Wie dacht in september of oktober niet stiekem dat corona langzaam zou wegdrijven, veilig in de richting van de geschiedenisboeken? Zoals wij allen inmiddels weten is het anders gelopen. Behalve dat we met een uiterst mysterieuze, potentieel ergere dan wel juist bevrijdende Omikron-variant te maken hebben (we weten het nog niet), zitten we met de zekere ramp opgescheept dat alle virologen en immunologen waar we zonder traan afscheid van aan het nemen waren nu hun kans schoon zien ons collectieve geheugen weer te bezetten door rond de piektijden op de nationale treurbuis hun expert-blik opnieuw over ons uit te gieten. Een extra rondje Kluytmans-Illy-Kuipers-Koopmans-Voss-Bonten-Bruijning-Osterhaus-Girbes, Levi-vul-zelf-maar-in lijkt onvermijdelijk.
Tijd voor een handzame ‘toolkit’ wat betreft het virologenlandschap op televisie.
De snelste weg naar depressieve dalen is zonder twijfel Marion Koopmans. Behalve dat zij buiten haar schuld nu eenmaal vaak de boodschapper van slecht nieuws is, zorgt haar levenloze verschijning alsmede de indruk dat dansfeestjes en allerhande gedruis haar gestolen kunnen worden voor het idee dat ze onvoldoende gemotiveerd is het virus uit onze levens te bannen. Haar tempo van spreken en algehele motoriek zijn bovendien dusdanig laag dat zelfs als het virus op de rand van de afgrond ligt het sterke vermoeden blijft dat ze niet snel en energiek zal overgaan tot het uitdelen van de doodschop die COVID naar beneden doet storten. Liep kritiekloos in China rond. Opwekker van volkswoede. Vleesgeworden poldermodel.
Een stuk minder depressief word je van Jan Kluytmans, de epidemioloog van beneden de rivieren die je al veel sneller dan Marion Koopmans met een carnavalshoedje op de polonaise ziet lopen. Kluytmans hanteert een grondtoon die op zijn minst de ergste doembeelden poogt weg te blazen, hetzij door een handelingsperspectief te schetsen, hetzij door eventueel nieuwe aanvalstactieken of -middelen jegens het virus aan te kondigen. Montere realist.
Kinderarts Karóly Illy herinnert ons er steevast aan dat we bezig zijn jongeren te beroven van allerlei cruciale ontwikkelingen, ervaringen en festijnen. Hij slaagt er telkens in die ontwikkelingen, ervaringen en festijnen als zó cruciaal en opwindend op te hemelen dat je er bijna naar gaat verlangen om zelfs in deze barre COVID-tijden weer jong te zijn, ondanks het vooruitzicht van diepe ongezelligheid. Ambassadeur voor het hedonisme. Zelf ook danstype.
Ab Osterhaus is een autocraat in virologengedaante. Wil alles ophokken, tegenhouden en insluiten vanuit de gedachte dat er maar een vijand is: het virus zelf. Tilt het fenomeen ‘expert’ naar het niveau oogkleppen-op-en-gáán!
Andreas Voss slaat, met zijn Duitse accent, de toon van rapportages aan. Of wie weet: leest er letterlijk uit voor. Is getrouwd met de zinsnede dat ‘de basismaatregelen belangrijk zijn’. Muurbloem onder de tv-virologen.
Ziekenhuisbaas Ernst Kuipers ziet er, geholpen door zijn kale kners en aanzienlijke lichaamslengte, echt uit als een baas. Straalt gezag uit. Heeft de laatste cijfers. Zou zich daartoe moeten beperken, maar is verliefd geraakt op talkshowtafels, waardoor hij ook opeens niet-interessante meningen over muziek of showbizz debiteert. Is gaandeweg aan zijn BN-erschap gaan werken. Icoon in de dop.
Patricia Bruijning verschijnt als het wel of niet sluiten van de scholen op de nieuwsagenda staat. Ze zegt er ongetwijfeld verstandige dingen over. Die je de volgende seconde vergeten bent. Dertig jaar ouder dan het brave meisje dat ze ooit was en in de klas altijd haar vinger opstak en achten scoorde.
Marc Bonten beschikt van alle tv-logen en -gogen over het meest verfijnde brein, dat wil zeggen: je lult hem niet vast. Verzot op variabelen. Verschillende scenario’s. Met onzekerheid omgeven grafieken. Bonten heeft het retorisch talent om je binnen enkele zinnen naar het licht en het donker van de COVID-crisis te leiden. Getuige zijn naar gnuiven neigende gezichtsuitdrukking vindt hijzelf ook dat hij het heel goed uitlegt. Niet onterecht. Koning van de explicatie.
Medisch kanon Marcel Levi ligt constant op het strand. Althans, de kleur van zijn gezichtshuid wekt die suggestie. Het geeft zijn boodschappen – die vaak zelf al kalmerend van strekking zijn – nog een extra dosis optimisme. Met Levi aan je zijde kun je als bevolking nog wel een trits Omikron-achtige golven aan. Mede daardoor de gedroomde minister van VWS.
Tenslotte, Armand Girbes. Mijn favoriet! Qua postuur de Olie B. Bommel van het Witte Jassen-gilde. Doet dappere pogingen de COVID-crisis te relativeren, onder meer door het aantal ziektegevallen af te zetten tegen de totale bevolking. Ook belangrijkste advocaat van aparte COVID-ziekenhuizen. Doorbrak tevens het stilzwijgen over de allochtone oververtegenwoordiging op de IC’s. Als mediaverschijning echter te flets om door de beeldbuis te breken. De man die je dolgraag wilt leren met de vuist op tafel te slaan.
Lees ook van Hans van Willigenburg:
