Chris Aalberts – Quinsy Gario veegt terecht de vloer aan met het partijbestuur van BIJ1

BIJ1 royeerde Quinsy Gario een maand geleden en niemand begrijpt waarom. De partij schermt met meldingen over onveiligheid. Deze zijn onderzocht door een speciaal bureau en dit onderzoek heeft laten zien dat de meldingen heel ernstig zijn. Daarom kan Gario alleen maar geroyeerd worden. Was getekend: het partijbestuur. De goede verstaander ziet in deze werkwijze vooral amateurisme, want het onderzoek wordt niet openbaar gemaakt, de klachten zijn uiterst algemeen en zeker niet strafbaar. Ook is het onduidelijk wie er geklaagd hebben. Niemand weet hoe serieus we dit onderzoek moeten nemen.

Dat weten Sylvana Simons en het BIJ1-partijbestuur natuurlijk ook wel, dus ze kwamen tot een wanhoopsdaad. Simons maakte er bij de ledenvergadering van BIJ1 een vertrouwenskwestie van: ze verbond haar lot aan dat van het partijbestuur. Iedereen moest maar achter het niet-openbare en dus oncontroleerbare rapport gaan staan. Amateurisme staat wederom hoog in het vaandel: iedereen kon mijlenver zien aankomen dat dit bij de principieel ingestelde achterban van BIJ1 niet zou werken, dat er onrust zou blijven en dat Gario zich er niet bij neer zou leggen. En dus hebben we nu: zijn beroep.

Gario’s kritiekpunten

Een verhaal heeft altijd twee kanten. Tot dusver kenden we slechts de kant bij BIJ1, maar alleen op hoofdlijnen. Gario’s kant van het verhaal ligt nu simpelweg op straat. Er lijkt nogal wat af te dingen op het verhaal van het partijbestuur. Gario komt met een hele waslijst aan opmerkingen, waarvan we hier de zes belangrijkste nalopen.

1. Een royement kan bij BIJ1 worden uitgesproken als de ideeën of uitingen van een persoon strijdig zijn met de grondbeginselen. De partij heeft die echter niet want Gloria Wekker en Willem Schinkel zijn pas net begonnen met het schrijven ervan. Een onderzoeksbureau kan op deze manier niet tot een beargumenteerd advies tot royement komen aangezien criteria daarvoor ontbreken.

2. Gario krijgt hele algemene verwijten aangewreven: zijn zin doordrijven, manipuleren, emotioneel reageren, buiten bevoegdheden handelen, groepsdruk creëren, mensen tegen elkaar uitspelen, disrespectvol handelen en eigen belang laten prevaleren boven partijbelang. Er zijn nul specifieke, controleerbare voorbeelden die duidelijk maken op welk gedrag het royement precies betrekking heeft.

3. Het onderzoek naar Gario is een ‘signaalonderzoek’ en dit zou volgens de onderzoekers zelf niet gericht zijn op waarheidsvinding. Lees: het onderzoek is een verzameling verhalen zonder toets of die ook kloppen. Deze verhalen worden desondanks als feiten gepresenteerd. Het feit dat er – mede door Gario’s eigen weigering – geen wederhoor was, maakt dat het geen gebalanceerd feitenrelaas kan zijn.

4. Gario heeft zelf geklaagd over het bestuur en er waren aanvankelijk meer signalen over onveiligheid binnen BIJ1. Gario mocht daarover spreken met de onderzoekers. Het kwam er niet van. Later bleek het onderzoek echter alleen over hem te gaan, niet over signalen en klachten ten aanzien van anderen. Niemand weet waarom de focus tussentijds werd verlegd c.q. of er aanvankelijk tegen Gario over de focus is gelogen.

5. Aangezien het onderzoek puur gericht bleek op het functioneren van Gario, is de keuze van de informanten dubieus: er zijn alleen klagers gehoord, geen brede afspiegeling van mensen die met hem hebben gewerkt, zelfs niet de mensen met wie hij het meest intensief samenwerkte. Die geven vrijwel zeker een ander beeld, zoals de inmiddels opgestapte Haagse afdelingsbestuurders.

6. Gario kreeg geen inzage in het onderzoek, weet niet waarvan hij precies beschuldigd wordt en ook niet door wie. Klagers konden anoniem hun ongenoegen kenbaar maken. Gario vraagt zich af of partijbestuurders van BIJ1 zich onder de klagers bevinden. Dat kan bij deze troebele procedure niet worden uitgesloten en wederom niet worden gecontroleerd, tenzij het partijbestuur alsnog openheid van zaken geeft.

Aan het beroepschrift van Gario zien we hoe BIJ1 zichzelf in de problemen brengt. Misschien is Gario een hele nare man. Misschien ook niet. In ieder geval staat vast dat hij afwijkende ideeën over de partijorganisatie heeft. Zo’n lid zou bij een partij als de PvdA worden genegeerd. Dat kan bij BIJ1 ook want Gario heeft formeel geen enkele functie. Toch kiest het partijbestuur voor een aanpak die het probleem alleen maar groter maakt: het royement – door BIJ1 verzachtend ‘beëindiging lidmaatschap’ genoemd – wordt breed uitgemeten, waardoor Gario’s naam is beschadigd en hij wel moet terugvechten.

Wie zou accepteren dat je eigen partij je naam te grabbel gooit op basis van een totaal oncontroleerbaar onderzoek? De vraag stellen is hem beantwoorden. Als BIJ1 een serieuze partij is, sturen de leden het voltallige partijbestuur vanwege al dit amateurisme naar huis, benoemen ze een nieuw bestuur dat de zaak tot op de bodem uitzoekt en maken ze Gario weer lid. Maar aangezien BIJ1 eerder een stelletje groupies rond Sylvana Simons is dan een serieuze partij, zal de uitkomst wel een andere zijn. Bij BIJ1 zal de partijtop waarschijnlijk vasthouden aan het eigen gelijk, no matter what. Dat hebben ze van Forum voor Democratie geleerd.

Daarmee is er goed nieuws voor iedereen die een hekel heeft aan BIJ1: Gario heeft alle reden om na deze beroepsprocedure naar de rechter te stappen. Met de amateurs van BIJ1 ettert deze kwestie nog wel even door.