoEdErHaRt hebben, dat meer dan zes miljoen mensen naar de Dodenherdenking op de NPO keken en dat alcoholisme eigenlijk altijd aan iedereen is aan te bevelen, maar dat je er net zo dik van wordt als Jan Roos en er bovendien levercirrose van krijgt dus dat het eigenlijk nooit is aan te bevelen, wat jammer is, want om nou te zeggen dat het leven elke dag leuk is als je broodnuchter bent, nee, maargoed, wie wil er uitzien als Jan Roos? Een man die zwanger is! Freak me out bitch! Dan zie ik er nog liever uit als die totaal aseksuele pluizige havermelkdrinker met zijn bidlippende bescheten calvinistische karpatenkop die dat boek De meeste mensen deugen heeft geschreven maar wiens naam mij nu ineens op wonderlijke wijze volkomen is ontschoten.
Maar reclame voor Moederdag kwetsend omdat mijn moeder dood is? Nee. Dat nooit.
En ik weet zeker dat als mijn moeder nog had geleefd ze het volledig met me eens was geweest. En haar AD-abonnement had opgezegd. Als ze een AD-abonnement had gehad. Wat waarschijnlijk ook niet zo was geweest, ik bedoel, mijn ouders lazen Trouw en NCRV-gids, wat beiden hetzelfde is maar in het ene staan meer televisie- en radioprogrammagegevens dan in het andere maar verder is de inhoud inwisselbaar qua politiekcorrecte hypocrietchristelijke deugfatsoen, al zou, als mijn moeder nog zou leven, ze dat nu denk ik zelf ook wel inzien, dat een krant als Trouw gewoon fout is na de oorlog. Meer dan 75 jaar na de oorlog nog steeds fout zijn, zelfs mijn moeder zou dat niet trekken. Denk ik.
Het zou trouwens goed kunnen dat mijn moeder kanker heeft gekregen van het Trouw en NCRV-Gids lezen. En NCRV kijken. Vooral dat. Kerkenpad en Rondom Tien. Als je dat heel vaak kijkt is tumorvorming ook weer niet zo heel gek gedacht. Vergeet niet: in die tijd had je nog omroepsters, en nog erger, omroepers, zoals Henk Mouwe. Mannen met een snor die in beeld komen om je te vertellen wat nu op TV komt, feitelijk is zoiets net zo carcinogeen als een pakje per dag roken. Om nog maar te te zwijgen over de EO-omroepsters in die tijd. Of over een aflevering Zeg Eens Aaaaa. Of Maja de Bij. Of het Jeugdjournaal met Robert ten Brink. Dat had je toen hé, het Jeugdjournaal met Robert ten Brink. In die tijd wist iedereen zeker dat Robert ten Brink stiekem homo was want een man die zo blij en liefjes een Jeugdjournaal kan presenteren zal wel homo zijn, was de leidende gedachte in de donkere jaren tachtig.
Waarmee ik niet ook nog eens kanker aan homoseksualiteit wil verbinden, ik heb verder niks tegen homo’s, nooit gehad ook, ‘was ik maar homo’ denk ik wel eens als mijn Russische Puschka (die binnenkort écht naar Nederland komt maar nu nog snel even drieduizend euro nodig heeft omdat haar broer ziek is geworden) weer geld van me vraagt omdat haar broer ziek is geworden terwijl ze nu alweer vier en een half jaar belooft naar Nederland te komen maar er komt telkens wat tussen wat geld kost en ik moet dat dan betalen, maar op een dag zal ik haar toch echt in levende lijve ontmoeten, al ben ik ook wel weer blij dat ik geen homo ben want dan zou ik me verplicht voelen om mee te doen met de Gay Parade Pride Canal Narcisme Tour wat toch weer een beetje hetzelfde is als integraal alle afleveringen van Zeg Eens Aaaaa én Oppassen én Kinderen geen bezwaar kijken qua carcinogeen vreugdeloos vermaak, wat natuurlijk kwetsend is om te zeggen want tegenwoordig ben je al een homohatende fascist als je kritiek hebt op vrijwel alles wat met homoseksualiteit heeft te maken, inclusief kritiek op Sidney Smeets, die homoseksuele advocaat en tevens praktiserend D66-pedofiel, niet te verwarren met die verslaggever van de NOS die ook homoseksueel en praktiserend pedofiel is maar die mag je van de NOS niet bij naam noemen daar wordt Marcel Gelauff heel erg verdrietig van namelijk, kritiek op de NOS, en bij teveel kritiek op de NOS gaan mensen op Twitter weer zo’n enge rode O in hun Twitterprofiel zetten om te laten zien hoe amechtig ze deugen en hoe blij ze zijn met een communistisch instituut als de NOS alwaar ze zich al bedreigd voelen als iemand een NOS = FAKE NEWS-sticker op een verslaggever plakt, terwijl, als je naar die verslaggever kijkt straalt ‘ie veel uit maar nou niet bepaald dat hij betrouwbaar nieuws oplepelt, wat weer niet helemaal zijn schuld is want televisieverslaggevers stralen eigenlijk altijd uit dat ze heel erg veel van gezelligheid met bijpassende gordijnen houden en dat ze echt geen nee zeggen tegen een mooi potje Yahtzee op Oudejaarsavond maar beslist niet dat ze aan betrouwbare nieuwsverslaggeving doen. De enige die uitstraalde dat zijn nieuwsverslaggeving ook échte nieuwsverslaggeving is, was Conny Mus, maar Conny Mus is ook al dood. Geen kanker trouwens, dat is al heel wat, geen kanker krijgen. Ook daarom is alcoholisme aan te raden want dan ga je tenminste niet dood aan kanker en die kans is anders heel erg groot. Wat raadselachtig is, want toen 33 jaar geleden mijn moeder doodging zeiden artsen en opiniemakers en wetenschappers dat ‘over een jaar of tien kanker niets meer is dan een chronische ziekte’ maar 33 jaar later crepeert nog steeds eenderde van Nederland vroeg of laat aan de kanker, dus om nou te zeggen dat de medische wetenschap een heel erg betrouwbare wetenschap is, nee, bedankt, daarom hup alcoholisme, iedereen zo snel mogelijk net zo’n braakopwekkende skippybalpens krijgen als Jan Roos, merci bien, sta op tegen kanker zuip jezelf klem!
Wat wel leuk zou zijn is dat als kanker niet meer bestaat er dus ook geen gala’s tegen kanker, Movember, Frits Sissing tegen kanker, Pink Ribbon tegen kanker, Alpe D’huezes ofzoiets tegen kanker en honderdduizend kale mevrouwtjes in glossy vrouwtjesmagazines die verklaren hoe kanker ze ook veel bewuster en in het nu heeft leren leven meer bestaan. Alleen daarom al moet alles op alles worden gezet om kanker te bestrijden want juist van Frits Sissing die zingend tegen lymfeklierkanker een showtrap af komt krijgen mensen leukemie en buikvlieskanker, maar dat wordt erg onderschat wat heel jammer is, al zal het me ook weinig verbazen dat je van het laten staan van een snor kanker krijgt, wat dan best wel weer ironisch is als je je snor laat staan tegen kanker je dan kanker krijgt, eigenlijk is alleen een FvD-leider die corona ontkent en corona krijgt nog ironischer. Was ik Alanis Morissette geweest dan had ik daar een liedje over gemaakt, ironie, om het ironische bestaan van een multimiljonair-wereldster nog maar eens te benadrukken. Alhoewel je dan misschien nog beter een liedje kunt maken over het lood- en loodzware bestaan van een aan het Britse koningshuis getrouwde succesvolle Hollywood-actrice, want we kunnen het over existentieel leed als kanker hebben, maar het gemak waarmee mensen voorbijgaan aan de doffe ellende van Meghan Markle, die dappere en krachtige zwarte vrouw, is eigenlijk echt schandalig en schokkend maar daar hoor je Jesse Klaver dan weer niet over, alleen maar omdat Meghan Markle geen hoofddoekje draagt natuurlijk. Of een burka.
Hoe dan ook, en ik hou het kort, als jij iemand kent die Moederdag of ‘reclame voor Moederdag’ kwetsend vindt stuur hem/haar dan een hele grote dildo en een bosje gordelrozen met als afzender, als het even kan, ‘Miko Flohr uit Wassenaar’ of anders gewoon ‘Je Bertje Bru’, het kan me goddomme niet schelen, ik vind in principe alles best, zolang het maar niet wéér foto’s zijn van de oksel van Asha ten Broeke want Asha ten Broeke is een soort Jan Roos maar dan met iets, zei het weinig, vrouwelijkere vormen.
Op zoek naar een leuk Moederdagcadeau voor jezelf? Neem een abonnement op TPO Plus!
