Het zal niemand ontgaan zijn dat de verhoudingen tussen de Verenigde Staten en China gespannen zijn. Volgens Kissinger staan we aan het begin van een nieuwe Koude Oorlog. Dit proces begon al voor de pandemie. De pandemie heeft de verhoudingen op scherp gezet. Het coronavirus ontstond in China. Het kon zich razendsnel over de wereld verspreiden omdat China de informatie over het virus eerst verborgen hield. De afgelopen maanden stelt dit land zich steeds agressiever op. De westerse democratieën en India zijn zich nu goed bewust van de ware aard van het regime van Xi Jinping.
De vergelijking met de eerste Koude Oorlog tussen het Westen en de Sovjet-Unie gaat niet helemaal op. In die tijd had de VS een geweldig overwicht op het communistisch regime en de Sovjet-Unie werd economisch steeds zwakker, ondermeer door de niet vol te houden wapenwedloop. China daarentegen is een sterke economische en militaire macht. Niettemin heeft China twee zwakke punten: de vergrijzing van de bevolking en een politiek systeem dat de catastrofe van covid-19 heeft mogelijk gemaakt.
Tijdens de eerste Koude Oorlog kon de VS de Sovjet-Unie in een wurggreep houden. We kunnen ons afvragen of dezelfde strategie kan werken in de nieuwe Koude Oorlog. De VS of het Westen in het algemeen is verzwakt. De regeringen zijn minder competent, zoals wordt bewezen door de twijfelende aanpak van de pandemie en de afgang in Afghanistan. Er heerst een identiteitscrisis. Een economische recessie kan na de huidige opleving toch toeslaan. De massa-immigratie wordt onhoudbaar en hier bewijst de Europese Unie hoe haar machteloosheid en besluiteloosheid ons rechtstreeks kan leiden naar een burgeroorlog. De fundamenten van onze westerse beschaving worden meer en meer ondermijnd door de woke ideologie en de eenzijdige negatieve benadering van onze geschiedenis. De islam wint steeds meer terrein en de sharia is al informeel van kracht in sommige wijken van de grote steden.
Het grootste gevaar voor het Westen ligt vooral in de afbraak van het vrije denken en de vrije meningsuiting. Het onderwijs en zelfs de universiteiten zijn overgenomen door een linkse ideologie van zelfhaat en deconstructie van de waarden die de kracht van onze beschaving vormen. Aangezien de elite in de universiteiten worden gevormd, ontbreekt het meer en meer aan leidinggevenden die mensen weten te begeesteren. Onze sterkste punten tijdens de eerste Koude Oorlog, de vrijheid van denken en openheid voor innovatie en creativiteit, verliest hierdoor aan kracht.
De Franse filosoof Alain Finkielkraut waarschuwt in Le Figaro van 9 september tegen de dwang van concepten, ideologieën, abstracties en systemen. We moeten blijvend oog hebben voor de menselijke pluraliteit en de poëzie van het bestaan als bloemen van beschaving op de vuilnisbelt van de leugens en het fanatisme. Finkielkraut stelt het neofeminisme en de ecologische beweging gelijk aan het terreurbewind van 1793 tot 1794 dat volgde na de Verklaring van de Rechten van de Mens in 1789. We kunnen die vergelijking met de Terreurbeweging uitbreiden naar de gehele woke-cultuur.
De Britse historicus Niall Ferguson is pessimistisch over de afloop. Volgens hem is het zeer moeilijk om het politieke klimaat van binnenuit te veranderen. De ervaring is dat als de faculteiten Sociale Wetenschappen eenmaal zijn overgenomen door de woke left het onmogelijk is dit terug te winnen want al diegenen die maar enigszins afwijken van de linkse ideologie worden systematisch gediscrimineerd. De oplossing ligt volgens Ferguson in het creëren van nieuwe instellingen. Dat moet volgens Ferguson snel gebeuren, niet omdat het Einde der Tijden nabij is, maar omdat onze vrijheid op het spel staat.
Persoonlijk trek ik hieruit de conclusie dat we in het Westen begonnen zijn met een Koude Oorlog tegen onszelf. Willen we die oorlog winnen dan moeten de echte democraten weer voor onze westerse waarden opkomen. Het onderwijs kan hier een voortrekkersrol spelen. Ik denk dat het pleidooi van Ferguson voor nieuwe instellingen correct is. Eerst en vooral kan worden gedacht aan een nieuw onderwijsnet respectievelijk en uitsluitend voor praktiserende christenen en humanisten, alsook een nieuwe universiteit voor sociale wetenschappen waar de waarden van onze beschaving worden overgedragen. Hier wordt de elite gevormd die aan Europa weer kracht zal geven, zodat Europa niet alleen zichzelf zal terugvinden, maar ook in het Midden-Oosten en in Afrika voor de bevolking vrijheid en een rechtvaardig beleid mogelijk zal maken. Dat de Europese landen over sterke legers moeten beschikken is een ethische plicht geworden om op te kunnen komen voor de volkeren die nu uitzichtloos onder corrupte en tirannieke regeringen leven. Wegens het verleden staat Duitsland hier huiverig tegenover, maar op een gegeven moment is het verdedigen van de vrijheid en het recht een noodzaak geworden.
Wat de media betreft hoeven we geen nieuwe instellingen. De mainstream media zijn ten dode opgeschreven en tv-kanalen hebben slechts lager geplaatste zoogdieren als publiek. De sociale media bieden voldoende kans voor de nieuwe elite om het volk op te voeden. Wat linkse strijders ‘louche websites’ noemen, zoals Geenstijl.nl, bieden met veel humor een kritische blik op de hypocrisie en de domheid van de woke left. Ironie kan voor hen de doodsteek zijn.
Ondanks alles laat Niall Ferguson ook een minder pessimistisch geluid horen. Wat hij zegt formuleer ik hier tot slot in aangepaste vorm. Het gevaar ligt in de critical race theory, de woke- en cancel-ideologie en een overwicht van al het negatieve van lang geleden zoals het slavernijverleden. Het is een goede zaak dat alle kanten van onze geschiedenis worden belicht, maar dan wel in het perspectief van de enorme verwezenlijkingen van de Europese beschaving waardoor de gehele bevolking van het Midden-Oosten en van Afrika het liefst bij ons wil komen wonen. De strijd tegen al wat onze beschaving ondermijnt vereist moedige intellectuelen, politici en journalisten die een tegengeluid laten horen. De reden waarom we deze Koude Oorlog tegen onszelf en tegen China kunnen winnen is dat de tegenstanders voor onvrijheid kiezen, terwijl wij als trotse Europeanen strijden voor onze en andermans individuele vrijheid.
