De Rooms-Katholieke kerk was gedurende eeuwen een criminele organisatie. De bul In Coena Domini van paus Urbanus V uit het jaar 1363 gaf een vrijbrief voor vervolging, diefstal op grote schaal, afpersing, foltering en moord. Paus Alexander VI, die incest pleegde met zijn bastaarddochter, vermoordde door vergiftiging al zijn rivalen. In Avignon werd een graaf valselijk van ketterij beschuldigd en ter dood veroordeeld zodat zijn eigendommen toevielen aan de kerk. Zijn weduwe en kinderen kregen niets en raakten aan de bedelstaf.
Deze uitspattingen golden niet voor de miljoenen priesters, monniken en kloosterzusters die de christelijke leer van naastenliefde, zelfopoffering en onthechting in praktijk brachten.
Met dit voorbeeld uit de geschiedenis wil ik aantonen dat in naam van de meest verheven principes en idealen een kleine groep schurken en machtigen terreur kan uitoefenen op alle volkeren van een continent. De mooiste religie en de meest idealistische ideologie kunnen verworden tot een tirannie.
De duistere tijden waar de katholieke kerk Europa in de tang hield werden doorbroken door moedige verlichtingsdenkers die geleidelijk aan de democratie hebben mogelijk gemaakt. Nu zijn we terug bij af. Duistere tijden breken aan zoals uit twee ontwikkelingen blijkt. Ten eerste is er een oncontroleerbare massa-immigratie van illegalen, van mensen die hier niets te zoeken hebben, die geen kans maken op asiel en ook van potentiële terroristen. Ten tweede is er een blijkbaar onbeheersbare pandemie en deskundigen zijn er nagenoeg zeker van dat in deze eeuw nieuwe pandemieën zullen volgen.
Mijn stelling is dat de Europese Unie ons niet in staat stelt onze veiligheid te verzekeren. Elke democratie spat uiteen als de veiligheid van de burgers in het geding komt. In Brussel weet men geen antwoord op de massa-immigratie. Hierdoor gebeuren er ook drama’s zoals recentelijk in het Kanaal bij Calais. De Europese landen zeggen dat er geen oplossing is. Het Europees Hof van Justitie en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens verhinderen elke poging om een einde te maken aan de immigratie van mensen die onze wetten door hun komst overtreden. In naam van verheven idealen wordt hier een wanbeleid gevoerd.
De oplossing voor de massa-immigratie ligt nochtans voor de hand. Er wordt met een land in het Midden-Oosten een overeenkomst gesloten om daar een groot opvangcentrum te bouwen waar alle immigranten direct naar toe gebracht worden. Is een overeenkomst niet mogelijk, dan moeten we daar een gebied militair bezetten. Dit zou een zeer humane oplossing zijn, want dan stopt de illegale immigratie onmiddellijk, zullen er geen drama’s meer zijn en wordt mensen geen valse hoop gegeven.
Voor de coronapandemie is er ook een oplossing, die echter door het wegvallen van onze soevereiniteit wordt verhinderd. Een voorbeeld van goed beleid biedt Puerto Rico, een territorium van de Verenigde Staten. Op 15 november dit jaar was de positiviteitsgraad in Puerto Rico tussen de 5 en 7.9 procent, net boven het percentage dat de WHO beschouwd als de maat om het virus als onder controle te beschouwen. Strenge regels werden er in een vroeg stadium ingevoerd. Wie de regels overtrad mocht kiezen tussen een boete van 5000 dollar of een gevangenisstraf van zes maanden. De regels werden niet verlicht toen in de VS de lockdown werd opgegeven. Vreemdelingen kwamen niet binnen, ook niet met een vaccinatiebewijs. Een voordeel was uiteraard dat Puerto Rico een eiland was.
Indien elk Europees land de soevereiniteit niet verloren zou hebben, zou een beleid zoals in Puerto Rico mogelijk geweest zijn. Nu werd de verantwoordelijkheid doorgeschoven naar de EU, maar er kwam geen antwoord. In deze tijden is besluiteloosheid en een bureaucratie waar de verantwoordelijkheid altijd kan worden doorgeschoven een ramp.
Het ontbreekt in Europa aan moedige politici die een nieuwe Verlichting zouden kunnen brengen. Destijds gaf Bolkestein een eerste aanzet toen hij het vreemdelingenbeleid in vraag stelde. Daarna bleef het stil en wie toch op het gevaar wees verspeelde zijn kans op een politieke rol van betekenis.
Nu het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie is vertrokken (en na enkele jaren van strubbeling wellicht een mooie toekomst tegemoet gaat) zou Duitsland een rol van betekenis kunnen spelen. Helaas komt er nu in Duitsland een nagenoeg linkse regering die beslist zal verzaken aan haar taak om Europa te redden.
Stel dat Duitsland een machtig leger zou opbouwen, niet om een blitzkrieg te voeren tot aan Madrid, maar om ten eerste onze grenzen te beschermen. Dat leger zou een gebied in het Midden-Oosten tijdelijk kunnen bezetten en dit leger zou de tirannen in het Midden-Oosten kunnen afzetten zodat de miljoenen vredelievende, rechtvaardige en talentvolle moslims in een land kunnen wonen waar vrede, welzijn en welvaart heerst.
Churchill en De Gaulle zouden deze rol van Duitsland toejuichen. Nu doet men het in Brussel, alleen al bij de gedachte, in zijn broek.
