Een paar weken na de moord op Theo van Gogh schreef de in 2015 overleden arabist en islamkenner prof. Hans Jansen in het dagblad Trouw een stuk over ‘Dhimmitude’:
”Dhimmitude is afgeleid van het Arabische woord dhimmi. Een dhimmi is een jood of christen die het oppergezag en de superioriteit van de islam erkent. Wanneer hij dat niet doet, schrijft de islamitische wet zware straffen voor. Een opstandige dhimmi kan worden gedood of als slaaf verkocht. Veel dhimmi’s hebben het afgedwongen respect voor hun moslimse meesters geïnternaliseerd en zeggen en denken uitsluitend nog in positieve gedachten waar het de islam betreft”,
doceerde Jansen.
Het is deze attitude waaraan we in Nederland het hedendaagse gedweep met de ramadan te danken hebben, waaraan schrijfster Lale Gül in Het Parool van 9 april 2022 de column “Dat jubelverhaal over de ramadan ben ik een beetje beu” wijdde. ‘Bezinning, spiritualiteit, verbroedering, tolerantie, ontslakken, gezelligheid, lekkere recepten en collega’s en vrienden die uit solidariteit meevasten’. Lale Gül is er wel klaar mee.
Al lang is bekend dat langdurig niet eten en drinken lichamelijke en mentale gezondheidsschade veroorzaakt. Hoe langer de tijdspanne tussen dageraad en zonsondergang, hoe beroerder het lijf en de geest. Dit jaar valt de ramadan van 1 april tot 1 mei. Zonsopgang rond 06.30 uur, zonsondergang circa 20.30u. Vasttijd derhalve minstens veertien uur. Verder geen seks, niet menstrueren en de voorgeschreven dagelijkse herhaaldosering van levensreddende medicijnen op last van Allah graag even een maand opschorten.
Langdurig vasten levert behalve een rammelende maag en een droge mond psychosomatische klachten op. Slaapproblemen, vermoeidheid, verminderde concentratie, minder scherpte, prikkelbaarheid. De ramadan is oorzaak van meer verkeersongelukken, meer ziekenhuisopnamen en meer foute beslissingen. Bedenk wat de humeurwisselingen, verlies aan scherpte en prikkelbaarheid doen met vastende moslims in beleidsbepalende posities. Tijdens het mondkapjesdebat op 7 april 2022 was DENK-leider Farid Azarkan, een gelovig moslim, herhaaldelijk zijn tekst kwijt. Honger? Flauwte? Het is ook geen toeval dat Ramzan Kadyrov, leider van de islamitische republiek Tsjetsjenië, en van nature al een opvliegerig personage, juist dezer dagen pochte dat de Russische strijdkrachten, met zijn hulp, nog wel even terug zouden komen om de Oekraïense hoofdstad Kiev in te nemen. Ernstig gevalletje ramadanprikkelbaarheid. Met alle risico’s van dien.
Deze inzichten zouden verstandige mensen ertoe moeten brengen voorzichtig te zijn om de ramadanliefhebbers altijd en overal te accomoderen. Iedereen heeft recht op zijn eigen meningen, overtuigingen en hang naar spiritualisme of idolen, hoe onverstandig, onbegrijpelijk of gek ook. De een dweept met Max Verstappen, de ander met Allah. Ik maal er niet om. Maar er zijn grenzen.
Niet in het minst in Amsterdam. Ik kom daarop omdat mij de notulen bereikten van een vergadering van de medezeggenschapsraad van de openbare basisschool Montessori Boven ‘t IJ in Amsterdam-Noord, locatie ‘Kampina’. Judith Steinz van de afdeling administratie vertelt daarin dat het paasontbijt 2022 wordt geannuleerd omdat het samenvalt met de ramadan. Er was lang gezocht naar een oplossing, maar zonder succes. Het woord paasontbijt krijgt ze overigens, dhimmituderwijs, niet uit haar mond.
“Om te voorkomen dat er kinderen worden buitengesloten is er gekeken naar een mogelijkheid het lenteontbijt te verplaatsen naar later in het jaar. Helaas is er geen geschikte datum te vinden. Nu is besloten er een spelletjesochtend van te maken met eventueel een paasei”,
aldus Judith.
‘Eventueel een paasei’. Mits niet te wild beschilderd, want haram. Maar dat zei Judith niet. Ze dacht het alleen maar en handelde naar die gedachten, zoals de dhimmy serviel handelt nog voordat er ook maar iets geëist is. Wel zei ze nog dat het paasontbijt nooit meer terugkomt.
“De school wil af van de christelijke angel wat betreft de feesten. De benamingen van de feesten worden dan ook anders (winterfeest, lenteontbijt)”.
Deze Montessori-school heeft als onderwijsfilosofie dat de individuele ontwikkeling van ieder kind centraal staat. “Kinderen leren bewuste keuzes te maken. Zelfreflectie, verantwoordelijkheid nemen voor je eigen handelen en zorg dragen voor jezelf, de ander en de omgeving”, aldus de website. Ik vroeg aan Judith Steinz of de kinderen in het kader van ‘het leren van bewuste keuzes’ iets gevraagd was over het annuleren van het paasontbijt en het vervangen van ‘paas’ door ‘lente’ en ‘kerst’ door ‘winter’. Zij reageerde niet, ook niet op een herhaald verzoek om informatie. Op mijn klompen voel ik aan dat geen kind iets gevraagd is. Dat wordt overigens bevestigd door een ouder.
De school is onderdeel van de koepel ‘Innoord’, die zestien basisscholen in dat stadsdeel bestiert, samen goed voor ruim 4000 leerlingen. Opperbaas is Marius Voerman, die zichzelf als interim-bestuurder verhuurt via zijn eenmansbedrijf ‘Calore’, Italiaans voor ‘warm’. Veelbelovend dus, qua intermenselijk contact. Ook hem heb ik enkele vragen voorgelegd, waaronder een schatting van het aantal kinderen voor wie de ban op het paasfestijn is afgekondigd. Deze Montessorischool, waar 360 leerlingen naartoe gaan, is zeker geen ‘zwarte school’. Wel een hele internationale met kinderen uit alle werelddelen. Van een ouder weet ik hoezeer de leerlingen, in dat geval eentje met een latino-achtergrond, zich verheugden op het feest. Helaas. Weg paasontbijt, weg kindervreugd, omdat een handvol ouders moeilijk zou kunnen doen.
Ook Voerman zweeg ondanks twee vriendelijke verzoeken. Op zijn website meldt hij geïnspireerd en geschoold te zijn door Jadish Parikh. Een veelzijdige Indiër met betrokkenheid bij de Oscarwinnende film ‘Gandhi’, die boeken schrijft over management en leiderschap. ‘Making a life while making a living’ is zijn filosofie. Die laatste kunst heeft Voerman ongetwijfeld afgekeken. Even antwoorden op wat beleefde vragen was intussen teveel voor deze liefhebber van ‘management by detached involvement’. Dat het ook anders kan bewijst basisschool De Nieuwe Wereld in Purmerend. Na ophef over de annulering van het paasontbijt keerde de leiding ras op haar schreden terug.
‘Inclusie’ is het toverwoord waarmee het dumpen van kerst- en paasfeesten in Amsterdam-Noord en elders in Nederland wordt gemotiveerd. Maar welke inclusie is dat in Amsterdam-Noord, het stadsdeel waar, als de recent gearriveerde bewoners van de luxe-enclave Overhoeks aan de IJ-oever buiten beschouwing worden gelaten, gemiddeld veruit de laagste inkomens, het laagste opleidingsniveau en het grootste aantal PVV-stemmers zitten?
Duizenden kinderen in Amsterdam-Noord gaan al sinds mensenheugenis elke dag met een lege maag, of op zijn best met een zak paprikachips van de voedselbank naar school. Met de recente drastische stijging van de kosten van levensonderhoud is die schrijnende sociale misstand nog groter geworden. Het paasontbijt is een klein moment van geluk in zo’n armoedig kinderleven. Maar wel een heel belangrijk moment waar reikhalzend naar wordt uitgekeken. Wie heeft het recht om een kind dat plezier af te nemen en te vervangen door een ‘spelletjesochtend’ op lege maag?
Welke ‘inclusie’ rechtvaardigt dat de minderheid van GroenLinks- en D66-stemmers in Amsterdam-Noord hun PVV-stemmende medebewoners en hun kinderen berooft van de wens om een ouderwets autochtoon Nederlands leven te leiden, inclusief paaseieren, kerstbomen met piek en engelenhaar en een saucijzenbroodje varkensgehakt op het bord, afgemaakt met een pul bier? Mijn smaak niet, maar laat ze.
Geen verstandig mens zal betwisten dat het goed is rekening te houden met religieuze gevoeligheden en morele dilemma’s van een kind dat opgroeit in een islamitisch gezin. Maar dat is wat anders dan een hele groep een plezier ontnemen omdat een klein deel ervan, en dan vooral de ouders, ongemak ervaart. Wijs mij eens op het schoolplein een Ibrahim, Khadija of Mo aan die gemotiveerd stennis zou trappen als Jannie, Ryan of Zhong de tanden zetten in een roomboterbesmeerd paasbrood. Het is maar wat je de kinderen vertelt.
Het zijn niet eens de moslims die het hardst de trom roeren. Het is de autochtone deugbrigade die voorop loopt om elke islamitische gevoeligheid op voorhand te neutraliseren. ‘Voorzorgzucht’ noemde Hans Jansen dat in zijn publicatie uit 2004. “Er maakt zich een voorzorgzucht van mensen meester waardoor iedereen letterlijk op kousenvoeten gaat lopen”. De dhimmy buigt diep en dieper.
“Ich bin’s, ich sollte büssen, an Händen und an Füssen. Gebunden in der Höll. Die Geisseln und die Banden, und was du ausgestanden, das hat verdienet meine Seel”
zingt het koor in de Mathheus Passion. Deze lijdensweg en zelfkastijding is uitzichtloos. Tijdens de Pasen. Met de Kerst. Voor altijd. Met dank aan Judith en Marius. Inshallah.
Lees meer van Geert Dales:
