Ondanks alle leugens en schandalen blijft Mark Rutte in Nederland aan. Het maakt niet uit, de prijs wordt toch betaald door de burgers.
Achteraf ben je altijd slimmer. Als de Nederlandse kiezers van tevoren hadden geweten wat er ná de verkiezingen van maart zou gebeuren, hadden ze Mark Rutte waarschijnlijk niet meer vertrouwd. Want de premier die al zolang meegaat wist dit vertrouwen in een mum van tijd grondig te verspelen. Waarbij het verwoestende niet zozeer de leugen was in de affaire over zijn concurrent Pieter Omtzigt, waarop hij kort voor Pasen werd betrapt – er wordt veel gelogen in de politiek- maar het feit dat hij deze leugen niet toegaf ondanks duidelijk schriftelijk bewijs.
Er is geen twijfel mogelijk, Rutte had moeten vertrekken. Ook vanwege de afgronden die zich gaandeweg openden in het kindertoeslagenschandaal en die een systematische koelbloedigheid aan het licht brachten waarvoor Rutte verantwoordelijk is. En vanwege de reeks mislukkingen in de strijd tegen het coronavirus, die Rutte en zijn adviseurs vanaf het begin tot op het criminele af licht hebben opgevat.
Maar Rutte glimlachte, zoals altijd in zijn carrière, met die buddy-look: ‘Ik ben het, jouw Mark, de man die met een appel in de hand naar zijn werk fietst’.
Wegkomen met aanblijven is een van de meest verbazingwekkende politieke stunts in de recente Europese geschiedenis. Dit is alleen te verklaren uit het onvermogen van zijn partij om los te komen van de winstgevende machtsmachine die Rutte is en de algemene, bijna paniekerige angst voor nieuwe verkiezingen.
De burgers betalen voor dit alles de prijs. Al deze doofpotten, de leugens en de niet getrokken consequenties hebben de politieke cultuur van Nederland ernstig geschaad. Het land dat ooit zo succesvol en zelfverzekerd was verkeert in een slechte staat, het broeit.
Problemen blijven onopgelost, veel mensen zijn in de war en vragen zich af op wie ze nog kunnen bouwen. En nu gaat het bij het regeren gewoon door zoals voorheen, met Rutte en dezelfde partijen? Dit huwelijk is al kapot voordat het is gesloten.
Thomas Kirchner
Dit artikel werd eerder gepubliceerd in de Süddeutsche Zeitung. Met toestemming overgenomen. Vertaald uit het Duits door TPO.
