Beste beroepsgekwetsten,
Oké, ik ben om.
Toen ik vanochtend wakker werd, had ik wéér dertig dagen schorsing van Facebook aan mijn broek.
Omdat ik een bericht plaatste met een linkje naar mijn best gelezen ‘Briefje van Jan’ ooit en dat weer massaal gerapporteerd was door kansloze kneuzen uit het leger der beroepsgekwetsten.
Het bericht was volgens Facebook “in strijd me de internationale richtlijnen met betrekking tot hate-speach” en bladiebladiebla.
Gelukkig werd mijn protest gehonoreerd (“Sorry dat wij het verkeerd beoordeeld hebben”) en werd de schorsing opgeheven, maar ik realiseer me dat ik écht iets aan mijn woordkeus moet veranderen om niet vaker en langduriger te worden afgesloten van mijn 5000 vrienden en nog veel meer volgers van mijn Facebook-pagina’s.
Dus het B-woord gaat in Huize Dijkgraaf in de ban.
Limburg staat voortaan wit.
Als bij de kruiswoordpuzzel in de krant bij de omschrijving ‘rein’ of ‘ongekleurd’ vijf vakjes ingevuld moeten worden, stop ik eerst mijn iPhone en Google Home in aluminiumfolie voor ik het verboden woord invul. Met potlood. In heel kleine lettertjes.
Wie geen condoom gebruikt, doet het vanaf nu in mijn wereld met de witte sabel.
Doorzichtige lak heet bij de verfafdeling van de Karwei op De Lemmer voortaan: witte lak (al krijg ik van mevrouw Dijkgraaf vermoedelijk een verfafbrander voor mijn verjaardag als ik dat dan op de trap smeer, dus misschien fluister ik de Karwei-medewerker wel in zijn oor dat ik eigenlijk ‘jeweetwellak’ bedoel, “van die lak waar je doorheen kunt kijken”).
De lezers van mijn dagelijkse Toetje zagen gisteren weer: ruwe bolster, witte pit die Dijkgraaf.
Een leeg formulier heet vanaf nu: een witto formulier.
De óngeverfde stoel in onze achtertuin is -ik ben daar streng in- per direct van wit hout.
De jaren ’80-hit ‘Het is moeilijk bescheiden te blijven’ komt alsnog op naam van Peter Witter.
In Bergambacht moest ik vroeger voor een halfje volkoren van mijn moeder naar bakker Witten. En naar de supermarkt van Vermaat voor een liter witte vla.
Als ik ga kajakken vanuit Kalenberg, kom ik na Kuinre voortaan langs het Overijsselse dijkdorp Wíttenham, dat bij nader inzien vernoemd is naar de Utrechtse bisschop Frederik van Wittenheim.
En had ik al gezegd dat de overleden oud-voetbalscheidsrechter John Wittenstein toch geen ‘homo’ was, maar een ras-lgbtqia+’er?
Jullie merken: ik wil meer, meer, meer.
Kunnen we niet meteen de Bijbel aanpakken?
Dat we het voortaan over de heilige maagd Sylvana hebben?
En dat we de zoon van Jozef en Sylvana geen Jeweetwel, maar Akwasi noemen?
En dat iemand die compleet de weg kwijt is niet meer van God, maar van George Floyd los is?
Of vinden jullie mij nu een verachtelijke helper whitey die een beetje doordraaft?
Denken jullie dat ik alleen maar doe alsof ik een blank voetje probeer te halen bij de beroepsgekwetsten?
Dat ik er geen pest van meen?
Klopt.
Dat laatste.
Jullie kunnen m’n rug op.
Groet, JanD
PS. Cadeautje. Kunnen jullie goed gebruiken.
Disclaimer: Het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ schrijf ik ‘om niet’. Wil je desondanks doneren, dan kan dat eenmalig via mevrouw Dijkgraaf of maandelijks via de rolstoelmarokkaan.
