Chris Develing – Een kind is dood, breng je klaphamer naar de sloop

04-01-2022 19:37

Carbid schieten
Carbid schieten. Shutterstock.

In Nederland zijn regelmatig doden te betreuren door (illegaal) vuurwerk en andere gevaarlijke tradities, zoals dit jaar in Haaksbergen. En wat zijn wij nuchtere Hollanders gek op ons vuurwerk. Dan weet je dat je wordt omringd door een heleboel idioten die vrij spel hebben dankzij een error in de cultuur en een lakse overheid.

Doneer aan TPO

Uit een recent onderzoek in opdracht van de overheid blijkt dat maar liefst veertig procent van de slachtoffers dat door vuurwerk op de spoedeisende hulp belandt bestaat uit omstanders. Dat gold ook voor het twaalfjarige jongetje dat afgelopen oudejaarsdag in Haaksbergen overleed. Het ongeluk gebeurde toen iemand een klaphamer liet vallen.

Met een mengsel van zwavel en natriumchloraat of magnesiumpoeder creëer je een harde knal door er een hamer op te laten neerkomen. Het is een middeleeuws ogend apparaat dat, net als carbidschieten, vrij populair is in bepaalde delen van Nederland. Vanwege het vuurwerkverbod winnen deze activiteiten bovendien steeds meer terrein. Hoewel het al langer bekend was dat deze twee tradities ongelukken veroorzaken zijn ze nog altijd legaal.

Absurd en zinloos

Formeel heeft de man die het ongeluk met de klaphamer veroorzaakte dus niets verkeerd gedaan. Maar ik kan wel iets zeggen over de absurditeit van deze hobby. Ik snap heel goed dat deze man voor het leven is getekend. Hij heeft dit nooit gewild. Daarom ben ik ook niet voor een zware straf. Maar ik wil wel oproepen tot een verandering van onze cultuur. En dan zijn harde woorden nodig.

Dus, daar sta je dan. Er is een jongetje dood omdat jij ‘poef’ wilde horen. Sorry, maar ik kan er gewoon niet bij hoe absurd en zinloos dit allemaal is, dus ik ga het herhalen. Omdat jij een hele grote ‘pang’ moest doen, liet je zo’n middeleeuws ding vallen op een explosief poeder, tewijl er kinderen omheen staan? Hoe dan?

Ben ik onredelijk? Misschien ben jij het probleem omdat je denkt als een individualist. Ik denk meer in collectieve plichten die verder gaan dan het thuis weggooien van je plastic bekertje. We moeten naar elkaar omkijken op gebied van veiligheid, zelfs als er bij ons nooit ongelukken gebeuren. We hebben namelijk ook een collectieve cultuur die door de eeuwen heen werd ingekleurd, dus waarom geen collectieve plicht om die cultuur schoon te houden van gestoorde tradities? We moeten afstekers van gevaarlijk vuurwerk gaan zien als één lichaam, dat collectief slachtoffers maakt. Dan kan die groep zich niet langer verstoppen achter het feit dat het op individueel niveau bijna altijd goed gaat.

Kleutercollectiefje

Het moet afgelopen zijn met het gehuil over tradities die ons worden ‘afgenomen’. Als iets niet deugt moet je ermee kappen. Het interesseert me niets dat je familie al 300 jaar, zonder incidenten, projectielen over een weiland heen schiet. Ik wijs ook graag de vinger naar alle mensen die groot (illegaal) vuurwerk afsteken. Je houdt namelijk iets in stand dat slachtoffers maakt. Breng dus vandaag nog je achterlijke carbidspeelgoed en je klaphamertje naar de sloop en stop met het aankopen van groot knalvuurwerk. Want naast slachtoffers maken, kwetst het collectief waar jij lid van bent ook veel mensen en dieren.

Dit kleutercollectiefje moet beseffen dat zij niet alleen is op de wereld. (Huis)dieren zijn een halve week doodsbang, duizenden mensen durven niet naar buiten en je verontreinigt het milieu. En dat allemaal omdat jij ‘piefpaf’ wilt doen. Wie het hier mee eens is roep ik op om hun lokale en nationale vertegenwoordigers in de politiek aan te schrijven met een soortgelijk beklag.

Houd je vast aan het goede nieuws dat het aantal vuurwerkslachtoffers al sinds 2013 aan het dalen is. Maar pak nu ook door zodat onze cultuur misschien over een paar decennia gevrijwaard is van mensen die zelf vuurwerk willen afsteken.

 

Lees meer van Chris Develing:

Tijd dat we ons zorgen maken om de annuleerreligie van links Nederland
Abortus: ‘Baas in eigen buik’? Baas in eigen blabla!
Europees recht en Victoria Koblenko