Toen nieuwe verkiezingen werden uitgeschreven nodigde de toenmalige Congolese president Mobutu Seko Seko, een opposant die in het buitenland in ballingschap leefde, uit om terug te komen zodat hij kon deelnemen aan de verkiezingscampagne. De president zou garant staan voor zijn veiligheid. Die oppositieleider ging op dit voorstel in. Zodra hij landde op het grondgebied werd hij door de politie opgepakt. Na dagenlange martelingen overleed hij. Dit soort barbaarsheden zijn schering en inslag in Afrikaanse en Arabische landen. De moord op Khashoggi in het Saudisch consulaat is een recent voorbeeld van hoe satanisch het er aan toe kan gaan onder diplomaten. Hebben de Arabische diplomaten die toestonden dat dit gebeurde in hun consulaat geen schop onder de kont gekregen zodat ze voor altijd toegang werd ontzegd in beschaafde landen?
De vraag is of we omwille van diplomatieke redenen dit crapuul met alle égards door de koning moeten laten ontvangen. Moeten handelsbetrekkingen zwaarder wegen dan de meest elementaire morele principes? Wordt misschien gehoopt dat door in gesprek te blijven we enige goede invloed kunnen uitoefenen? Alsof psychopaten zich iets aantrekken van goed bedoelde oprispingen.
Deze schurken laten hun land vertegenwoordigen door hun handlangers en familieleden. Hoe armer en corrupter het land, hoe duurder de villa’s van de diplomaten in de hoofdsteden. Hun luxeleven wordt betaald met geld dat van hun doodarme bevolking wordt gestolen. Moeten we met dit soort onbenullen samen zitten in internationale organisaties zoals de Verenigde Naties of de Unesco? Zij vormen daar zelfs de meerderheid zodat een meer verantwoorde en moreel acceptabele internationale politiek door hen kan worden tegengewerkt.
We doen alsof de 19de eeuwse diplomatie in deze tijd nog houdbaar is. Toen waren diplomaten beschaafde heren die zich discreet gedroegen en zich stipt hielden aan de lokale wetgeving. De vertegenwoordigers van schurkenstaten of shithole countries maken van de diplomatieke onschendbaarheid schaamteloos gebruik om gestolen geld door de sluizen en om drugs te smokkelen. Ook lappen ze vaak de verkeersregels aan hun laarzen. Grove overtredingen van de wet blijven ongestraft. Jaren geleden schoot in Londen een Libische diplomaat een Britse politieagente dood. Hij kon ongehinderd het land verlaten.
We kunnen dit verval van het corps diplomatique vergelijken met de voetbalwereld. In de 19de eeuw was dit een spel tussen beschaafde heren die fair play hoog in het vaandel hadden. Nu is de voetbalwereld een ethisch vieze boel vol hebzucht en corruptie. De exorbitante salarissen van de voetballers zijn een kaakslag voor de eerlijke, hard werkende burger. De hooligans symboliseren nog het best deze verziekte situatie. We kunnen hen zien als het corps diplomatique van de moderne voetbalwereld.
Om al dat schorremorrie onder regeringsleiders en diplomaten in toom te houden is er slechts één middel: een ijzeren vuist. Zij begrijpen slechts de taal van de macht. Omwille van de moraal moet het systeem van diplomatieke onschendbaarheid worden opgegeven. Dit zou geen enkel probleem mogen zijn, want we mogen toch verwachten dat diplomaten het voorbeeld geven?
Verder moeten de westerse landen zich onverwijld terugtrekken uit de internationale organisaties en stoppen met subsidiëren van een bodemloze put. De vrijgekomen financiële middelen kunnen soevereine westerse landen beter besteden aan solidaire samenwerking met de bevolking van Derde Wereldlanden.
