OPINIE
Brazilië mag dan de grote favoriet zijn bij het Wereldkampioenschap voetbal in Qatar, de strijd om de prestigieuze trofee voor Het Meest Deugdzame Land ligt na de eerste dagen nog open. Engeland is vooralsnog de favoriet – Deugen is coming home – maar ook Duitsland, Denemarken, Australië en de Verenigde Staten maken goede kansen op deze prestigieuze prijs. Oranje is afgehaakt nadat Louis van Gaal zijn spelers verzocht heeft zich op voetbal te richten en niet op politiek.
Rare gedachte natuurlijk: je gewoon focussen op je werk in plaats van op achterhoedegevechten in de loopgraven van de identiteitsoorlog. Straks heeft het oranje-elftal nog succes ook. Dat is natuurlijk erg kwetsend voor iedereen die ook profvoetballer wil worden maar te weinig talent heeft. (Eigenlijk is iedereen een winnaar! Hoera! We zijn allemaal eenhoornkinderen van moeder Regenboog!)
Nadat de spelers van Iran hun leven, en dat van hun familie, hadden gewaagd door hun monden dicht te houden tijdens het volkslied van de Islamitische Republiek, bukten de Engelsen na het eerste fluitsignaal en vielen vroom op de knietjes. Dat doen ze trouwens al sinds de dood van George Floyd in Minnesota, maar dit keer reikte de virtue signalling verder dan alleen ‘anti-racisme’.
Het was een steunbetuiging, en onderwerping, aan inclusiviteit, hét wachtwoord van wat Niall Ferguson al eens heeft omschreven als ‘woke capitalism‘. ‘Taking the knee‘ is wat dat betreft multifunctioneel gebleken, en het levert gelijk lekker veel op. Maar om de bovenarm van Engeland-aanvoerder Harry Kane zat niet de geplande OneLove-deugarmband. Deugen is natuurlijk leuk en aardig, maar niet als je er een gele kaart voor krijgt.
Langs de zijlijn had analiste Alex Scott, oud-topspeelster van het nationale vrouwenteam, hem wel ongebonden, wat haar bij de BBC en in progressieve kringen vrijwel instant de status van heldin opleverde. Eerder waren de Engelsen trouwens ook al met een speciaal regenboogvliegtuig in Doha geland. Net als de Amerikanen en de Australiërs omarmden zij tolerant en vreedzaam zij alle kleuren van de regenboog, plus het zwart van Black Lives Matter natuurlijk.
De Duitsers konden natuurlijk niet achterblijven bij al dat deugen. Uit protest tegen het FIFA-OneLOve-verbod, en tegen de plaatselijke sharia-autoriteiten, hielden ze tijdens het poseren voor de elftalfoto hun handen voor de mond, waarmee ze wilden aangeven dat ze monddood zijn gemaakt. Dapper en heldhaftig! Maar zolang je er geen gele kaart voor krijgt toch een beetje leunstoelmoralisme. De Deense voetbalbond, ondertussen, overweegt nu zelfs om de FIFA te verlaten.
Opvallend bij dit alles is wel dat het vooral de Westerse landen zijn die zich meer druk lijken te maken om hun virtue signalling dan om het winnen van het WK. Zie het maar als een soort nieuwe vorm van noblesse oblige: het verspreiden van deugdzame Westerse waarden als imperialisme 2.0.
Dat laatste is trouwens de strekking van wat de Franse doelman Hugo Lloris voor aanvang van het toernooi meldde. Anders dan zijn ploeggenoot Harry Kane was hij niet van plan om de OneLove-aanvoerdersband te dragen. “Wanneer we in Frankrijk zijn,” zo redeneerde hij, “heten we vreemdelingen welkom. We willen vaak dat ze onze regels volgen en onze cultuur respecteren. Ik zal simpelweg hetzelfde doen als ik naar Qatar ga. Ik kan het wel of niet eens zijn met hun ideeën, maar ik moet respect tonen.”
Respect!
Je kunt je niet aan de indruk onttrekken dat die deugprotesterende spelers en landen lijden aan wat het ‘cakeisme‘ heet: tegelijkertijd je cake hebben én opeten. Het WK Boycotten is een te grote opoffering gebleken, dus dan maar actie voeren om het geweten te kunnen zuiveren. De vraag stellen’wat de betrokken landen hebben gedaan sinds in 2010 bekend werd dat het toernooi zou worden georganiseerd in een autoritaire sharia-oliestaat waar rechten van vrouwen, migranten en leden van de LGBT-gemeenschap worden geschonden’ is hem beantwoorden.
Qatar is bovendien een land zonder voetbalcultuur. En nu de FIFA de keuze gemaakt om zulke toernooien vaker in Afrika en Azië te organiseren, zal dit automatisch leiden tot nog meer van dit soort hypocriete en ongemakkelijke situaties. Om nog maar te zwijgen over de enorme hoeveelheid westerse hypocrisie. Westerse landen zijn maar wát blij dat ze olie en gas uit dit land kunnen gebruiken, en veel westerse bedrijven hebben meegewerkt aan de opbouw van dit WK, inclusief aan de stadions waar duizenden doden bij zijn gevallen.
Hoeveel bestuursvoorzitters, projectmanagers, bobo’s, vastgoedbaasjes, bouwkartelleiders en vele anderem die rijk werden met de bouw van stadions in Qatar hebben een OneLove-das of regenboogjasje gedragen tijdens de onderhandelingen met de sjeiks?
Precies.
De in dit artikel geuite meningen en standpunten zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de meningen of standpunten van TPO.
